باشگاه خبرنگاران جوان؛ جواد فراهانی - محققان دانشگاه اموری، ارتباط بیولوژیکی بین التهاب و فقدان انگیزه در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی را یافته‌ و امید جدیدی را برای درمان علائمی که مدت‌هاست در برابر درمان‌های موجود مقاوم بوده‌اند، ارائه کرده اند.

این مطالعه که در مجله Neuropsychopharmacology منتشر شده است، نشان داد که افزایش سطح پروتئین واکنشی C، یک نشانگر زیستی التهاب در خون که توسط کبد تولید می‌شود، با کاهش فعالیت در مدارهای مغزی مرتبط با پاداش و انگیزه مرتبط است.

این تغییرات مغزی، به نوبه خود، با علائم منفی خاص اسکیزوفرنی مرتبط با فقدان انگیزه، مانند مشکل در یافتن کار، روابط یا ادامه تحصیل، مرتبط بوده‌اند. التهاب با سایر علائم اسکیزوفرنی مانند توهم، هذیان یا افسردگی مرتبط نبود.

این یافته‌ها مهم هستند زیرا داروهای ضد روان‌پریشی فعلی به این کمبودهای انگیزشی رسیدگی نمی‌کنند و در برخی موارد ممکن است آنها را بدتر کنند. این علائم همچنین با پیامدهای عملکردی ضعیف در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی ارتباط نزدیکی دارند.

محققان بر روی یک مدار کلیدی مغز شامل جسم مخطط شکمی و قشر پیش‌پیشانی شکمی-میانی تمرکز کردند، مناطقی که در مطالعات قبلی در مورد افسردگی نشان داده شده است که به التهاب حساس هستند.

دیوید گلداسمیت، دانشیار گروه روانپزشکی و علوم رفتاری در دانشکده پزشکی دانشگاه اموری، می‌گوید: «این اولین مطالعه در مورد اسکیزوفرنی است که التهاب را به تغییرات مغزی در مدارهای پاداش و علائم انگیزشی خاص مرتبط می‌کند. با شناسایی مکانیسم بیولوژیکی زیربنایی این علائم، ما به توسعه درمان‌های هدفمندی که ممکن است تسکین واقعی برای بیماران فراهم کنند، نزدیک‌تر شده‌ایم».

این مطالعه می گوید درمان‌های ضدالتهابی فقط ممکن است برای گروه خاصی از بیماران مفید باشند: افرادی که نشانگرهای التهابی بالایی دارند و با چالش‌های انگیزشی قابل توجهی مواجه هستند.

این کار به پایه گذاری یک آزمایش دارویی تجربی در دانشگاه اموری کمک کرد که داروی ضد التهابی اینفلیکسیماب، که معمولاً برای درمان آرتریت روماتوئید و بیماری التهابی روده استفاده می‌شود، را در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی که از التهاب بالا و انگیزه پایین رنج می‌برند، آزمایش می‌کند.

این اولین مطالعه روی اینفلیکسیماب در این جمعیت بیمار است که برای بررسی این موضوع طراحی شده است که آیا اثر التهاب بر این مدار مغزی و این علائم می‌تواند علت و معلولی باشد یا خیر.

گلداسمیت نتیجه می‌گیرد: «نیاز مبرمی به تدوین استراتژی‌های جدید برای درمان علائم منفی اسکیزوفرنی وجود دارد، که همچنان یکی از بزرگترین نیازهای برآورده نشده در این زمینه است. ما امیدواریم که این مسیر تحقیقاتی این وضعیت را تغییر دهد. اگر قرار است از بهبودی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی حمایت کنیم، باید بتوانیم این علائم را درمان کنیم.»

منبع: مدیکال اکسپرس