باشگاه خبرنگاران جوان؛ مهسا حنیفه - در میان گردباد تنش‌های منطقه‌ای، جایی که صدای دیپلماسی در هیاهوی جنگ گم می‌شود، اظهارات مقامات جهانی و اعترافات تلخ سران رژیم صهیونیستی، تصویری روشن از یک حقیقت تاریخی را ترسیم می‌کند: اسرائیل، آغازگر تجاوزات و نقض‌کننده بی‌امان آتش‌بس‌ها، در برابر ایران، قدرتی که با درایت و اقتدار، معادلات منطقه را بازنویسی کرده، بار‌ها به زانو درآمده است.

از نکبت تا غزه: زنجیره‌ای از خیانت به صلح

جنگ استقلال ۱۹۴۸، که اعراب آن را «نکبت» نامیدند، سرآغاز این چرخه شوم بود. با وجود آتش‌بس ۱۱ جولای، رژیم صهیونیستی بیش از ۱۰ بار به کشور‌های عربی یورش برد و ۱۵۰۰۰ انسان را قربانی کرد. در جنگ سینا ۱۹۵۶، پس از آتش‌بس ۷ نوامبر، ۵ حمله به مصر، ۳۰۰۰ کشته برجای گذاشت. جنگ شش‌روزه ۱۹۶۷، با آتش‌بس ۲۲ ژوئن، شاهد ۲۰ تجاوز به مصر، سوریه و اردن بود که ۲۵۰۰۰ قربانی گرفت. جنگ یوم کیپور ۱۹۷۳، پس از آتش‌بس ۲۵ اکتبر، با بیش از ۱۰ حمله، ۱۸۰۰۰ نفر را به خاک و خون کشید. جنگ لبنان ۱۹۸۲، با ۱۵ حمله پس از آتش‌بس ۱۲ سپتامبر، ۳۰۰۰ قربانی داشت. دومین انتفاضه ۲۰۰۰، با ۱۰۰ حمله پس از صلح، ۴۰۰۰ فلسطینی را به شهادت رساند. جنگ لبنان ۲۰۰۶، با ۳۰ حمله پس از آتش‌بس ۱۴ اوت، ۱۲۰۰ کشته به جا گذاشت. جنگ غزه ۲۰۰۹، با ۲۵ حمله پس از آتش‌بس ۱۸ ژانویه، ۱۴۰۰ قربانی گرفت. جنگ غزه ۲۰۱۴، با ۴۰ حمله پس از آتش‌بس ۲۶ اوت، ۲۲۰۰ نفر را کشت. جنگ ۱۱‌روزه غزه ۲۰۲۱، با ۱۵ حمله پس از آتش‌بس ۲۱ مه، ۲۵۰ قربانی داشت. در لبنان ۲۰۲۴، پس از آتش‌بس ۲۷ نوامبر، ۱۵ تا ۳۰ حمله، ۱۵۰ کشته برجای گذاشت. طبق آخرین آمار وزارت بهداشت فلسطین، تعداد شهدای این جنگ به ۵۶ هزار و ۴۱۲ نفر رسیده است. این اعداد، نه‌تنها آماری از فجایع انسانی، بلکه سندی از بی‌اعتباری رژیم صهیونیستی در پایبندی به صلح است.

ریشه‌های نقض: تشنگی برای سلطه

چرا اسرائیل بار‌ها آتش‌بس را نقض می‌کند؟ پاسخ در استراتژی این رژیم نهفته است: استفاده از صلح به‌عنوان فرصتی برای بازسازی توان نظامی و تضعیف دشمن. گزارش‌های سازمان داده‌کاوی مکان و رویداد درگیری‌های مسلحانه (ACLED) نشان می‌دهد که رژیم صهیونیستی بین ۲۷ نوامبر ۲۰۲۴ تا ۱۰ ژانویه ۲۰۲۵، ۳۳۰ حمله هوایی و توپخانه‌ای به لبنان انجام داده، در حالی که حزب‌الله تنها یک حمله تلافی‌جویانه داشت. فشار‌های داخلی، از جمله از سوی تندرو‌هایی مانند ایتامار بن‌گویر، که خواستار تشدید حملات هستند، نیز این رژیم را به سوی نقض عهد سوق می‌دهد. این رویکرد، نه‌تنها به بی‌ثباتی منطقه دامن زده، بلکه ناکامی استراتژیک رژیم اسرائیل را در برابر مقاومت آشکار کرده است.

