روز جهانی عصای سفید که در ۱۵ اکتبر هر سال مصادف با ۲۳ مهر در ایران گرامی داشته می‌شود. در روز نابینایان ۱۴۰۴، یکی از مهمترین مسائلی که باید مورد توجه قرار گیرد، نقش جامعه در حمایت از نابینایان است. عصای سفید نمادی از استقلال و توانمندی افراد نابینا است و این روز به عنوان فرصتی برای تاکید بر اهمیت توجه به نیاز‌های آنان و افزایش آگاهی عمومی در نظر گرفته می‌شود. نابینایان نه تنها به ابزار‌های کمکی مانند عصای سفید نیاز دارند، بلکه به زیرساخت‌های اجتماعی که شرایطی برابر برای آنها فراهم کند نیز نیازمندند. از جمله این زیرساخت‌ها می‌توان به سامانه‌های حمل و نقل عمومی مناسب، آموزش‌های تخصصی برای نابینایان، و ایجاد فرصت‌های شغلی برابر اشاره کرد. امروز، در آستانه روز جهانی نابینایان و عصای سفید، در گزارش و مجموعه‌ای متفاوت میزبان آثاری از کاریکاتوریست‌های ایرانی و جهانی شده است. این گزارش که با هدف افزایش آگاهی عمومی درباره زندگی و چالش‌های نابینایان انتشار می‌یابد، از طریق زبان طنز و تصویر، مخاطب را به دنیایی می‌برد که در آن "دیدن" فراتر از حس بینایی معنا می‌یابد. در این گزارش هر طرح، روایتی است از جهانی که در آن چشمان بسته، قلبی بینا دارند و عصای سفید، نه وسیله‌ای برای حمایت، که پرچم استقلال و خوداتکایی است. اینجا هنر به خدمت آگاهی درآمده تا به ما بیاموزد که گاهی واضح‌ترین تصاویر را باید با چشمان بسته دید. در گزارش پیشرو از مجموعه «کاریکاتور روز»، به مناسبت بزرگداشت جامعه نابینایان، با نگاهی متفاوت به مقوله «دیدن و ندیدن» می‌پردازیم. این مجموعه با گردآوری آثار برجسته کارتونیست‌های بین‌المللی، «دیدن» را نه تنها به عنوان یک حس فیزیکی، بلکه به مثابه دریافتی عمیق از جهان هستی واکاوی می‌کند. از طنز‌های ظریف درباره درک فراحسی محیط تا طرح‌های نمادین از «دل‌بینی» در تقابل با «چشم‌بینی»، این آثار مخاطب را به تأملی نو درباره مفهوم واقعی بینایی دعوت می‌کنند. کاریکاتوریست‌ها در این مجموعه نشان می‌دهند که گاهی «نابینایان» کسانی‌اند که با چشمان باز می‌بینند، اما هرگز نمی‌نگرند.
ائتلاف بین‌المللی ناوگان دریایی آزادی صمود اعلام کرد که نیروی دریایی رژیم صهیونیستی صبح روز یازدهم مهر ماه ۱۴۰۴ آخرین کشتی باقیمانده از ناوگان کمک‌های غزه را که شامل کمک‌های بشردوستانه از جمله غذا و دارو بود را توقیف کرد.
پنجم اکتبر هر سال مصادف با ۱۳ مهر ماه از سوی سازمان یونسکو «روز جهانی معلم» اعلام شده است. هدف از اعلام چنین روزی ارج نهادن به معلمان، قدردانی از آنها و بررسی مشکلاتشان در سراسر دنیا اعلام شده است. پنجم اکتبر هر سال رویدادی جهانی که توسط سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) در سال ۱۹۹۴ راه‌اندازی شد. با توجه به اینکه معلمان نسل‌های آینده را شکل می‌دهند، تعیین حداقل یک روز در سال برای گفتن «متشکرم» به آنها، کمترین کاری است که می‌توان برای بزرگداشت مقام معلم انجام داد. تعلیم و تربیت در جوامع انسانی از جمله اساسی‌ترین و بنیادی‌ترین فعالیت محسوب می‌شود، و رسالت معلم هدایت در جهت تکامل و آموزش است. در روز جهانی معلم، نگاهی به ایثار معلمان ایرانی می‌اندازیم که در سخت‌ترین شرایط، با از خودگذشتگی، چراغ دانش را روشن نگه داشتند. این معلمان جان بر کف، درس زندگی و مقاومت را در عمل به شاگردان خود آموختند. نقش آنان در ساختن فردای این سرزمین، فراموش‌نشدنی است. در این روز، سپاس خود را به پیشگاه آنان تقدیم می‌کنیم. روز جهانی معلم امسال، فرصتی است برای بزرگداشت معلمان ایرانی که با از خودگذشتگی، در خط مقدم آموزش ایستادند و درس ایثار را در عمل به نسل جوان آموختند. این روایت، سپاس از معلمان جان بر کف ایرانی در اقصی نقاط ایران و در روز جهانی معلم است. در آستانه روز جهانی معلم، قلم‌های طنزپرداز کاریکاتوریست‌ها به میدان آمدند تا بزرگداشتی ماندگار و تصویری از معلمان ترسیم کنند. این هنرمندان در مجموعه‌ای تأمل‌برانگیز، از کلاس‌های درس تا ایثار‌های خاموش معلمان دنیا و