هفت‌سنگ؛ نوستالژیک کودکانه ایرانیان
بازی هفت سنگ برای برخی از نسل‌ها یادآور خاطرات نوستالژیک به حساب می‌آید، بازی که می‌تواند در تعطیلات سال نو به بخشی از تفریح کودکان تبدیل شود.
هفت سنگ را باید نوعی همکاری گروهی متصور کرد که مخاطبانش در این بازی تمرین مسوولیت‌پذیر فرا می‌گیرد. در این بازی بچه‌ها بدانند بدون همکاری در کار، همیشه بازنده هستند و خطای یک نفر همه زحمت‌های یک گروه را بر باد می‌دهد. هفت سنگ، تمرین ساختن بعد از فرو ریختن و تمرکز داشتن در هیجانات و فشار‌های زندگی است.
نام هفت سنگ را می‌توان یادآور بازی‌های کودکی در پارک و کوچه‌ها برای نسل‌های قبل است؛ بازی که اکنون نسبت به گذشته کمتر در فضا‌های عمومی اجرا می‌شود و فدراسیون ورزش روستایی و بازی‌های بومی محلی در تلاش است تا با قانونمند کردن این بازی، زمینه را برای توسعه سیستماتیک آن فراهم کند. هفت سنگ با تشکیل تیم ملی دختران این رشته وارد مرحله جدیدی شده است.
اما این بازی چگونه است و در چه شرایطی قابلیت اجرا را دارد؟
در گذشته بازی با قطعه سنگ‌های تخت و در اندازه کوچک برگزار می‌شد، اما امروز برگزار کنندگان این بازی، سنگ را تبدیل به چوب کردند. چوب‌هایی که ابعاد آن‌ها هفت در هفت است و ضخامت آن به سه سانتیمتر می‌رسد. توپ این بازی نیز هر چند در گذشته توپ‌های کوچک یا گلوله‌های پارچه‌ای بود، اماهم اینک فدراسیون با طراحی توپی خاص که شباهت زیادی به توپ‌های مینی هندبال دارد در صدد تا اوج هیجان را در این بازی افزایش دهد.
از فاکتور‌های مهم در هفت سنگ؛ ورزشکار چند مولفه سرعت، دقت و تمرکز را با هم باید داشته باشد تا در زمان ریزش سنگ‌ها با چیدمان دوباره آن در رکورد وی تاثیر زیادی خواهد داشت، زیرا ملاک برنده شده صرفا زمان به ثبت رسیده شده است. فاصله خط استارت تا سنگ‌ها هفت متر است و بعد از مرتب کردن سنگ ورزشکار باید به خط استارت برگردد. زمانی که توپ به سنگ می‌خورد، زمان داور شروع و با برگشت دوباره ورزشکار به خط رکورد زمان به پایان خواهد رسید.
هر بازیکن در بازی هفت سنگ اجازه دارد تا سه پرتاب را انجام دهد که در صورت برخورد هر سه پرتاب بهترین رکورد وی به عنوان رکورد نهایی اعلام و ثبت می‌شود، ولی در صورتی که تمامی شرایط، رکورد و تعداد تخته تیم‌ها مساوی باشد پرتاب طلائی انجام می‌شود تا فردی که کمترین سنگ‌ها را بریزد برنده این دیدار لقب گیرد. ضمنا نیازی به دویدن و چیدن و ثبت رکورد نیست. به طور مثال فردی که مهارت دارد و یک سنگ را می‌ریزد نسبت به فردی که دو سنگ ریخته است، مهارت بیشتری دارد.
اگر بخواهیم از دید حرکتی به این ورزش نگاه کنیم باید گفت دویدن و جست‌وخیز در بازی هفت‌سنگ بیشتر از هر چیز دیگر به چشم خواهد آمد و در این بازی هماهنگی چشم، دست و تعقیب دیداری از اهمیت بالایی برخوردار است.
این بازی بومی و محلی اکنون در سطح کشور دارای لیگ است و دیدار‌های بین‌المللی آن نیز تا کنون میان کشور‌های همسایه منطقه برگزار شده تا بتوان در آینده نوید توسعه این ورزش را در مناطق مختلف فراهم کند چرا که زندگی اپارتمان نشینی باعث شده تا بسیاری از ورزش‌های بومی تا حدودی به فراموشی سپرده شود.
منبع: ایرنا
