باشگاه خبرنگاران جوان؛ رضوان پاک منش -  هم‌نشینی شبانه، نه از سر اهلی بودن، که نتیجه‌ی دگرگونی‌های زیست‌محیطی است. روباه، جانوری هوشیار و محتاط است، اما در برابر کمبود طعمه و گسترش سکونتگاه‌های انسانی، مرز دیرین میان «طبیعت» و «روستا» را نازک‌تر کرده است.

در برخی مناطق، روستاییان با نگاهی آمیخته به کنجکاوی و مهربانی، این حضور را تحمل می‌کنند یا حتی تکه‌نانی برایش می‌گذارند. اما در پس این تصویر شاعرانه، مسئله‌ای عمیق‌تر نهفته است: کاهش منابع غذایی، نابودی زیستگاه‌ها و تغییر رفتار حیوانات وحشی در برابر فشار‌های انسانی.

روباه در لرستان دیگر تنها ساکن کوه و بیشه نیست؛ مهمان ناخواسته‌ی شب‌های انسانی شده است. شاید این هم‌نشینی نشانه‌ی نوعی سازگاری نو باشد، اما هم‌زمان هشداری است برای بازنگری در رابطه‌ی ما با محیط زیست رابطه‌ای که هرچه صمیمی‌تر شود، باید آگاهانه‌تر نیز باشد.