ایرانی را به تصویر کشیده‌اند. کارتون‌ها نه تنها لبخند که احترامی عمیق بر لب می‌نشانند و از معلمی می‌گویند که در سخت‌ترین شرایط، نسل‌ها را توانمند ساخت. در این آثار، نقش معلمان به عنوان سازندگان فردای کشور، با زبانی جهانی و بی‌نیاز از ترجمه روایت می‌شود. این مجموعه تصویری، یادآور می‌شود که پشت هر خط طنز، و هر اثری داستانی از فداکاری نهفته است. کارتونیست‌ها در مجموعه‌ای جدید، قامت خمیده‌ی معلمی را ترسیم می‌کنند که زیرباران مشکلات، همچنان چتر دانش برفراز سر نسل‌ها نگه می‌دارد. این طرح‌ها، پشت نقاب طنز، گواهی می‌دهند بر معلمانی که تاریخ سازان بی‌سروصدی بودند که آینده را در کلاس‌هایشان ساختند. کارتون‌ها، در این مجموعه و در روز جهانی معلم، از ایثاری می‌گویند که هرگز در گزارش‌های رسمی جا نمی‌گیرد، اما در حافظه‌ی ملت، تا همیشه، ماندگار می‌شود. هر جامعه، رشد و شکوفایی خود را مدیون انسان‌های فرهیخته‌ای است که با زحمات طاقت‌فرسای آموزگاران‌شان رشد کرده و به عرصه رسیده‌اند. هدف اصلی از اعلام روز جهانی معلم، معطوف کردن توجه‌ها به جایگاه و نقش بنیادین معلمان در مقوله آموزش است. دولت‌ها باید با بازتعریف مسئولیت‌ها و حقوق معلمان در راستای ارتقای شأن و منزلت آنان تلاش کنند. برای بالا بردن کیفیت آموزش و پرورش باید ابتدا کیفیت کار و زندگی معلمان، ارتقا یابد و معلمان از جایگاه اجتماعی مناسب‌تری در جامعه، بر خوردار شوند. آیا می‌توان یک معلم را در یک قاب کاریکاتور گنجاند؟ «کاریکاتور روز» پاسخ می‌دهد. برای پاسداشت مقام معلم، در این گزارش ویژه، هنرمندان کاریکاتوریست، به تقدیر از آموزگاران، برخاستند. امروز و در این گزارش، روز جهانی معلم را، با هنرمندی قلم‌های طنز هنرمندان ایرانی و بین المللی، گرامی میداریم.
در این گزارش تصویری، حمایت از حقوق سالمندان را در قاب کارتون و کاریکاتور مشاهده می‌کنید و مجموعه‌ای است که، قلم کارتونیست‌ها دغدغه سالمندان را روایت می‌کند. در گزارش تصویری تازه‌ای، کاریکاتوریست‌ها از تنهایی، مشکلات سلامتی و نیاز به توجه سالمندان می‌گویند و حقوق آنان را در قابی ماندگار و تأمل‌برانگیز روایت می‌کنند. اول ماه اکتبر هر سال برابر با نهم مهرماه، روز جهانی سالمندان، نام گذاری شده است. تمامی مردم جهان در این روز به روش‌های مختلف، از سالمندان اطراف خود، یاد می‌کنند. این روز، به عنوان روز سالمندان نامگذاری شده است تا گامی در راستای تکریم پدران و مادران برداشته شود. روز سالمندان بهانه‌ای برای قدردانی و سپاسگزاری از عاطفه و احساس سالمندان است. در ایران، روز سالمندان را با سپاس و ستایش از سالمندان گرامی میداریم. روز بزرگداشت سالمندان، روز یادآوری، جایگاه ارزنده کهن‌سالان بر خانواده‌های ایرانی است. در ایران، حمایت از سالمندان یکی از مسائل مهم اجتماعی و حقوقی است که به تحقق عدالت اجتماعی و تأمین رفاه این قشر از جامعه کمک می‌کند. در سند ملی سالمندان برنامه‌ها و فعالیت‌های مربوط به حوزه سالمندی دستگاه‌ها مشخص شده است. به عبارتی سند ملی سالمندی نقشه راهی برای ارتقای وضعیت سالمندی در راستای تغییرات جمعیتی کشور محسوب می‌شود. قوانین حمایت از سالمندان در ایران ابزاری ضروری برای ارتقاء کیفیت زندگی این قشر از جامعه هستند. با اجرای صحیح این قوانین و همکاری همه جانبه جامعه، می‌توان به بهبود شرایط زندگی سالمندان کمک کرد و آنها را در مسیر زندگی بهتر و شاداب‌تر قرار داد. هم اکنون در کشور نه میلیون و ۸۰۰ هزار سالمند معادل ۱۱.۵ درصد جمعیت کشور، سالمند می‌باشند. انتظار می‌رود، این نرخ در سال ۱۴۲۰ به ۳۳ درصد برسد. در این مجموعه ویژه، هنرمندان کاریکاتوریست ایرانی و بین المللی، با نگاهی عمیق و طنزی ظریف، چالش‌هایی همچون تنهایی، مشکلات معیشتی و نیاز به توجه عاطفی سالمندان را در قالب آثاری تأثیرگذار به تصویر کشیده‌اند. انتشار این گزارش، که در آستانه روز جهانی سالمندان انجام شده، هدف خود را «ایجاد حساسیت اجتماعی نسبت به جایگاه سالمندان در خانواده و جامعه» عنوان می‌کند.
