دوازدهم فروردین، روز ظهور و میلاد شخصیت واقعی مردم مسلمان ایران اسلامی

دوازدهم فروردین، سرآغاز حیات واقعی انقلاب اسلامی و نخستین گام در راه استقرار حکومت متکی بر آرای واقعی مردم و روز شناساندن پیروان و دشمنان انقلاب و جدا کردن صف آنان است. در یک کلام، دوازده فروردین روز فرقان است.

مردم جهان، حضور یک پارچه و مؤثر ملت مسلمان ایران را در همه پرسی بزرگ و تاریخی ۱۲ فروردین و در دیگر همه پرسی‌ها و انتخابات بعدی، ملاک و میزان ارزیابی خود از انقلاب اسلامی ایران برگزیدند. موفقیت این انقلاب را، در میزان حمایت‌های مردمی که بزرگ‌ترین پشتوانه معنوی آن بعد از لطف ایزدی به شمار می‌آید، جست و جو می‌کنند. نفوذ رو به رشد انقلاب، در کشور‌های اسلامی و نیز صدور معنوی آن به ملت‌های مشتاق عدالت اسلامی، نتیجه آگاهی ملت‌های جهان از میزان اعتبار الهی و مردمی این انقلاب است.

روز بسیار مهم و پربرکت جمهوری اسلامی ایران، روز ۱۲ فروردین است. مردم عزیز ما به خوبی می‌دانند، تلاش‌هایی که در زمینه نهضت‌های اسلامی انجام گرفت، از قبل مشروطه، خود مشروطه و بعد از مشروطه تا انقلاب اسلامی و ۲۲ بهمن ۵۷ که به پیروزی رسید، اگر بخواهیم ثمره و میوه همه این تلاش‌ها را جمع کنیم، میوه اصلی‌اش همان جمهوری اسلامی ایران است که در ۱۲ فروردین سال ۵۸ متولد شده است. این بالاترین ثمره از بهترین شجره در تاریخ کشورمان است. باید این روز را به معنی واقعی کلمه پاس بداریم. باید جمهوریت و اسلامیت و ایرانیت را حفظ کنیم که جمهوری اسلامی ایران ۳ پایه اساسی دارد. باید از این پایه‌ها به خوبی مراقبت کنیم و بتوانیم از این شرایط خاصی که در اختیار مردم عزیز قرار گرفته به خوبی بهره‌برداری و استفاده کنیم.

بعد از ۲۲ بهمن تا روز انتخابات ۱۲ فروردین، گروهک‌های وابسته به استکبار غرب و شرق، با استفاده ناشایست از فضای آزاد سیاسی آن زمان، شرکت در انتخابات را تحریم کردند و دروغ‌ها و شایعه‌های بی اساس را میان مردم پخش کردند تا جو مسموم جامعه، از شرکت مردم در انتخابات جلوگیری کند، خوش بختانه پس از شمارش رأی‌ها و اعلام نتیجه‌های درخشان آن. وابستگان به استعمار، تمامی رؤیا‌های خویش را برای جلوگیری از برپایی نظام اسلامی در ایران، نقش بر آب دیدند و با شرم ساری برای کاهش رسوایی، این انتخابات را از دیدگاه جهانی ناپذیرفتنی دانستند.

اعلام حکومت جمهوری اسلامی ایران در ۱۲ فروردین، جوانه‌های اندیشه و عمل را در جامعه‌های جهان سوم و ملت‌های مستضعف جهان، رویاند و شکوفا کرد؛ آنان را که از الگو‌های غربی دل سرد و نومید شده بودند، به اندیشه و اراده‌ای نیرومند برای ساختن جامعه‌ای نو و اسلامی، مجهز کرد. مسلمانان ستم دیده و محروم جهان، دریافتند که با پشتوانه آموزه‌های دینی و اراده ملّی همانند ملّت ایران، می‌توانند بر مشکلات پیروز شوند و حکومتی مردمی و دل خواه، تشکیل دهند.

یادداشت : جوادجمشیدزهی کارشناس ارشد فعال حوزه‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و معضلات شهری