باشگاه خبرنگاران جوان؛ مهسا حنیفه - در پی حمله هدفمند ارتش رژیم صهیونیستی به بیمارستان ناصر در خان‌یونس، جنوب نوار غزه، دست‌کم ۲۰ نفر، از جمله پنج روزنامه‌نگار، به شهادت رسیدند. این حمله که با استفاده از پهپاد‌های انتحاری و موشک‌های دقیق انجام شد، بار دیگر پرده از عمق فاجعه انسانی در غزه برداشت. منابع محلی گزارش دادند که پس از اصابت موشک نخست به ساختمان اورژانس بیمارستان، حمله دوم به شکلی حساب‌شده امدادگران و روزنامه‌نگاران را هدف قرار داد تا امکان امدادرسانی و مستندسازی جنایت را سلب کند.

رقص مرگ در پناهگاه زندگی

حمله به بیمارستان ناصر، بیش از یک جنایت جنگی، نمایشی از بی‌رحمی است که قلب غزه را نشانه گرفته است. این بیمارستان که روزگاری پناهگاه بیماران، آوارگان و امید بود، با موشک‌های رژیم صهیونیستی به تلی از آوار و اندوه بدل شد. شهادت روزنامه‌نگارانی، چون حسام المصری، محمد سلامه، مریم ابو دقه، معاذ ابو طه و احمد ابو عزیز، که با قلم و دوربین خود در برابر تاریکی ایستاده بودند، نه‌تنها ضایعه‌ای برای رسانه‌ها، بلکه زخمی عمیق بر پیکر حقیقت است.

این حمله، که به گفته دیده‌بان حقوق بشر اروپا-مدیترانه با هدایت اطلاعاتی دقیق انجام شد، بخشی از الگویی مکرر است که از اکتبر ۲۰۲۳ تاکنون جان ۲۴۶ روزنامه‌نگار را گرفته و غزه را به گورستان اهالی رسانه تبدیل کرده است.

فرانچسکا آلبانیز، گزارشگر ویژه سازمان ملل، این جنایت را بخشی از "قتل‌عام مداوم" خوانده که در سایه انفعال جهانی ادامه می‌یابد. الکساندر استاب، رئیس‌جمهور فنلاند، نیز با اشاره به نقض قوانین بین‌المللی توسط رژیم صهیونیستی، وضعیت غزه را "شکست بشریت" توصیف کرد. این حمله، که با ادعای واهی ارتش رژیم صهیونیستی مبنی بر هدف قرار دادن "دوربینی نظارتی" توجیه شد، در واقع تلاشی برای خاموش کردن صدای فلسطینیان و محو روایت آنها از صحنه جهانی بود. بیمارستان ناصر که تنها پناهگاه هزاران بیمار و آواره بود، حالا به نمادی از ویرانی و ناامیدی بدل شده است.

دام خونین: وقتی امدادگران و قلم‌ها هدف می‌شوند

این حمله با دقتی شیطانی طراحی شده بود. پهپاد‌های اسرائیلی ابتدا طبقه چهارم بیمارستان ناصر را، جایی که پزشکان و بیماران در آن به دنبال نجات بودند، هدف قرار دادند. سپس، در اقدامی که دیده‌بان حقوق بشر آن را "تله‌ای حساب‌شده" خواند، موشک دوم زمانی شلیک شد که امدادگران و روزنامه‌نگاران برای نجات جان‌ها و ثبت حقیقت به محل شتافتند. شبکه ۱۴ رژیم صهیونیستی نیز، به نقل از سربازان درگیر، تأیید کرد که این عملیات با هماهنگی کامل فرماندهی ارشد ارتش انجام شد. ادعای وجود "دوربینی پیشرفته" برای نظارت بر نیرو‌های اسرائیلی، که بعداً مشخص شد متعلق به عکاس رویترز بود، تنها بهانه‌ای برای توجیه این جنایت بود.

