
جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، در مقاله ای برای وبسایت «سرویس اقدام خارجی اروپا» (eeas) به ماجرای توافق هستهای ایران پرداخت و ادعا کرد: هدف اروپا همیشه این بوده است که معاملهای به نفع همه طرفهای مذاکره کننده، یعنی به نفع اروپا، به نفع ایران و به نفع جامعه جهانی، منعقد شود. توافق برجام که در ۲۰۱۵ منعقد شد، محدودیتهای شدیدی را برای فعالیتهای هستهای ایران ایجاد کرد. لازم الاجرا شدن برجام منجر به کاهش ۹۸ درصدی ذخایر اورانیوم غنی شده ایران و حذف هزاران سانتریفیوژ شد. احیای برجام همه محدودیتهای برنامه هستهای ایران را به قوت خود بازمیگرداند.
این مقام ارشد اروپایی در ادامه به خروج یکجانبه دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا در سال ۲۰۱۸ از برجام پرداخت و نوشت: «اجرای کامل این توافق به شدت تحت تاثیر تصمیم دونالد ترامپ برای خروج آمریکا از آن و اعمال یک کارزار یکجانبه «فشار حداکثری» قرار گرفت. اتحادیه اروپا و همه اعضای باقیمانده در برجام کاملا مخالف خروج آمریکا و اعمال مجدد تحریمها بودند.»
بورل در ادامه ضمن اذعان به شکست تحریمهای حداکثری آمریکا علیه ایران، ادعا کرد که اتحاد اعضای باقی مانده باعث آن (شکست فشار حداکثری) شده است. او نوشت: «پس از خروج ترامپ ایران به نوبه خود فعالیت هستهای خود را به سطوح هشدار دهنده رساند و نظارت آژانس بینالمللی انرژی اتمی نیز محدود شده است. "فشار حداکثری" شکست خورد، زیرا اتحاد جمعی اعضای باقی مانده این توافق را زنده نگه داشت.»
او در ادامه با بیان اینکه پس از ۱۵ ماه مذاکرات سازنده و فشرده در وین، به این نتیجه رسیدهاست که فضا برای مصالحههای مهم دیگر تمام شده، گفت: «من اکنون متنی را روی میز گذاشته ام که با جزئیات دقیق به رفع تحریمها و همچنین گامهای هستهای مورد نیاز برای بازگرداندن برجام میپردازد. این متن نشان دهنده بهترین معامله ممکن است که من به عنوان تسهیل کننده مذاکرات، آن را امکان پذیر میدانم. این یک توافق کامل نیست، اما تمام عناصر اساسی را مورد توجه قرار میدهد.»
او در انتها ادعا کرد که انعقاد توافق در حال حاضر سود اقتصادی و مالی قابل توجهی را به همراه خواهد داشت و همچنین امنیت منطقهای و جهانی را تقویت میکند.
و اما دولتمردان لذت بردند.
ایران که شرط و شروطش بیشتر اذعان به اشتباه هست، حالا می تونید برید توافق کنید.
با اینکه از برجام قانونا خارج شده با این حال هیچ کس بدون احازه اش اب هم نمیخوره
از اون طرف دولت بعدی امریکا معلوم نیست توافق رو قبول داشته باشه و شرکت های بزرگ و بنگاه های اقتصادی و بانک ها هم با توجه به سابقه قبلی میدونن هر آن امکان بهم خوردن توافق هست پس هیچ وقت روی پوست پیاز راه نمیرن و به سمت ایران نمیان و تو ایران سرمایه ای وارد نمیکنن و ریسک معامله با ایران و برنامه ریزی و تخصص هدف بر بازار و محصولات ایران رو به جون نمیخرن در حقیقت فایده اقتصادی کاملا محدود هست
و از طرف دیگه بسیاری از بخش های اقتصادی بزرگ یا مستقیم یا غیر مستقیم دست سپاه هست که هنوز تحریم میمونه
ولی از اون طرف ما مجددا اینهمه ذخیره اورانیوم و این همه آبشار سانتریفیوژ که کلی زحمت و هزینه داشته رو از بین میبریم و اونها مجدد از ظرفیت و ذخایر هسته ای ایران مطمئن میشن و همون روز اول توافق ما رو چند ماه یا چند سال عقب میبرن
پس تا وقتی امریکا تضمین محکمی نداده و سپاه رو هم از تحریم بیرون نیاورده توافق مجدد به مراتب بدتر از خود برجام هست
برجامی وجود ندارد که بخواهیم احیا کنیم