باشگاه خبرنگاران جوان - ​در دنیای رنگارنگ شبکه‌های اجتماعی بخصوص اینستاگرام، جایی که «تعداد لایک و بازدید» به ملاک ارزشگذاری پیج‌ها و کانال‌ها برای تبلیغات تبدیل شده است، برخی از تولیدکنندگان محتوا مرز‌های اخلاق را جابه‌جا کرده‌اند. 

اخیراً با افزایش سرسام‌آور قیمت برخی کالاها، شاهد موجی از ویدئو‌ها هستیم که در آن بلاگرها، با ایستادن پشت دخل مغازه‌هایی که متعلق به آنها نیست، تلاش می‌کنند تا از موج گرانی‌ها، برای خود لایک و کامنت درو کنند.

یا برخی از آنها، با فرارسیدن ماه‌های پایانی سال و داغ شدن موضوع پایه حقوق کارگران، لباس کارگری می‌پوشند و نقش آسیب‌پذیرترین قشر جامعه را بازی می‌کنند.

جالب آنکه به پست‌های قبلی آنها که رجوع می‌کنید، متوجه می‌شوید که پیش از این، انواع و اقسام محتوا را برای «لایک گرفتن و بازدید خوردن» تجربه کرده‌اند و در نهایت به این نتیجه رسیده‌اند که در بازار مکاره فضای مجازی هیچ محتوایی به اندازه مخالف‌خوانی و ناسزاگویی و مطالبه‌گری خریدار ندارد.

​لباس عاریه‌ای و دغدغه‌های ساختگی
​تصور کنید شخصی که تا دیروز ویدئو‌های تفریحی و لوکس منتشر می‌کرد، ناگهان با صورتی خاک‌آلود و لباس کار در یک پروژه ساختمانی ظاهر می‌شود و از گرانی قیمت نان و گوشت گله می‌کند. در صورتی که این «نمایشِ فقر» نه تنها کمکی به حل مشکلات اقتصادی کشور نمی‌کند، بلکه نوعی توهین به کرامت کارگرانی است که واقعاً در این شرایط سخت نان بازوی خود را می‌خورند.

ضمن اینکه صدای واقعیِ مردم، نیازی به گریم و لباس ندارد. کسانی که واقعاً در سختی هستند، فرصت کافی و تجهیزات گران‌قیمت برای تولید ویدئو‌های سینمایی از رنج‌هایشان ندارند و با تکنیک‌هایی چون اضافه کردن موسیقی غمگین اغراق‌آمیز به ویدئوها و کادربندی‌های کاملاً حرفه‌ای نیز کاملا بیگانه هستند.

​سوپرمارکت‌هایی که لوکیشن فیلم‌برداری می‌شوند
اگر اهل پرسه زدن در فضای مجازی باشید حتما متوجه شده‌اید که اخیرا ​بسیاری از این افراد با هماهنگی قبلی یا حتی بدون اجازه، در یک مغازه یا سوپرمارکت حاضر می‌شوند و با لحنی بغض‌آلود از گرانی لبنیات می‌گویند یا خاطرات ساختگی خود را از مواجهه با مردم بی‌بضاعت برای مخاطبانشان تعریف می‌کنند و در اعتراض به وضعیت موجود، بطری‌های شیر و شانه‌های تخم مرغ را به زمین می‌کوبند.

هدف این ویدئو‌ها برخلاف ظاهرشان، دفاع از همنوع یا اعتراض مدنی نیست؛ بلکه هدف اصلی، برانگیختن احساسات پاک مخاطب برای لایک کردن و اشتراک‌گذاری بیشتر ویدئو و بالا رفتن نرخ تعامل صفحه است.

​این نمایش‌های زرد، آسیب‌های جدی زیادی به همراه دارند که مهمترین آنها انباشته کردن خشم و ناامید کردن جامعه، عادی‌سازی دروغ و لوث کردن مطالبات واقعی مردم است. وقتی مخاطب متوجه می‌شود که بلاگر محبوبش کارگر نبوده و فقط نقش بازی کرده، اعتمادش به فضای نقد اجتماعی به کل از بین می‌رود و اعتراضات واقعیِ اصناف و کارگران نیز در میان هیاهوی این ویدئو‌های ساختگی گم می‌شود.

در این میان اما ​کاسبی با درد مردم و تبدیل کردن سفره خالی آنها به پله‌ای برای گرفتن تبلیغات بیشتر، غیراخلاقی‌ترین بخش این ماجراست.