تلاش باکو برای بازگشت ۴۱ عضو جنبش «حسینیون»/ خواسته‌ای که هیچ وقت به نتیجه نمی‌رسد

کامران علی‌اف دادستان کل جمهوری آذربایجان همین هفته پیش یعنی هشتم شهریور به تهران آمد و طبق گزارش وبسایت‌های خبری این کشور، یک لیست ۴۱ نفره از اشخاصی را به ایران داد و از تهران خواست تا این افراد را به باکو بازگرداند چراکه این افراد تهدیدی برای امنیت جمهوری آذربایجان محسوب می‌شوند.

این درخواست پیش‌تر نیز بار‌ها با تقدیم فهرستی ۲۰ نفره توسط الهام علی‌اف رئیس جمهوری آذربایجان به حجت‌الاسلام حسن روحانی رئیس جمهوری پیشین ایران از جمهوری اسلامی ایران مطالبه شده بود، اما چیزی جز بی پاسخ گذاشتن این درخواست نصیب مقامات باکو نشد.

اما ۲۰ نفری که حالا تعداد آن‌ها به ۴۱ نفر افزایش پیدا کرده، چه کسانی هستند که حکام مناطق شمالی رود ارس را برای بازگشت آنان به باکو تکاپو انداخته اند؟

دادستان کل جمهوری آذربایجان در سفر هفته پیش خود به تهران، لیستی ۴۱ نفره‌ای به ایران داد و از تهران خواست تا این افراد را به باکو بازگرداند

پس از انتشار خبر دیدار‌های دادستان کل جمهوری آذربایجان چندین سایت خبری این کشور در تحلیلی از سفر دادستان کل جمهوری آذربایجان به ایران نوشتند که ایران باید دوستی خود را اثبات کند و در این راستا باید افرادی که گفتمان حکمرانی اسلامی دولت کَریمه را در جمهوری آذربایجان تبلیغ می‌کنند به مقامات این کشور تحویل دهد.

یکی از این وبسایت‌ها، وبسایت «پولیکون» (Poliqon)  بود که در مطلبی مدعی شد «بعد از دیدار دادستان جمهوری آذربایجان با دادستان جمهوری اسلامی ایران امید به استرداد این افراد بیش‌تر شده و ما امیدواریم این اقدام به زودی صورت پذیرد، چونکه ایران از هر طرف تحت فشار است و بعد از حوادث عراق و جریان مقتدی صدر و ضعف روسیه و وضعیت اسفناکی ترکیه و آذربایجان برای ارمنستان ایجاد کرده تنها راه تنفس ایران جمهوری آذربایجان است و برای همین باید جمهوری اسلامی اعتماد دولت الهام علی‌اف را جلب کند و این درخواست را عملی کند!»

پولیکون با قرار دادن تصاویر شیخ توحید ابراهیمی رهبر مقاومت اسلامی آذربایجان و بنیانگذار جنبش حسینیون، شیخ اورخان محمداف مسئول مرکز مطالعات جنبش حسینیون و شیخ موسی اسدزاده از فرماندهان جنبش حسینیون از احتمال استرداد این افراد ابراز خرسندی کردند.

وبسایت‌های خبری جمهوری آذربایجان ضمن انتشار تصاویر فرماندهان مقاومت اسلامی حسینیون جمهوری آذربایجان، مدعی شدند که بعد از دیدار دادستان جمهوری آذربایجان با دادستان جمهوری اسلامی ایران امید به استرداد اعضای حسینیون بیش‌تر شده است

جنبش حسینیون در واقع گروهی از جوانان مدافعین حرمی هستند که ایده شکل گیری آن از سال ۲۰۱۳ و به قصد اعزام به جبهه‌های دفاع از حرم حضرت زینب (س) مطرح شد و در سال ۲۰۱۷ به طور رسمی فعالیت خود را  آغاز کرد.

اما هجمه‌ها علیه مدافعین حرم جمهوری آذربایجان فقط به خوشحالی‌های کور رسانه‌ای متوقف نماند و الهام اسماعیل مشاور امنیتی رسانه‌های جمهوری آذربایجان و مامور وزارت سابق امنیت ملی در مصاحبه با روزنامه ینی مساوات چاپ باکو با انتشار مصاحبه‌ای مدعی شد «دولت جمهوری آذربایجان برای استرداد لیست ۴۱ نفره به اصطلاح مجرمان درخواستی از ایران می‌تواند به یک عملیات ویژه در خاک ایران دست بزند چراکه جمهوری آذربایجان تجربه چنین عملیات‌های ویژه از جمله ربایش و قتل مخالفین را در خارج از مرز‌ها و در زمان شوروی دارد، اما این عملیات باید به‌گونه‌ای باشد که ضربه‌ای کمتری به روابط بین دو کشور بزند!»

