سقایی و علمداری در لشکر اسلام دارای شأن و منزلت والایی است، به اندازه‌ای که هرکسی لیاقت این موقعیت را ندارد. بلکه افرادی شایسته پرچم‌داری و آب‌رسانی می‌شدند که مورد تائید فرمانده لشکر باشند.
حضرت ابوالفضل العبّاس (علیه السلام) در چهارم شعبان سال ۲۶ هجری قمری در مدینه منوره چشم به جهان گشود و در عاشورای سال ۶۱ هجری قمری در کربلا به شهادت رسید.
مقام تسلیم، تصدیق، وفا و نُصح در وجود حضرت عباس بن علی (ع) بود که وی را از سایر شهداء ممتاز و به مقامی می رساند که به فرموده امام سجاد (ع) براى عبّاس (ع)، نزد خداوند منزلتى است که همه شهدا در روز قیامت، به آن مقام غبطه می‌خورند.