کاریکاتور خبری به عنوان ویترین تصویری و اثرگذار خبرگزاری‌ها، پیچیده‌ترین تحولات سیاسی و اجتماعی را در قالب نگاهی طنزآلود و عمیق به مخاطبان منتقل می‌کند. این هنر، با تبدیل اخبار پیچیده به تصاویری ساده‌شده، اما پرمعنا، نه تنها به درک سریع‌تر رویداد‌ها کمک می‌کند، بلکه با ایجاد فضای نقد بی‌واسطه، نقش سردبیر هنری خبرگزاری‌ها را ایفا می‌نماید. در فضای پررقابت رسانه‌ای امروز، کاریکاتور به عاملی کلیدی برای جذب مخاطب و انتقال سریع پیام تبدیل شده است که گاهی تأثیر آن از متن خبری نیز فراتر می‌رود. هنر کاریکاتور و کارتون‌های خبری، به عنوان پل ارتباطی قدرتمند و بی‌واسطه میان رویداد‌های پیچیده و افکار عمومی، نقشی انکارناپذیر در عرصه رسانه ایفا می‌کنند. این هنر متعهد، با تکیه بر طنز و نماد، امکان نقد مسائل را در قالبی خلاقانه و تأثیرگذار فراهم می‌سازد. گزارش پیش رو، برداشتی آزاد از آثار برجسته کارتونیست‌های بین‌المللی و ایرانی است که همچون آیینه‌ای، مسائل جامعه بشری را بازمی‌تابانند. این آثار هنری بی نظیر، با نگاهی عمیق و موشکافانه به چالش‌های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی عصر حاضر می‌پردازند. نگاه طنزآلود و گاه گزنده این هنرمندان، واکاوی و بازخوانی واقعیت‌های پیرامون را از زاویه‌ای متفاوت ممکن می‌سازد. این گزارش، برداشتی آزاد است از آثار هنرمندان و کارتونیست‌های بین المللی و ایرانی، که به موضوعات گوناگونی از جمله، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی و سیاسی جامعه بشری، اشاره دارد.
