ماشاالله شاکری در ابتدای این برنامه بیان کرد: این اولین سفر آقای رئیس جمهور به پاکستان است اما ایشان هم در محافل بین‌المللی و هم در دوره یک ساله‌ای که روی کار آمدند و زمام امور را به دست گرفتند، چندین ملاقات با آقای شهباز شریف داشتند. و البته این اولین سفر رسمی پزشکیان بود و فکر می‌کنم در سال گذشته در اردیبهشت ماه، شهید رئیسی سفرشان به پاکستان انجام گرفت و این سفر، سفر دومین رئیس جمهور ایران در تقریباً یک سال و چهارده ماه گذشته به پاکستان بوده است که خود نشان می‌دهد ما اهمیت بسیار ویژه‌ای را برای همسایه بلافصلمان و کشور برادر و دوستمان و همسایه‌مان قائل هستیم. اسنادی که توسط مقامات دو کشور امضا و مبادله شده، نشان‌دهنده ابعاد و مقیاس همکاری‌های دوجانبه است که حتی من فکر می‌کنم هنوز جای کار دارد و ما میتوانیم ساحت‌های دیگری را برای همکاری دوجانبه تعریف کنیم.
حسینی در ادامه این گفت و گو بیان کرد: این سفر در حقیقت پاسخی است به دعوت آقای شهباز شریف که در پنج ماه گذشته به ایران سفر کردند. از طرف دیگر، سیاست همسایگی می‌طلبد که هر از گاهی در سطوح مختلف ما این دیدارها را داشته باشیم تا هم ظرفیت‌های مغفول را فعال کنیم و هم یک نگاه جدی داشته باشیم به موافقت‌نامه‌ها و قراردادهایی که بین دو کشور امضا شده و بخواهیم آنها را در حوزه‌های مختلف فعال کنیم. بنابراین یک هدف مهم، رسیدگی به مسائل و تحولاتی است که بین دو کشور به صورت دوجانبه صورت می‌گیرد. یک نکته دیگر، بررسی تحولات منطقه‌ای است، به‌ویژه در زمان حاضر که شاهد یک جنگ تحمیلی دوازده روزه علیه جمهوری اسلامی ایران بودیم و حمایت پاکستانی‌ها را در سطوح مختلف، هم مقامات دولتی، هم مقاماتی در میان نمایندگان مجلس سنا و مجلس نمایندگان و هم در احزاب سیاسی و علمای مذاهب مختلف، شاهد بودیم. لذا می‌طلبد برای اینکه ما بتوانیم تحولات منطقه را از نزدیک بررسی و مدیریت کنیم، سفری را در چنین سطحی داشته باشیم. و واقعاً آن نکته‌ای که اشاره فرمودید، چون حمایت بی‌نظیری را هم از سوی دولت و هم از سوی مردم پاکستان در طول این جنگ به صورت جدی مشاهده کردیم، لذا یکی از اهداف خوب سفر هم می‌تواند این باشد که جناب آقای رئیس جمهور و هیئت همراه، تقدیر و تشکر حضوری را به عمل بیاورند و فکر می‌کنم که مجموعه اینها باعث شد یک همت جدی صورت بگیرد و برنامه‌ریزی برای این سفر نیز انجام شود.
پاکستان به شدت نیازمند منابع انرژی است
شاکری در ادامه درباره ظرفیت همکاری در بین دو کشور بیان کرد: ما ظرفیت‌های بالقوه بسیار بالایی در دو سمت داریم. پاکستان به شدت نیازمند منابع انرژی است. یعنی حامل‌های انرژی به هر شکلی که باشد، پاکستان نیازمند آن است و اکنون اقتصاد پاکستان متضرر از کمبود انرژی است؛ هم در زمینه برق، هم در زمینه گاز، هم در زمینه نفت خام و فرآورده و چیزهایی از این قبیل. و کشور ما ظرفیت‌هایی در سمت پاکستان می‌بیند که اینها ناشناخته است. یعنی اکنون پاکستان یکی از عمده‌ترین صادرکنندگان صنایع نساجی به اروپا و ایالات متحده است. چرا ما نمی‌توانیم از این ظرفیت پاکستان برخوردار شویم؟ من حس می‌کنم که بخش خصوصی دو طرف هنوز همدیگر را به نحو کامل نشناخته‌اند و این اصلاً وظیفه دولت‌ها نیست. دولت‌ها یک وظیفه‌ای برای تسهیل مناسبات و برای روان‌کاری مناسبات دارند که می‌تواند در اشکال مختلف عمل کند. اما پیشران‌های اتصالات اقتصادی بین دو کشور، بخش‌های خصوصی هستند و ما در این زمینه هنوز در واقع حلقه‌های مفقوده‌ای بین این اتصالات داریم که باید به آن پرداخته شود. ما در رابطه با پاکستان، اتصالاتمان برقرار نیست . پرواز‌های لازم بین تهران و اسلام آباد برقرار نیست رشد شهرنشینی پاکستان حدود ۸ درصد است و به ده میلیون واحد مسکونی نیاز دارد. ما میتوانیم واحد ارزان قیمت برای آنها احداث کنیم.
یکی از چالش‌های مشترک ایران و پاکستان، خطرات امنیتی در مرز دو کشور است
حسینی نیز خاطر نشان کرد: در آینده نزدیک، بیست و دومین کمیسیون مشترک همکاری‌های اقتصادی بین دو کشور را پیش رو داریم که قرار است برگزار شود. در حقیقت می‌شود این مطلب را مطرح کرد که ما به لحاظ زمینه‌های مناسب و بسترهای مناسب برای افزایش و ارتقای همکاری‌های اقتصادی، هیچ مشکل خاصی نداریم؛ الا در برخی از زمینه‌ها مثل تجارت آزاد که به حمدالله شنیده‌ام در این سفر، سند همکاری‌ها در این زمینه نیز مورد توافق قرار گرفته است و اگر این قضیه و این ظرفیت فعال شود، ما میتوانیم شاهد یک جهش در حوزه اقتصادی نیز باشیم. آنچه اشاره فرمودید نسبت به زمینه‌هایی که مغفول مانده، تصور من این است که این موضوع هم به بخش دولتی و هم به بخش خصوصی بازمی‌گردد. بخش خصوصی مقداری با ظرفیت‌های موجود در پاکستان آشنایی ندارد و بخش خصوصی پاکستان نیز به همین شکل. اما در مورد بخش دولتی، تصورم این است که ما دارای فراز و نشیب‌هایی در دولت‌های مختلف بوده‌ایم. یعنی گاهی اوقات این سیاست همسایگی واقعاً در اولویت قرار می‌گرفت، هم به لحاظ طرح موضوع و هم به لحاظ عملیات اجرایی برای اجرایی کردن قراردادها و موافقت‌نامه‌ها. اما در برخی از حوزه‌ها نیز، این موضوع واقعاً دچار غفلت می‌شد. خیلی خیلی افراد کمی از ایران به پاکستان سفر می کنند و اکثر کسانی که از پاکستان به ایران می‌آیند بخاطر زیارت است. یکی از چالش‌های مشترک ایران و پاکستان، خطرات امنیتی در مرز دو کشور است.