این حمله نه‌تنها جان ۲۰ نفر، از جمله بیماران، کادر درمانی و روزنامه‌نگاران را گرفت، بلکه با تخریب بخش‌های کلیدی بیمارستان، دسترسی هزاران نفر به خدمات پزشکی را قطع کرد. در شرایطی که غزه زیر محاصره‌ای خفقان‌آور از کمبود غذا، آب و دارو رنج می‌برد، این اقدام به معنای صدور حکم مرگ برای بسیاری از بیماران است. صدای امدادگرانی که در میان آوار فریاد کمک سر می‌دادند، حالا با سکوتی مرگبار جایگزین شده، و جهان همچنان در برابر این فاجعه نظاره‌گر است.

قلم‌های شکسته، حقیقت‌های زنده

چرا رژیم صهیونیستی روزنامه‌نگاران را هدف می‌گیرد؟ پاسخ در تصاویر و گزارش‌هایی نهفته است که مریم ابو دقه برای آسوشیتدپرس از گرسنگی کودکان غزه تهیه کرد، یا در ویدئو‌هایی که حسام المصری برای رویترز از ویرانی خانه‌ها ثبت نمود. 

این روزنامه‌نگاران، که با شهادتشان تعداد قربانیان رسانه‌ای غزه به ۲۴۶ نفر رسید، تهدیدی برای روایت رسمی رژیم صهیونیستی بودند. شبکه الجزیره این حمله را "تلاشی برای سانسور حقیقت" خواند، و اتحادیه خبرنگاران فلسطینی آن را بخشی از "کمپین مداوم" برای حذف صدای فلسطینیان دانست.

 در مقایسه، جنگ اوکراین در مدت مشابه تنها ۱۸ روزنامه‌نگار را قربانی کرده، اما غزه، با محرومیت از حضور خبرنگاران خارجی، به قتلگاهی برای اهالی رسانه بدل شده است.

غزه در آستانه خاموشی: فاجعه‌ای که جهان نادیده می‌گیرد

حمله به بیمارستان ناصر تنها یک نمونه از جنایاتی است که غزه را به لبه فروپاشی کشانده است. وزارت بهداشت فلسطین گزارش داد که از اکتبر ۲۰۲۳، بیش از ۶۲ هزار نفر در غزه به شهادت رسیده‌اند، ۱۵۸ هزار نفر زخمی شده‌اند، و بیش از ۹ هزار نفر همچنان مفقودند. قحطی، که جان ۳۰۰ نفر، از جمله ۱۱۷ کودک را گرفته، نتیجه محاصره‌ای است که ورود کمک‌های بشردوستانه را مختل کرده.

وزرای خارجه عربستان و ترکیه نیز در نشست جده، بر لزوم رفع محاصره و ورود کمک‌ها تأکید کردند، اما حمایت بی‌قید و شرط برخی دولت‌های غربی از رژیم اسرائیل، این فراخوان‌ها را بی‌اثر کرده است. حتی ایال زمیر، رئیس ستاد کل ارتش اسرائیل، به نتانیاهو هشدار داد که ادامه این سیاست‌ها جان اسرا را به خطر می‌اندازد، اما جنگ‌طلبی تل‌آویو همچنان بی‌مهار پیش می‌رود.

روزنه‌ای در تاریکی: آیا عدالت در راه است؟

آینده غزه در گرو اراده‌ای است که هنوز شکل نگرفته است. فراخوان‌های سازمان ملل، دیده‌بان حقوق بشر و رهبرانی، چون رئیس‌جمهور فنلاند برای تحریم تسلیحاتی و فشار بر رژیم صهیونیستی، با مقاومت قدرت‌های غربی مواجه شده است. با این حال، گام‌هایی چون احضار سفیر این رژیم توسط فنلاند و تصمیم برزیل برای رد استوارنامه سفیر این رژیم، نشان‌دهنده بیداری آهسته جهانی است. غزه، که حالا به گورستان امید بدل شده، همچنان منتظر اقدامی قاطع است.

در پایان، پرسش اصلی همواره باقی است؛ آیا جهان سرانجام از خواب انفعال بیدار خواهد شد، یا غزه به نمادی ابدی از سکوت در برابر جنایت تبدیل می‌شود؟ پاسخ این پرسش، در اقداماتی نهفته است که هنوز در افق دیده نمی‌شوند، اما شاید روزی، با فریاد‌های خاموش‌نشدنی فلسطینیان، به حقیقت بپیوندند.