بر اساس شوک‌آورترین گزارش سازمان ملل متحد، درگیری‌های مسلحانه، در سراسر جهان، تنها در یک سال گذشته، جان بیش از ۱۲ هزار کودک را گرفته و ده‌ها هزار تن دیگر را آواره یا زخمی شده‌اند. این آمار که غزه، یمن، در صدر آن قرار دارند، زنگ خطر بی‌تفاوتی جامعه بین‌المللی در قبال بی‌گناه‌ترین قربانیان جنگ را به صدا درآورده است. آمار‌هایی که قلب‌ها را به درد می‌آورد. به گزارش سازمان ملل متحد یک پنجم کودکان جهان در مناطق جنگی زندگی می‌کنند و به صورت میانگین هر روزه ۲۵ کودک به صورت میانگین در جنگ‌ها و درگیری‌ها در یک دهه گذشته کشته یا زخمی شده‌اند. در حال حاضر بیش از ۴۰ جنگ و درگیری خشونت آمیز در جهان در حال وقوع است. در جهانی که باید پر از محبت، آرامش و عشق باشد، کودکان، این گل‌های معصوم، قربانیان فراموش‌شده جنگ‌اند. آنها که هیچ نقشی در این نزاع‌ها ندارند، اما بزرگ‌ترین بهای آن را می‌پردازند. تصویر یک پیکر کوچک بی گناه زیر آوارها، گریه‌های کودکی که خانه و خانواده‌اش را از دست داده و چشمانی که به جای رویا‌های کودکانه، شاهد وحشت بوده‌اند؛ اینها داستان مشترک میلیون‌ها کودک، در مناطق جنگی است. داستانی که هر روز تکرار می‌شود، اما گوشی برای شنیدن آن نیست. بیش از ۷۰ هزار کودک در نوار غزه بخاطر نبود مواد غذایی و دارو با مرگ دست و پنجه نرم می‌کنند. سربازان رژیم صهیونیستی به طور میانگین روزانه ۹۰ غیرنظامی را در غزه می‌کشند که ۳۲ نفر از آنها کودک و نوزادند. در پی تجاوز رژیم کودک‌کش صهیونیستی به کشور عزیزمان ایران و در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه، ۱۰۶۰ نفر از هموطنان بی‌دفاع به شهادت رسیدند که حدود ۱۴۰ نفر از آنان را، زنان و کودکان تشکیل می‌دادند. از میان شهدای دانش‌آموز، ۱۳ نفر در دوره پیش‌دبستانی و ابتدایی مشغول به تحصیل بودند. کودکانی که رؤیای مدرسه، آینده و بازی‌های کودکانه در دل داشتند. این کودکان شهید شدند و همه مدافعین حقوق کودک در جهان باید صدای این گروه از کودکان باشند تا ظلم ظالمان رژیم صهیونیستی به دفعات در جهان گفته شود. جنایت اخیر رژیم صهیونیستی که قلب بسیاری از خانواده‌های ایرانی را به خون نشاند، تنها یک تراژدی نیست بلکه سندی غیرقابل انکار از ماهیت ضدانسانی و کودک‌ستیزانه رژیمی است که هیچ حد و مرزی برای تجاوز و قتل‌عام نمی‌شناسد. شهادت آنان نه‌تنها زخمی بر دل یک ملت، بلکه نقطه‌ای تاریک در تاریخ مدعیان حقوق بشر است، اما خون پاک آنها قطعا دودمان ظلم و ستم صهیونیست‌های کودک‌کش را، بر باد خواهد داد و نویدبخش روز‌های روشن ظفر و پیروزی برای ملت بزرگ ایران است.
خبر حمله هوایی روز ۱۸ شهریور ماه ۱۴۰۴ رژیم صهیونیستی به جلسه هیات مذاکره‌کننده جنبش مقاومت اسلامی (حماس) در قلب شهر دوحه، پایتخت قطر، در کانون توجه رسانه‌های بین‌المللی قرار گرفت. جنگنده‌های رژیم صهیونیستی، با عبور از حریم هوایی چند کشور عربی، مواضعی در حومه شهر دوحه پایتخت قطر را، هدف قرار دادند. به گزارش منابع محلی، این حمله که بدون اخطار قبلی انجام شد، منجر به آسیب‌دیدگی تأسیسات غیرنظامی و کشته شدن چند غیرنظامی شده است. مقامات قطری این اقدام را "نقض فاحش حاکمیت ملی" خوانده و هشدار داده‌اند که پاسخ مناسبی خواهد داد. این در حالی است که تحلیلگران، این حمله را تلافی تل آویو برای نقش میانجی‌گری قطر در مبادلات اخیر اسرا با مقاومت فلسطین ارزیابی می‌کنند. به دنبال حمله رژیم صهیونیستی به قطر، شورای امنیت نشست اضطراری برگزار خواهد کرد تا این اقدام را که با محکومیت شدید قطر و اتحادیه عرب رو‌به‌رو شده، بررسی کند. قطر، این حمله را به عنوان «نقض آشکار تمام قوانین و استاندارد‌های بین‌المللی و تهدیدی جدی برای امنیت ساکنان خود» محکوم