رضا معتمد سردبیر هفته نامه و پایگاه خبری تحلیلی پیغام در یادداشتی با عنوان " یک اتفاق خیلی خوب" انتخاب ارسلان زارع به عنوان استاندار جدید این استان را اتفاقی شایسته و خوب معرفی کرد. در این یاداشت آمده است: گزینش ارسلان زارع بهعنوان استاندار بوشهر بهگمان من به دلایل زیر یک اتفاق خیلی خوب است آن هم در روزهایی که کمتر خبری از اتفاقهای خوب میشنویم:
۱- دولت بعد از هفتهها انتظار به بلاتکلیفی افکار عمومی و نیز دستگاه اداری استان بوشهر در باره مدیریت ارشد استان پاسخ داد و زمینه ساز تغییراتی در سایر بخشهای مدیریتی شد. تغییراتی که مدتهاست مردم و بهویژه رای دهندگان به آقای پزشکیان انتظارش را میکشند.
۲- وزارت کشور به خواست فعالان سیاسی همسو با دولت توجه کرد و یکی از سه گزینه پیشنهادی ستاد پزشکیان در استان را پذیرفت. واقعیت آن است که هرسه گزینه انسانهای پرتوان و شایستهای برای تصدی مدیریت ارشد استان بودند و سرانجام دولت از میان این سه تن یکی را که به شرایط تعیین شده خود (داشتن سابقه وزارت کشوری) نزدیکتر دید ، برگزید.
۳- دولت به خواست پیگیرانه فعالان سیاسی و رسانههای استان درباره پرهیز از دخالت دادن لابیها و سفارشهای پشت پرده افراد صاحبنفوذ برای تحمیل گزینههای ضعیف غیر بومی احترام گذاشت و زمینه همدلی و وفاق بیشتر را هم میان خود و مردم و هم میان اقشار مختلف مردم با همدیگر فراهم کرد.
۴- فرد برگزیده شده علاوه برآنکه دارای پیشینه روشن در مدیریت است، انسانی با دانش، همسو با نگاه اصلاحطلبانه دولت و شخصی میانهرو و مداراجوست. با شناخت بیش از بیستسالهای که از دکتر زارع دارم، بسیار امیدوارم که ایشان این خوی و خصلتهای شایسته را در جایگاه جدید نیز بهکار گیرد.
۵- فرد منتخب به دلیل بومی بودن با همه پیچ و خمها و مشکلات موجود در مسیر پیشرفت استان آشناست و حضورش این امیدواری را میدهد که شاهد دوباره کاری و آزمودن راههایی که پیش از این آزموده شدهاند، نباشیم.
چنین اتفاقی را به فال نیک میگیریم و امیدواریم حضور استاندار جدید زمینههای گرهگشایی در مسیر توسعه استان را در شرایط بسیار بغرنج کنونی فراهم آورد با این توضیح که از موانع و تنگناهای ناگزیری که از جهات اقتصادی دامن کشور و به تبع آن استان را گرفته است، آگاهیم و ناگزیریم همچنان به خواستهای حداقلی بسنده کنیم.
بهعنوان یک دوست رسانهای آقای دکتر زارع و نیز یک همکار پیشین به ایشان تبریک میگویم و برایشان در مسیر بسیار دشواری که پیش رو دارند، آرزوی موفقیت دارم. بدیهی است که در عین همراهی و همدلی، در جایگاه یک روزنامهنگار از بیان مشورت، انتقاد و انعکاس کاستیها و خواستههای مردم نیز دریغ نخواهم کرد.