باشگاه خبرنگاران جوان - طبق آخرین برآورد‌ها بیش از ۲۶ هزار باشگاه بدنسازی در کشور فعالیت می‌کنند و حدود ۱۰ میلیون ورزشکار مستقیم یا غیرمستقیم تحت پوشش این فدراسیون هستند. این ابعاد، بدنسازی را به یکی از اثرگذارترین رشته‌ها در حوزه سلامت عمومی، پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی و اشتغال‌زایی بدل کرده است. با این حال، منابع انسانی و ظرفیت‌های مادی این فدراسیون در نبود ثبات مدیریتی، به بهره‌وری مطلوب نرسیده‌اند.

پشتوانه قانونی تغییر مسیر

آنچه مسلم است بدنسازی نیاز به یک تحول اساسی و تغییر مسیر دارد، تغییر مسیری که می‌تواند نقطه پایانی به چالش و حاشیه انتخابات باشد.

ماده ۳ آیین‌نامه تشکیل مجامع فدراسیون‌ها نیز به وزارت ورزش و جوانان اجازه می‌دهد در شرایط خاص، رئیس فدراسیون را منصوب کند. این اختیار به‌خصوص برای فدراسیون‌های غیرالمپیکی یا با ساختار فنی نامنسجم پیش‌بینی شده است. 

از منظر حقوقی، علاوه بر این ماده، قوانین و آرای وحدت رویه دیوان عدالت اداری نیز چنین اختیاری را تقویت می‌کند.

استفاده از این ظرفیت قانونی می‌تواند در کوتاه‌مدت به آرام‌سازی فضای فدراسیون و جلوگیری از نفوذ‌های مخرب کمک کند.

تجربه‌های گذشته؛ هشدار برای آینده

انتخابات دوره‌های پیشین این فدراسیون بار‌ها با اتهام مهندسی فرآیند، ورود چهره‌های فاقد تخصص مدیریتی و تخلفات مالی و ارزی مواجه بوده است. تداوم این روند، علاوه بر ایجاد بی‌اعتمادی در میان بدنه ورزش، موجب کندی در اجرای برنامه‌های توسعه‌ای شده است. در چنین شرایطی، انتصاب مدیری توانمند، آشنا با ساختار ورزش و بی‌طرف در مواجهه با منافع گروهی، می‌تواند به بازگشت ثبات کمک کند.

درس‌هایی از مدیریت بین‌المللی

مطالعه نمونه‌های جهانی نشان می‌دهد که حتی نهاد‌هایی همچون کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) و فدراسیون جهانی فوتبال (FIFA) در مواقع بحران یا تهدید‌های جدی، سازوکار انتصابی یا مدیریت متمرکز را به‌عنوان راهکار اجرا کرده‌اند. این مدل، در کنار تقویت شفافیت مالی و نظارت دقیق، می‌تواند زمینه اصلاح ساختاری را فراهم آورد.

در این بین تنها منتقدان انتصابی شدن انتخابات فدراسیون‌های غیر المپیکی، افرادی هستند که به هر نحوی از مهندسی شدن انتخابات بهره می‌برند. مهندسی که دود آن مستقیم به چشم ورزش کشور می‌رود.

انتخابی که می‌تواند سرنوشت‌ساز باشد

با توجه به اهمیت فدراسیون بدنسازی در حوزه‌های سلامت، فرهنگ و امنیت اجتماعی و تهدیدات ناشی از نفوذ سیاسی و اقتصادی، استفاده از ظرفیت قانونی برای انتصاب رئیس فدراسیون بیش از یک تصمیم اجرایی، یک انتخاب راهبردی در جهت منافع ملی است. 

این اقدام، در صورت همراهی با برنامه‌ریزی علمی و ساختار مدیریتی متمرکز، می‌تواند زمینه‌ساز جهش در توسعه ورزش بدنسازی و پرورش اندام کشور باشد، چیزی که این روز‌ها مطالبه جامعه ورزش و به خصوص رشته بدنسازی است.

سوال اساسی اینجاست که چه نهادی بیش از وزارت ورزش و جوانان که خود متولی ورزش است نگران توسعه و پیشرفت رشته‌های ورزشی است؟ 

مثل والدین که کودک نوپای خود را تربیت و رشد می‌دهند چه چیز بهتر از اینکه وزارت ورزش و جوانان نیز زمام امور را پس از بررسی‌های گسترده و کارشناسی به اهلش بسپارد نه اینکه خطر نفوذ گزینه‌های غیر اصلح تنها با رانت و وعده‌های دروغین وجود داشته باشد. مسیر درست مشخص است و این بار نیاز به حمایت گسترده جامعه ورزش از طرحی است که اجرایی شدن آن می‌تواند بسیاری از رشته‌های ورزشی را از بن بست موجود خارج کند.