کرد. از سوی دیگر، شورای وزیران اتحادیه عرب هم حمله رژیم تروریستی صهیونی به پایتخت قطر، دوحه، را به شدت محکوم کردند و آن را نقض فاحش قوانین بین‌المللی و منشور سازمان ملل، و تجاوز آشکار به حاکمیت و امنیت کشور قطر دانستند. حمله رژیم صهیونیستی به دوحه و ادعای بی‌اطلاعی مقام‌های آمریکایی، تا لحظاتی پیش از حمله، با وجود پایگاه نظامی آمریکا در قطر، پرسش‌ها و ابهام‌های بسیاری را درباره نقش پشت‌پرده واشنگتن در این زمینه مطرح می‌کند. مقام‌های ارشد حماس، از این حمله جان سالم به در بردند، اما پنج نفر از هیئت این جنبش از جمله همام الحیه، فرزند خلیل الحیه و جهاد لبد، رئیس دفتر وی به شهادت رسیدند. حملات رژیم صهیونیستی، نتوانست به اهداف اصلی خود در دوحه برسد، اما بدون تردید تنش‌های جدیدی بین قطر و متحدان غربی‌اش ایجاد می‌کند، واقعیتی دلسردکننده که احتمالاً مذاکرات برای صلح در منطقه را دشوارتر خواهد کرد. این تهاجم پایانی بر توهم امنیت از طریق سازش بود که سال‌ها کشور‌های منطقه را در خود غرق کرده بود. قطر که تصور می‌کرد پایگاه العدید، قرارداد‌های میلیاردی با آمریکا و حتی هدیه هواپیما به ترامپ آن را از گزند مصون نگه می‌دارد، حالا با واقعیتی تلخ مواجه شده است. اتحاد با غرب نه‌تنها سپری دفاعی نیست، بلکه می‌تواند به هدفی برای تهاجم تبدیل شود. این تهاجم همچنین پرسشی اساسی پیش روی جهان عرب و اسلام قرار داد که آیا سازش با غرب و رژیم صهیونیستی می‌تواند امنیت را تضمین کند، یا تنها مقاومت متحد است که می‌تواند آینده‌ای پایدار را رقم بزند؟ این حمله نشان داد که صلح بدون عدالت، توهمی بیش نیست و منطقه تنها با برپایی دیواری استوار از مقاومت و مقابله با رژیم صهیونیستی می‌تواند در برابر طوفان‌های پیش رو ایستادگی کند.
«روز ملی سینما» روزی است که به پاسداشت هنر و صنعتی نامدار و پیشرو در فرهنگ ایران، گرامی داشته می‌شود. در سال ۱۳۷۹ در چهارمین جشن بزرگ سینمای ایران و همزمان با بزرگداشت صدمین سال ورود سینما به ایران بود که ۲۱ شهریور ماه به عنوان «روز ملی سینما» شناخته شد. این مناسبت، فرصتی برای نگاه به گذشته پرافتخار سینمای ایران و تجلیل از پیشکسوتان و هنرمندان این عرصه است. سینما، در زمان سلطنت مظفرالدین شاه قاجار و در جریان سفر‌های او به اروپا به ایران وارد شد. گفته می‌شود وی در سفر به فرانسه، در سال ۱۲۷۹ هجری شمسی (۱۹۰۰ میلادی) با سینماتوگراف آشنا شد و دستور خرید دستگاه‌های مربوطه را داد. ابراهیم خان عکاس باشی، عکاس مخصوص شاه، نخستین فیلم‌بردار ایرانی شد و از مراسم فیلم گرفت. اولین نمایش عمومی فیلم در ایران در سال ۱۲۸۳ شمسی در تهران برگزار شد. بدین ترتیب، ایران یکی از اولین کشور‌های جهان بود که تنها چند سال پس از اختراع سینما، این پدیده را تجربه کرد. امروز و در این گزارش تصویری، قابِ نقر‌ه‌ای پرده سینما، به دستان طنز و قلم مو‌های کاریکاتوریست‌ها، سپرده شده است و در روز ملی سینما، هنرمندان کارتون ایران، دوربین را با مرکب عوض کرده‌اند تا پرتره سینما را ترسیم کنند. این گزارش، پلی بین دو هنر مردمی است، سینمایِ واقعیت و کاریکاتورِ خیال! در روز ملی سینما، قهرمانان جدی سینمای ایران، خودشان را در آینه کج و معوج کاریکاتور می‌بینند و می‌خندند! از «گاو» مهرجویی تا «حسن کچل» علی حاتمی؛ همه سوژه قلم‌های شوخ کارتونیست‌ها شده‌اند. در این گزارش هنرمندان کاریکاتوریست در مجموعه‌ای طنزآمیز، سینما را به قاب تصویر کشیده‌اند. این گزارش تصویری که همزمان با روز سینما رونمایی می‌شود، دریچه‌ای طنز به دنیای پرزرق و برق فیلم‌ها گشوده است. هنرمندان کارتونیست در این آثار با قلمی تیز، گاه به شوخی و گاه به جد، آینه‌ای در برابر سینمای ایران و جهان گرفته‌اند.