ایران: قلعه‌ای از اقتدار و درایت

در برابر این چرخه تجاوز، ایران، چون صخره‌ای استوار، با ترکیبی از دیپلماسی هوشمند و قدرت نظامی، نه‌تنها در برابر رژیم صهیونیستی ایستاده، بلکه به محور ثبات و مقاومت در منطقه بدل شده است. آتش‌بس اخیر میان ایران و رژیم صهیونیستی نیز گواهی بر نفوذ ایران در معادلات جهانی است. ایران با تأکید بر راه‌حل‌های سیاسی، نشان داده که صلح پایدار را نه در سایه شمشیر، بلکه در گفت‌و‌گو‌های هوشمندانه جست‌و‌جو می‌کند.

بازدارندگی نظامی: شمشیر بران ایران

جمهوری اسلامی ایران با توسعه توان موشکی و پهپادی خود، معادلات قدرت را بازنویسی کرده است. ایران با موشک‌های بالستیک برد بلند و پهپاد‌های پیشرفته، قادر به پاسخگویی رژیم ریع به هر تجاوزی است. رزمایش‌های اخیر ایران در مرز‌های غربی نیز پیامی روشن به رژیم صهیونیستی بود: هرگونه تحرک، پاسخی کوبنده در پی خواهد داشت.

خطر نقض آتش‌بس: پاسخ ایران، کابوس رژیم جنایتکار

سابقه رژیم صهیونیستی نشان می‌دهد که نقض آتش‌بس کنونی با ایران دور از انتظار نیست. این رژیم که بار‌ها با حملات غافلگیرانه به دنبال تضعیف دشمنان خود بوده، ممکن است بار دیگر شمشیر را از رو ببندد. اما ایران، با آمادگی نظامی بی‌سابقه و تجربه‌ای غنی در پاسخ به تجاوزات، آماده است تا پاسخی کوبنده‌تر از همیشه بدهد. اگر رژیم صهیونیستی بار دیگر آتش‌بس را نقض کند، پاسخ ایران نه‌تنها نظامی، بلکه دیپلماتیک و اقتصادی خواهد بود، از جمله فشار بر متحدان این رژیم و قطع احتمالی مذاکرات منطقه‌ای، که می‌تواند تل‌آویو را در انزوای بی‌سابقه‌ای قرار دهد.

پایان یا آغاز؟ ایران در برابر تجاوز

ایران، هیچ‌گاه آغازگر جنگ نبوده است و با درهم‌آمیختن دیپلماسی و اقتدار، نه‌تنها در برابر تجاوزات رژیم صهیونیستی ایستاده، بلکه به پرچم‌دار عدالت در منطقه بدل شده است. رژیم صهیونیستی نیز، با کارنامه‌ای مملو از نقض آتش‌بس، بار‌ها نشان داده که صلح برایش نه هدف، بلکه ابزار است. در مقابل، ایران با درایت دیپلماتیک و اقتدار نظامی، به قلعه‌ای نفوذناپذیر بدل شده که تجاوزات را دفع می‌کند. اگر رژیم اسرائیل بار دیگر آتش‌بس را نقض کند، ایران آماده است تا با پاسخی کوبنده و درس فراموش‌نشدنی به تل‌آویو بدهد. جهان باید با هوشیاری، از این فرصت برای صلح پایدار بهره برد و با مهار تجاوزات رژیم اسرائیل، راه را برای ثبات منطقه‌ای باز کند. ایران، با عزمی راسخ، در این مسیر پیشتاز است.