
باشگاه خبرنگاران جوان - رسانههای ژاپنی روز شنبه گزارش دادند که هیتومی اوبارا، کشتیگیر افسانهای ژاپنی، دارنده مدال طلای المپیک ۲۰۱۲ لندن در وزن ۴۸ کیلوگرم زنان و قهرمان هشت دوره جهان، روز جمعه در سن ۴۴ سالگی درگذشت.
به گزارش روزنامه یومیوری شیمبون، مدرسه تربیت بدنی نیروی دفاع شخصی ژاپن، جایی که اوبارا مربی زنان بود، اعلام کرد که «به دلیل حفظ حریم خصوصی و احساسات خانواده داغدار»، علت مرگ را اعلام نمیکند.
اوبارا، مادر دو فرزند دبستانی، یکی از اعضای هیئت مدیره فدراسیون کشتی ژاپن بود و در ماه ژوئن به همراه کائوری آیچو، دیگر قهرمان سابق المپیک، به عنوان مربی تیم ملی زنان برای مسابقات مقدماتی المپیک ۲۰۲۸ لسآنجلس منصوب شده بود.
اوبارا که شش عنوان قهرمانی جهان خود را در وزن ۵۱ کیلوگرم با نام خانوادگی قبلیاش، ساکاموتو، به دست آورد، به نمونهای مثالزدنی از فراز و نشیبهای ورزشهای سطح بالا و توانایی غلبه بر ناامیدیهای بزرگ تبدیل شد. پیروزی او در المپیک لندن، در سن ۳۱ سالگی، پس از آن حاصل شد که سائوری یوشیدادر ۲ المپیک قبلی سد راه او شده بود.
اوبارا که در سال ۱۹۸۱ در شهر هاچینوهه، مرکز کشتی ژاپن، متولد شد، به دانشگاه چوکیو (که اکنون شیگاکان نام دارد) رفت و به همراه یوشیدا و ایچو، دیگر کشتیگیر اهل هاچینوهه، به تبدیل این شهر به یک قطب کشتی در سطح ملی کمک کرد.
کازوهیتو ساکائه، مربی سابق تیم ملی و عضو تیم شیگاکان، به رسانههای ژاپنی گفت: «سخته، سخته، نمیتونم جلوی گریهام رو بگیرم. اون یه اعجوبه کشتی بود. حداقلش اینه که یه آدم سختکوش با حس مسئولیتپذیری قوی بود. اون فرزند آسمانی کشتی بود. هنوز باورم نمیشه.»
اوبارا در سالهای ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ دو بار پیاپی قهرمان وزن ۵۱ کیلوگرم جهان شد. مصدومیت جدی زانو مانع از بازگشت او به مسابقات قهرمانی جهان تا سال ۲۰۰۵ شد، که در آن سال چهار بار متوالی قهرمان شد.
در این بین، او تلاش کرد تا به تیم ملی ژاپن در المپیک ۲۰۰۴ آتن راه یابد، اما این رویا با شکست سنگین مقابل یوشیدا در فینال وزن ۵۵ کیلوگرم مسابقات قهرمانی سراسری ژاپن در دسامبر ۲۰۰۲ به پایان رسید. او تنها یک بار در سال ۲۰۰۳ در مسابقات شرکت کرد و سپس در سال ۲۰۰۴ با جدیت به میادین بازگشت و سال بعد، سلسله عناوین قهرمانی جهان خود را آغاز کرد.
اما علیرغم تمام موفقیتهایش، فقدان مدال طلای المپیک - یا حتی حضور در مسابقات - هنوز هم داغی بر دل او گذاشته بود که فروکش نمیکرد. این موضوع، و تصمیم خواهر کوچکترش ماکیکو برای بازنشستگی، او را بر آن داشت تا مسیر دشوار کاهش وزن به ۴۸ کیلوگرم را برای رسیدن به لندن امتحان کند.
ماکیکو در سالهای ۲۰۰۵ و ۲۰۰۸ مدال برنز جهان در وزن ۴۸ کیلوگرم را کسب کرد، اما پس از کسب مقام هشتم در سال ۲۰۰۹ تصمیم گرفت به دوران حرفهای خود پایان دهد. هیتومی هرگز نمیخواست جای خواهرش را در تیم ملی بگیرد، اما اکنون درهای ورود به وزن ۴۸ کیلوگرم باز بود.
بزرگترین نبرد او شاید با وزنش بود. روی تشک، او مثل همیشه شکستناپذیر بود و در سالهای ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ به مدال طلای جهان رسید.
در لندن، اوبارا در نیمهنهایی کارول هیون (کانادا) مدافع عنوان قهرمانی المپیک را شکست داد و سپس در فینال ماریا استادنیک (آذربایجان) را با نتیجه ۲-۱ (۰-۴، ۱-۰، ۲-۰) شکست داد تکرار مسابقه مدال طلای مسابقات جهانی ۲۰۱۱.
اوبارا در بازدیدی که ژانویه سال گذشته از مدرسه راهنمایی که در آن درس میخواند داشت، به دانشآموزان گفت: «اگر به انجام کاری که دوست دارید ادامه دهید و هرگز تسلیم نشوید، میتوانید به رویای خود برسید.»
پس از بازنشستگی، اوبارا به کادر مدرسه تربیت بدنی نیروی دفاع شخصی پیوست، جایی که او همچنین افسر بود. از جمله اعضایی که او مربیگری آنها را بر عهده داشت، میتوان به هارونا مورایاما اوکونو، هیمکا توکوهارا و ماساکو فوروئیچی اشاره کرد که همگی به تیم ژاپن در مسابقات جهانی امسال راه یافتند.