باشگاه خبرنگاران جوان؛ رضوان پاک منش - آبشار‌های لرستان، به‌ویژه آبشار بیشه، نوژیان و وارک، همچون پرده‌هایی از بلور، از دل صخره‌ها فرو می‌ریزند و صدای ریزش آب، موسیقی دلنشینی برای جان خسته مسافران است. رودخانه‌های پرآبی، چون سزار و کشکان، با پیچ‌وتاب‌هایشان به زمین زندگی می‌بخشند و باغ‌های بلوط و جنگل‌های انبوه، سایه‌ای خنک و مأمن پرندگان‌اند.

غار‌های شگفت‌انگیز، دشت‌های پرگل در بهار، و هوای پاک کوهستانی، لرستان را به بهشتی گمشده بدل کرده‌اند؛ جایی که هر رهگذر در میان آن، احساس آرامش و تازگی می‌کند.

لرستان، طبیعتی است برای تماشا و ستایش؛ سرزمینی که در هر گوشه‌اش، ردپایی از زیبایی و حیات جاری است.

پاییز در مخمل‌کوه؛ آواز هزار رنگ لرستان

مخمل‌کوه، این رشته‌کوه زیبا و پررمز و راز در نزدیکی خرم‌آباد، در پاییز به نگارخانه‌ای بدل می‌شود که هیچ نقاشی توان تکرار آن را ندارد. جایی که سنگ‌های صیقلی و نرمش، چون مخملی بر قامت کوه کشیده شده و در میانشان درختان بلوط، ارژن، گلابی وحشی و زالزالک، در پاییز لباسی هزار رنگ به تن می‌کنند.

با رسیدن مهر، نسیم خنکی که از سمت زاگرس می‌وزد، برگه‌های سبز بلوط را آرام آرام زرد و سرخ می‌کند. این تغییر رنگ در دامنه‌ها، چون فرشی گسترده می‌شود؛ فرشی که هر روز طرحی تازه دارد. وقتی خورشید پاییزی از پس ابر‌های نیمه‌شفاف سر می‌زند، رنگ‌های کوه به آتشی درخشان می‌ماند که از درون زمین شعله کشیده باشد.

صدای خش‌خش برگ‌ها زیر پای رهگذران و عطر خاک نم‌خورده، با آواز پرندگان مهاجر در هم می‌آمیزد. رودخانه‌های فصلی از دل دره‌ها جاری می‌شوند و انعکاس رنگ‌ها را در آب همراه می‌برند. در این فصل، مخمل‌کوه بیش از هر زمان دیگر، مأمنی برای آرامش است؛ جایی که مسافر می‌تواند ساعتی از شلوغی شهر جدا شود و با طبیعت پیوندی دوباره بزند.

پاییز مخمل‌کوه تنها یک چشم‌انداز طبیعی نیست؛ روایتی است از گذر زمان، از صبر بلوط‌های کهنسال و از پیوند انسان با کوه. برای مردم لرستان، این فصل نشانی از زندگی است؛ وقتی گله‌ها از چراگاه بازمی‌گردند، کشاورزان محصول خود را جمع کرده‌اند و طبیعت در آستانه خوابی آرام قرار می‌گیرد.

اگر در پاییز رهسپار لرستان شدی، دیدن مخمل‌کوه را از دست نده. نه‌فقط برای دیدن رنگ‌ها، بلکه برای لمس حس عمیقی که میان خاک و برگ و سنگ جریان دارد؛ حسی که تو را وا می‌دارد بنشینی، سکوت کنی و به صدای زندگی گوش بسپاری.

سرزمین دست‌نخورده؛ چگنی، نگین بکر طبیعت لرستان

طبیعت چگنی در جنوب‌غربی لرستان، یکی از زیباترین چشم‌انداز‌های زاگرس را در خود جای داده است. این منطقه با کوه‌های بلند، دشت‌های سرسبز و جنگل‌های بلوط، جلوه‌ای از بکرترین مناظر طبیعی ایران را پیش چشم می‌گذارد. رودخانه‌ها و چشمه‌های پرآب، زندگی را در میان کوه و دشت جاری کرده و روستا‌های پلکانی در دامنه‌ها، هم‌نشینی انسان و طبیعت را نشان می‌دهند.

در فصل بهار، دشت‌ها پر از گل‌های وحشی می‌شوند و پرندگان آوازخوان فضایی شاعرانه می‌آفرینند. پاییز با برگ‌های رنگارنگ بلوط و هوای خنک کوهستان، تصویری رویایی از طبیعت را رقم می‌زند. بسیاری از گردشگران و طبیعت‌دوستان برای کوه‌پیمایی، عکاسی و تجربه آرامش، چگنی را به‌عنوان مقصد انتخاب می‌کنند.

چگنی نه فقط یک منطقه طبیعی، بلکه بخشی از هویت فرهنگی لرستان است؛ جایی که موسیقی لری در کنار صدای آب و باد، ترکیبی دلنشین از زندگی و طبیعت می‌سازد.

مناره سنگی ژئوپارک دره شیرِز – کوهدشت لرستان

دره شگفت‌انگیز شیرِز در کوهدشت لرستان، بخشی از ژئوپارک طبیعی ایران است که به خاطر پدیده‌های فرسایشی کم‌نظیر شهرت یافته است. یکی از جلوه‌های شاخص این ژئوپارک،  مناره سنگی آن است؛ ستونی بلند و طبیعی که طی میلیون‌ها سال بر اثر فرسایش آب و باد از دل سازند‌های آهکی بیرون آمده و به شکل یک مناره عظیم و رازآلود قد برافراشته است.

این مناره نه تنها یک اثر زمین‌شناختی ارزشمند است، بلکه از دید فرهنگی و گردشگری نیز اهمیت فراوان دارد. ظاهر آن یادآور برج‌های دست‌ساز بشری است، اما در حقیقت محصول بازی زمان و طبیعت است. بسیاری از پژوهشگران از آن به عنوان «مناره ژئوپارک شیرِز» یا «مناره سنگی کوهدشت» یاد می‌کنند.

دره شیرِز با دیواره‌های مرتفع، آبراهه‌های زلال و پوشش گیاهی بومی، چشم‌اندازی بی‌نظیر برای کوهنوردان، زمین‌شناسان و گردشگران فراهم کرده است. حضور این مناره طبیعی، هویت خاصی به منطقه بخشیده و آن را به یکی از نماد‌های زمین‌شناسی لرستان بدل کرده است.

طبیعت سلسله نگینی سبز بر گوه‌های زاگرس

سلسله، سرزمینی است در دل لرستان که طبیعتش به مثابه نگینی سبز بر کوه‌های زاگرس می‌درخشد. دشت‌های پهناور آن، در بهار جامه‌ای از شقایق و گون به تن می‌کنند و رود‌ها با زمزمه‌ای آرام، زندگی را به باغ‌ها و روستا‌ها می‌بخشند. کوه‌های سر به فلک کشیده، سایه‌بان مردمانند و چشمه‌های زلال، روایتگر طراوت و پاکی.

این سرزمین، در هر فصل چهره‌ای تازه دارد: بهار با گل و سبزه، تابستان با خنکای کوهستان، پاییز با رنگ‌های آتشین و زمستان با آرامش سپید برف. طبیعت سلسله نه تنها چشم‌نواز است، بلکه روح را به آرامش و اندیشه دعوت می‌کند.