گزارش‌های میدانی سازمان‌های حقوق بشری، از «خشونت سازمان‌یافته» علیه پناهجویان، در مرز‌های کشور‌هایی مانند یونان، کرواسی، لهستان، انگلستان، فرانسه و بلغارستان حکایت دارد. اقداماتی که طبق قوانین بین‌المللی مصداق «شکنجه» محسوب شده و نقض کامل پروتکل‌های الحاقی به کنوانسیون منع شکنجه است و همچنین به طور سیستماتیک نقض کنوانسیون ژنو ۱۹۵۱ و منشور حقوق بنیادین پناهندگان است. به گفته شاهدان، مرزبانان اروپایی، مهاجران را کتک می‌زنند، تلفن‌های همراه آنها را می‌شکنند و از گاز اشک‌آور استفاده می‌کنند. در واقع سیاست‌های مهاجرتی اتحادیه اروپا و آمریکا، بازتولید "تبعیض نژادی" مدرن در قرن بیست و یکم است. عدم وجود مدیریت واحد و اختلاف نظر کشور‌های عضو اتحادیه اروپا، افراط گرایی و پوپولیسم، و نبود سیاست خارجی مشترک از مهمترین چالش‌های امروزه اتحادیه هستند. دنیای غرب طی چند دهه اخیر با سیاست‌های غلط و مداخله و جنگ افروزی باعث آوارگی هزاران پناهجو، از اقصی نقاط جهان به ویژه کشور‌های غرب آسیا و آفریقا، شده است. رفتار خشونت آمیز اتحادیه اروپا با پناهجویان، در این سال‌ها نقض قوانین این اتحادیه و نقص کامل قوانین بین المللی است. آمریکا و اتحادیه اروپا، براساس قوانین بین المللی باید پناهجویان و مهاجران را پذیرش کنند، اما حقوق بشر در غرب در عمل معنا ندارد. غربی‌ها، با تبلیغات رسانه‌ای، همواره در کشور‌های خاورمیانه و جهان سومی تصویری رویایی از حقوق بشر ارائه کرده‌اند تا ارزش‌های کشور‌های در حال توسعه را، به چالش بکشند. صد‌ها شهادت شخصی از بازماندگان سفر‌های مرگبار، پرده از یک «توافق شرم‌آور» مرزی برمی‌دارد. همکاری پنهان گارد ساحلی اروپا و آمریکا با قاچاقچیان انسان برای منحرف کردن مسیر قایق‌های حامل پناهجویان و بازگرداندن اجباری آنان به دریا یا مناطق جنگی، که به قیمت جان هزاران زن و کودک تمام شده است. بنا به گزارش سازمان عفو بین‌الملل، اتحادیه اروپا، با سیاست‌های مرزی خود "به بازاری برای قاچاقچیان انسان" تبدیل شده است. اتحادیه اروپا و آمریکا، ناقضان بزرگ حقوق بشر، در برخورد نظامی‌گونه با پناهجویان و مهاجران، هستند. سازمان امدادرسانی پزشکان بدون مرز، با تایید این مسئله که مدتی است شاهد افزایش خشونت شدید و سیستماتیک در تمام مرز‌های خارجی اتحادیه اروپا علیه پناهجویان است عادی سازی این مسئله را، وحشتناک، ارزیابی کرد. به گفته این سازمان اعمال خشونت و زور علیه پناهجویان در مرز‌های زمینی و دریایی اروپا سیستماتیک شده است.
در کشورمان، اول شهریور ماه، همزمان با زادروز ابوعلی سینا، فیلسوف و پزشک برجسته ایرانی، و به پاس تألیفات و خدمات این دانشمند برجسته کشورمان، به علوم پزشکی و فعالیت‌های وی در این رشته، و همچنین تجلیل از پزشکان کشورمان، روز پزشک نام گذاری شده است. قشری که در سخت‌ترین روز‌های تاریخ معاصر، با جانفشانی در برابر کرونا، حماسه‌ای از ایثار را در حافظه ملت ایران ثبت کردند. در دوران همه‌گیری کووید، پزشکان، پرستاران و کادر درمان ایران، در شرایطی سخت و با کمبود امکانات، چراغِ امید را در تاریک‌ترین لحظات روشن نگه داشتند. بسیاری از آنان با وجود خطر مستقیم مرگ، از پای ننشستند و برخی نیز در این راه جانِ خود را فدا کردند تا دیگران زنده بمانند. مردم ایران، هرگز دلاوری‌های آنان را، از شب‌زنده‌داری‌های طولانی تا دوری از خانواده برای نجات بیماران، را فراموش نخواهند کرد. ابوعلی سینا، دانشمند بزرگ ایرانی، نه تنها به عنوان پدر پزشکی مدرن، بلکه به عنوان الگویی از اخلاق و تعهد حرفه‌ای در تاریخ پزشکی جهان، شناخته می‌شود. ابوعلی سینا، با اثر جاودان‌اش «قانون در طب»، نه تنها پایه‌های پزشکی مدرن را بنا نهاد، بلکه اخلاق حرفه‌ای را به عنوان رکن اصلی این پیشه مقدس تثبیت کرد. امروز و در روزی که به نام او مزین شده، جامعه پزشکی ایران، بار دیگر با یادآوری آرمان‌های این حکیم بزرگ، رسالت خود را در نجات جان انسان‌ها و کاهش آلام بشری تکرار می‌کند. روز پزشک، نه فقط یک یادبود، بلکه فرصتی برای پاسداشت ارزش‌های انسانی و علمی است که ابوعلی سینا نماد آن بود و امروز پزشکان ایرانی با تکرار آن، درسِ ایثار و انسانیت به جهانیان می‌دهند.
