سلام باور کنید فقط مدیران و موسسان مراکز غیردولتی بار خودشون رو بستند و شما فکر میکنید یک مربی توی شهر کوچک من ماهانه چقدر حقوق می گیره؟ ۴تا ۵ میلیون تومان و ۱۵ روز بیمه از ۳۰ روز برای ۶ یا ۷ یا ۸ ماه. به نظر شما این عادلانه است؟ از حقوق ۴۰ هزارتومان در سال ۸۷ _ ۸۸ شروع به کار کردم به امید استخدام و هروقت اعتراض میکردم با این جمله که مربی و متقاضی زیاده اگر ناراضی هستید میتونید کار نکنید شخص دیگری را به کار میگیریم روبرو می‌شدیم . یک روز آزمون قبول شدم رشته تم نامربوط بود دوباره به دانشگاه رفتم و علوم تربیتی خواندم تا دوباره آزمون بدهم حالا آنقدر رقابت ها تنگاتنگ شده و ضرفیت ها محدود است که رقابت برای من جانفرسا شده. فقط یه حساب سرانگشتی بکنید و تعداد آزمون دهندگان را در هزینه ثبت نام ضرب کنید و ببینید این آزمون که هرسال مثل تیرخلاص روانمان را نشانه می رود به نفع چه کسانی تمام می شود؟!؟! در نهایت به افرادی که در آزمون آموزگاری پذیرفته شده اند تبریک می گم که نتیجه تلاششون رو گرفتند و امیدوارم روزی عدالت فراگیر شود.

ضمن اینکه شما مجردها بی دغدغه فرصت مطالعه داشتید و ما متأهلان باید قطره چکانی فرصتی برای مطالعه پیدا میکردیم. به قدر تلاشمون امتیاز کسب میکنیم اما تلاش یه مربی پیش دبستانی متاهل دارای فرزند که تلاش‌های متفرقه دیگری هم دارد و شهری با پذیرش محدود اما متقاضی فراااااااااوان رو انتخاب کرده و با وجود امتیاز بالای ۴۰۰ قبول نشده، مقایسه واژه تلاشش با یک مجرد، به نظرم صحیح نیست.

سلام و درود
میخواستم‌بگم،اصلا اینطور نیست که امتیاز سابقه شغلی کمکی بکنه،چرا که من داشتم و با وجود درصدهای خوب بازه ۸۰ بازهم قبول نشدم،من شاید رو امتیاز بومی و سهمیه های کمی که بود اعتراض دارم اما برای سهمیه شاغلین نه،این بی عدالتی از طرف اموزش و پرورش معلم های غیرانتفاعی با حقوق خیلی کم و خنده دار کار میکنن هیچ امیدی نیست فقط کار وکار...این بی انصافی اگر آزمون برای اونا چیزی نداشته باشه