به نقل از ایندیپندنت، بیماری آلزایمر حافظه را از بین برده و زندگی بیماران و خانواده‌هایشان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. با وجود تحقیقات فراوان، هنوز نشانه های اولیه مغزی که این بیماری را آغاز می‌کند به‌طور کامل شناخته نشده‌اند و همین امر یافتن درمان‌های مؤثر را دشوار می‌سازد.

نتایج تحقیقات جدید نشان می‌دهد که لیتیوم می‌تواند نقش محافظتی در مغز ایفا کند. این فلز به طور طبیعی در مغز وجود دارد و از طریق تغذیه وارد جریان خون و سپس سلول‌های مغزی می‌شود.

پژوهش‌ها نشان داده‌اند که با پیشرفت اختلال شناختی خفیف تا آلزایمر کامل، میزان لیتیوم مغز کاهش می‌یابد.

کاهش لیتیوم باعث فعال شدن بیش از حد آنزیمی به نام GSK3β می‌شود که نقش مهمی در ایجاد پروتئین‌های تاو و آمیلوئید دارد. این پروتئین‌ها با تجمع در مغز، شبکه عصبی ظریف مغز را مختل و حافظه و تفکر را آسیب می‌زنند.

مطالعات روی موش‌ها نشان داد کاهش لیتیوم سبب افزایش التهاب مغزی، از دست رفتن ارتباطات عصبی و بدتر شدن عملکرد حافظه می‌شود.

در آزمایش‌های درمانی، لیتیوم اورات که کمتر در پروتئین‌های آمیلوئید گرفتار می‌شود، توانست تجمع آمیلوئید و تاو را کاهش داده، التهاب مغز را کنترل و حافظه را بهبود بخشد.

با وجود نتایج امیدوارکننده، هنوز مشخص نیست چرا برخی افراد سطح لیتیوم مغزشان کاهش می‌یابد و آیا تغییرات رژیم غذایی یا مکمل‌ها می‌توانند از این کاهش جلوگیری کنند. پژوهش‌های بالینی آینده می‌تواند روشن کند که لیتیوم اورات تا چه حد می‌تواند از آلزایمر در انسان پیشگیری یا روند آن را کند کند.

این یافته‌ها چشم‌انداز جدیدی در پیشگیری و درمان یکی از مخرب‌ترین بیماری‌های عصبی ارائه می‌دهند و اهمیت یک معدن ساده را در سلامت مغز برجسته می‌سازند.

منبع: اطلاعات آنلاین