در جهانی که واژه‌ها اغلب در بیان واقعیت‌های پیچیده ناتوان می‌مانند، قلم‌های توانای هنرمندان و کارتونیست‌ها، روایتگرِ ناگفته‌های زمانه ما می‌شوند. این مجموعه، که از هنر طنز تلخ تا انتقاد صریح را، در هم می‌آمیزد و مخاطب را به تماشای آیینۀ تمام‌نمای جامعه بشری، می‌خواند. این آثار فراتر از مرزها، زبانی مشترک، برای نقد و اندیشیدن، می‌آفرینند. این گزارش، برداشتی آزاد است از آثار هنرمندان و کارتونیست‌های بین المللی و ایرانی، که به موضوعات گوناگونی از جمله، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی و سیاسی جامعه بشری، اشاره دارد.
کمپ رسانه‌ها و خبرنگاران، که در مقابل مجتمع پزشکی الشفاء، در شهر غزه، قرار داشت مورد هدف حملات وحشیانه رژیم صهیونیستی، قرار گرفت. در این حمله دست کم پنج نفر از جمله أنس الشریف، خبرنگار الجزیره که به «صدای غزه» مشهور بود، و محمد نوفل، خبرنگار و عکاس خبری و مؤمن علیوة، تصویربردار و إبراهیم ظاهر، تصویربردار و محمد قریقع، از خبرنگاران، این شبکه خبری، به شهادت رسیدند و محمد صبح، یک خبرنگار دیگر نیز، به شدت مجروح شد. با شهادت دو گزارشگر شبکه تلویزیونی الجزیره و سه عضو دیگر تیم خبری این شبکه، در غزه، تعداد شهدای خبرنگار، در حملات رژیم صهیونیستی به غزه، تاکنون به ۲۳۷ نفر افزایش یافت. «انس الشریف» خبرنگار این شبکه که به دست رژیم صهیونیستی به شهادت رسید در وصیت نامه خود نوشته است: «با درد زندگی کردم و رنج را چشیدم، اما حتی یک روز دست از انعکاس واقعیت برنداشتم. خداوند می‌داند که تمام تلاش و قدرت خود را برای انتقال صدای مردم مظلوم کشورم به کار گرفتم. در ادامه این وصیت نامه آمده است که، امیدوارم که خداوند شاهد آن باشد چه کسانی سکوت کردند و به کشتار ما راضی شدند. اگر بمیرم بر اصول ثابت خود جان داده‌ام و به قضای الهی راضی هستم.» هدف قرار دادن خبرنگاران، گواه دیگری بر این است که این رژیم وحشی‌ترین و جنایتکارترین ارتش جهان است و فاقد ابتدایی‌ترین ارزش‌های اخلاقی و انسانی است.
در میدان نبرد رسانه‌ای، " کاریکاتور ایرانی " پاسخ بصری ایران به رسانه‌های دروغین و سلاحی در برابر تحریف‌های تاریخی دشمنان است. در این میدان نبرد، کاریکاتور ایرانی سلاحی هویت بخش و انقلابی است. این هنر متعهد، ریشه در سنت‌های بصری ایران زمین دارد و امروز با زبان طنز و به طنازی از حریم ملی و ارزش‌های انقلابی دفاع می‌کند. امروزه و در عصر ارتباطات، جایی که کلمات، گاه در انبوه خبرها، گم می‌شوند، کاریکاتور، به سلاحی برنده بدل شده و به یکی از مؤثرترین ابزار‌های رسانه‌ای، تبدیل شده است. کارتونیست‌های عصر دیجیتال، سربازان ناشناخته‌ای هستند که با قلم‌هایشان، مرز‌های هنر و روزنامه‌نگاری را محو می‌کنند. اکنون، کاریکاتور دیگر فقط هنر نیست، بلکه یک گزارش زنده خبری و بی‌پروا است و در زمان هجوم رسانه‌های بیگانه، کاریکاتور به سنگر دفاع از هویت ملی ایران تبدیل شده است. این هنر تیزبین، با ترکیب طنز و بصیرت، پیچیده‌ترین مفاهیم خبری را در یک نگاه منتقل می‌کند. از خبرگزاری‌های ایران و صفحه‌های روزنامه‌های داخلی تا نمایشگاه‌های بین‌المللی کاریکاتور و کارتون، قلم آنان پرچم فرهنگ ایران را برافراشته نگه می‌دارد و هر طرح آنان یک حماسه‌ی بصری، برای ایران است. در دورانی که دشمنان، به تحریف تاریخ ایران می‌پردازند، هر کاریکاتور ایرانی، یک بیانیه‌ی بصری است که فریاد می‌زند: «ایران تا ابد خواهد ماند».