خرسندی و هجمه این رسانه‌ها از تحت تعقیب قرارگرفتن اعضای جنبش حسینیون، اما درحالیست که تخریب مساجد ( تخریب مسجد حضرت زهرا سلام الله علیها باکو در تیرماه ۹۹) ، حبس فعالان دینی،  ممنوعیتی که بر پرچم‌های سیاه حسینی (ع) اعمال شد، محدودسازی حجاب با استناد به کنوانسیون بین المللی رفع تمام اشکال تبعیض علیه زنان، اهانت‌ها به مقدسات اسلامی و در یک کلام نقض حقوق ملی و معنوی مردم جمهوری آذربایجان باعث شد تا جنبشی از دل مردم این کشور شکل بگیرد که علاوه بر اعتراض به این محدودیت‌ها و مفاسد، به وقت اضطرار و با حضور در جبهه‌های دفاع از حرم حضرت زینب (س) نیز از کیان اهل بیت (س) دفاع کنند.

در واقع این سوال در ذهن اعضای هسته اولیه جنبش حسینیون مطرح شد که چرا باید پس از گذشت ۳۰ سال از فروپاشی شوروی و تشکیل حکومت جمهوری آذربایجان، هویت اسلامی و ملی مسلمان جمهوری این کشور به دست صهیونیسم و عوامل آن‌ها پردازش، تحریف و دیکته شود؟ و چرا باید از طرف کشوری با اکثریت شیعی تمام منافع انقلاب اسلامی و تشیع و محور مقاومت به راحتی تهدید و مورد اهانت قرار گیرد؟

 اما به جز اقدام حکام جمهوری آذربایجان برای استرداد اعضای حسینیون، از موارد دیگر می‌توان به زندانی کردن مدافعین حرم جمهوری آذربایجانی که برای جنگ با تروریسم تکفیری و جماعت داعشی مسلک به سوریه رفته بودند اشاره کرد.

تعدادی از مدافین حرم حضرت زینب (س) زندانی در جمهوری آذربایجان

یونس صفراف اهل استان گنجه، وصال نوری‌اف اهل استان آستارا (جمهوری آذربایجان)، حبیب ابراهیملی اهل استان لنکران (جمهوری آذربایجان)، المیر زاهداف اهل استان نفتچالا، طالع گولوش اف اهل استان شمکیر، پرویز موسی اف اهل استان شیروان (جمهوری آذربایجان) از جمله مدافعین حرم تیپ حسینیون آذربایجان هستند که از سال ۲۰۱۸ به این سو هرکدام به اتهام حضور در محور مقاومت و دفاع از حرم حضرت زینب (س) به مدت ۱۲ تا ۱۴ سال محکوم به حبس شده اند.

اکرم حاجی زاده فعال رسانه‌ای جنبش حسینیون جمهوری آذربایجان در توضیح درخواست علی‌اف از ایران و البته در واکنش به زندانی شدن بلند مدت مدافعین حرم حسینیون می‌گوید «رئیس جمهوری آذربایجان مدعی است که حاکم کشوری دموکراتیک است، اما شهروندان کشور خود را از رئیس جمهور کشوری دیگر (ایران) طلب می‌کند؛ کسی که شهروندان کشور خود را به خاطر تفاوت در اندیشه سیاسی از رئیس جمهور کشوری دیگر طلب می‌کند در واقع حقی برای سخن گفتن از دموکراسی ندارد.»

او در ادامه می‌گوید اگر علی‌اف ادعای دموکراسی دارد چرا حتی حاضر نیست این اندیشه متفاوت با آنچه حکومت جمهوری آذربایجان اجرا می‌کند را از طریق اینترنت هم تحمل کند.

اما خود جنبش حسینیون هم طی بیانیه‌ای در واکنش به لفاظی‌های اشاره شده، اعلام کرده که ترس حکام جمهوری آذربایجان از مقاومت اسلامی حسینیون آذربایجان قابل فهم است چراکه آنان خیلی خوب می‌دانند مخالفین واقعی پیروان مکتب اهل‌بیت (س) هستند که بر اساس الگوی مقاومت تبدیل به یک جریان قوی در فضای اجتماعی و سیاسی آذربایجان شده‌اند و مخالفین ساختگی غربگرا دیگر جایگاهی در میان مردم جمهوری آذربایجان ندارند.

حضور برخی از اعضای مقاومت اسلامی حسینیون در سال ۱۳۹۸ بر سر مزار شهید حاج قاسم سلیمانی 

بیشتر بخوانید: 

• چرا عده‌ای در "باکو" از یک سرودِ چند دقیقه‌ای واهمه دارند؟
• آذربایجان را ققنوسی دیگر در راه است/ همه چیز از نارداران شروع می‌شود

این جنبش در ادامه با تاکید براینکه تمام این تهدید‌های خنده‌دار رسانه‌های باکویی در اصل نمایش قدرت مقاومت و بیانگر وحشت حکام جمهوری آذربایجان از حسینیون و گفتمان حکمرانی اسلامی دولت کریمه است، اما بدانند قطعا همانگونه که از دولت گذشته ایران درخواست استرداد مدافعین حرم حسینیون را کرده بودند و به نتیجه نرسیدند، این بار هم به نتیجه نخواهند رسید.