باشگاه خبرنگاران جوان؛ مهسا حنيفه - در حالی که جهان هنوز از تبعات سیاست‌های تهاجمی گذشته ایالات متحده در مناطق مختلف رنج می‌برد، اظهارات اخیر دونالد ترامپ مبنی بر عدم رد گزینه نظامی علیه ونزوئلا، زنگ خطر جدی برای صلح منطقه‌ای و جهانی به صدا درآورده است. این رویکرد، که با توقیف نفت‌کش‌ها و استقرار ناوگان دریایی گسترده همراه شده، نه‌تنها حاکمیت یک کشور مستقل را به چالش می‌کشد، بلکه می‌تواند مقدمه‌ای برای درگیری‌های گسترده‌تر باشد که هزینه‌های انسانی و اقتصادی سنگینی به همراه خواهد داشت.

سایه سنگین محاصره: نقض آشکار اصول بین‌المللی

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در مصاحبه‌ای با شبکه ان‌بی‌سی نیوز در خصوص احتمال جنگ ایالات متحده با ونزوئلا اظهار کرد: «من آن را مردود نمی‌دانم.» رئیس‌جمهور آمریکا در راستای تشدید کارزار فشارش بر نیکولاس مادورو، رئیس‌جمهور ونزوئلا دستور به «محاصره» نفت‌کش‌های تحریم‌شده‌ای که به ونزوئلا وارد یا از آن خارج می‌شوند، داد.

این اقدامات که ترامپ آن را بخشی از مبارزه با آنچه "تروریسم مواد مخدر" می‌نامد توجیه می‌کند، در واقع محاصره‌ای دریایی یک‌جانبه است که آزادی ناوبری و تجارت بین‌المللی را به شدت تهدید می‌کند. ترامپ در پاسخ به پرسش‌های مکرر مجری، نه‌تنها جنگ را رد نکرد، بلکه با لحنی تهدیدآمیز اعلام کرد که اگر ونزوئلا به کشتیرانی خود ادامه دهد، کشتی‌هایش به بنادر آمریکایی هدایت خواهند شد.

این اظهارات که با توقیف نفت‌کش "اسکیپر" در هفته گذشته همراه بوده، نشان‌دهنده تشدید عملیات نظامی ایالات متحده در آب‌های کارائیب است؛ عملیاتی که از ماه اوت آغاز شده و بیش از ۳۰ قایق را هدف قرار داده است. این محاصره باعث نوسانات قابل توجه در بازار جهانی نفت شده و قیمت‌ها را در برخی مناطق تا دو درصد افزایش داده است. اگر این سیاست ادامه یابد، می‌تواند به اختلال جدی در زنجیره تأمین انرژی منجر شود، به ویژه برای کشور‌هایی که به نفت سنگین ونزوئلا وابسته‌اند، و این امر ممکن است واکنش‌های زنجیره‌ای از سوی قدرت‌های دیگر را برانگیزد.

تناقض آشکار: وعده‌های صلح در برابر واقعیت جنگ‌طلبی

یکی از جنبه‌های قابل تأمل در این ماجرا، تناقض فاحش میان وعده‌های انتخاباتی ترامپ و اقدامات فعلی اوست. ترامپ که در کارزار ۲۰۲۴ و پس از پیروزی خود تأکید داشت "جنگ جدیدی آغاز نخواهد کرد و جنگ‌ها را متوقف می‌کند"، اکنون با عدم رد گزینه نظامی علیه ونزوئلا، اعتبار این حرفش را زیر سؤال برده است. او حتی از پاسخ مستقیم به این پرسش که آیا سرنگونی مادورو هدف نهایی است، طفره رفت و تنها گفت مادورو "دقیقاً می‌داند چه می‌خواهم".

این رویکرد، در حالی رخ می‌دهد که نظرسنجی‌های داخلی آمریکا نشان‌دهنده نارضایتی گسترده از مدیریت اقتصادی ترامپ است؛ جایی که هزینه‌های زندگی افزایش یافته و مردم از تورم رنج می‌برند. ترامپ برای منحرف کردن توجهات، اقداماتی مانند توزیع ۱۷۷۶ دلار به نیرو‌های نظامی به عنوان "سهم جنگجویان" را اعلام کرده، اما این مانور‌ها نمی‌تواند پوششی بر سیاست خارجی تهاجمی باشد که می‌تواند آمریکا را به باتلاق دیگری بکشاند، مشابه تجربیات گذشته در عراق و افغانستان.

صدای اعتراض کاراکاس: فراخوان به عدالت جهانی

در مقابل این تهدیدها، دولت ونزوئلا با قاطعیت واکنش نشان داده و خواستار برگزاری نشست اضطراری شورای امنیت سازمان ملل شده است. ساموئل مونکادا، نماینده ونزوئلا در سازمان ملل، اظهارات ترامپ را "بی‌سابقه" و نقض آشکار حاکمیت و تمامیت ارضی خوانده و آن را هشداری برای استفاده از زور نظامی در صورت عدم تسلیم کاراکاس دانست.

وزیر امور خارجه ونزوئلا نیز این محاصره را "سرقت ثروت ملی" توصیف کرده و تأکید دارد که نیت واقعی واشنگتن، تصاحب منابع نفتی و معدنی این کشور است. بیانیه رسمی کاراکاس، که بر پایبندی به منشور سازمان ملل تأکید دارد، اعلام می‌کند ونزوئلا "هرگز دوباره مستعمره نخواهد شد".

گزارش‌های الجزیره و رویترز حاکی از آن است که نشست شورای امنیت احتمالاً در روز‌های آینده برگزار خواهد شد و ممکن است بسته به تحولات، زودتر تشکیل گردد. این فراخوان، فرصتی برای جامعه جهانی است تا در برابر یک‌جانبه‌گرایی آمریکا ایستادگی کند، زیرا نقض آزادی ناوبری می‌تواند الگویی خطرناک برای سایر مناطق جهان ایجاد کند.

هزینه‌های پنهان یک ماجراجویی جدید

اگر ایالات متحده به تشدید اقدامات خود ادامه دهد، نه‌تنها منطقه آمریکای لاتین را بی‌ثبات می‌کند، بلکه ممکن است واکنش‌های حمایتی از سوی کشور‌هایی مانند روسیه و چین را برانگیزد که منافع اقتصادی در ونزوئلا دارند.

ترامپ در شبکه اجتماعی خود از "بزرگ‌ترین ناوگان دریایی تاریخ آمریکای جنوبی" سخن گفته و ونزوئلا را به سرقت دارایی‌های آمریکا متهم کرده، اما این ادعا‌ها فاقد پایه مستند قوی هستند و بیشتر به عنوان توجیهی برای فشار اقتصادی ظاهر می‌شوند.

در نهایت، این قمار خطرناک نه‌تنها استقلال ونزوئلا را تهدید می‌کند، بلکه می‌تواند اعتبار ایالات متحده در عرصه بین‌المللی را بیشتر خدشه‌دار سازد و جهان را به سوی تقابل‌های جدید سوق دهد؛ تقابل‌هایی که در عصر چندقطبی کنونی، هزینه‌ای غیرقابل پیش‌بینی خواهند داشت. جامعه جهانی باید هوشیار باشد تا این تهدید‌ها به واقعیت تلخ تبدیل نشوند.