نمایشگاه گروهی کارتون و کاریکاتور «پوزه‌بند» که هشتاد اثر از کارتونیست‌های مطرح کشور مان و در واکنش به تجاوز رژیم صهیونیستی و آمریکا به خاک کشورمان، در تیرماه ۱۴۰۴ با حضور جمعی از اهالی هنر در محل حوزه هنری تهران افتتاح شد. این نمایشگاه شامل آثاری از هنرمندان شاخص عرصه طنز ترسیمی و کارتون و کاریکاتور همچون سید مسعود شجاعی‌طباطبایی، محمدحسین نیرومند، سید محمدجواد طاهری، عبدالمجید غیبی، محمدحسین ساسانی، مجید ادیبی، رضا حمیدی و سید محمد سالم و مازیار بیژنی و محمدعلی رجبی، است. نمایشگاه کاریکاتور «پوزه‌بند» ادای دینی به روز‌های غرور و حماسه و به روز‌هایی که مردم ایستادند و حقیقت را روایت کردند. این نمایشگاه، منتخبی است از آثار برجسته‌ترین کارتونیست‌ها و کاریکاتوریست‌های کشورمان که با نگاهی تیزبین و هنری، گوشه‌هایی از واقعیت‌های جنگ تحمیلی رسانه‌ای و نظامی علیه ملت ایران را بازتاب داده‌اند. آثاری که پیشِ روی شماست، بازتابی هنرمندانه از روز‌هایی است که دشمنان این مرز و بوم، از نتانیاهو گرفته تا ترامپ، زبان تهدید و حمله را برگزیدند؛ و هنرمندان ما، با شب‌زنده‌داری‌ها و دغدغه‌های عمیق خود، آن وقایع را با زبانی گویا و جهانی به تصویر کشیدند. در روز‌هایی که ایران عزیزمان، دوازده روز پرافتخار از دفاع مقدسی دوباره را پشت سر گذاشت، هنرمندان عرصه‌ی طنز ترسیمی ایران، به روایت مقاومت، فداکاری و عزت این سرزمین پر افتخار پرداختند.
در عصر ارتباطات و خبر، هنر کاریکاتور، به یکی از مؤثرترین ابزار‌های رسانه‌ای تبدیل شده است. این هنر بصری، امروزه در خبرگزاری‌های پیشروی جهان و ایران، به عنوان هنر روزنامه‌نگاری و خبرنگاری تصویری، شناخته می‌شود. می‌توان گفت که کارتونیست‌های عصر خبر و دیجیتال، سربازان خط‌مقدم هنر و خبرنگاری هستند. هنرمندان کارتونیست، با ترکیب تیزبینی اجتماعی، خلاقیت هنری و شجاعت، آثاری خلق می‌کنند که گاه از هزاران گزارش نوشتاری، گویاتر است. این گزارش، برداشتی آزاد است از آثار هنرمندان و کارتونیست‌های بین المللی و ایرانی که به موضوعات گوناگونی از جمله، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی و سیاسی جامعه بشری، اشاره دارد.
این گزارش، برداشتی آزاد است از آثار هنرمندان و کارتونیست‌های بین المللی و ایرانی که به موضوعات گوناگونی از جمله، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی و سیاسی جامعه بشری، اشاره دارد.
رژیم جنایتکار صهیونیستی، از زمان آغاز عملیات طوفان الاقصی محاصره ظالمانه‌ای را بر مردم مظلوم نوار غزه، اعمال کرده و کل جمعیت این منطقه را در آستانه قحطی و گرسنگی قرار داده است. کاملا روشن است که شکست اشغالگران صهیونیست در تسلیم کردن مقاومت فلسطین در عرصه نظامی آنان را به سمت ایده استفاده از گرسنگی، به عنوان یک سلاح، به منظور فشار علیه نوار غزه سوق داد. هم اکنون بسیاری از مناطق غزه، دچار کمبود شدید مواد غذایی، دارو و خدمات بهداشتی شده‌اند و سازمان‌های امدادرسان بین‌المللی از ناتوانی در توزیع مؤثر کمک‌ها خبر می‌دهند و اعلام کردند که کمک‌هایی که تاکنون وارد این باریکه شده، تنها قطره‌ای در برابر دریاست.
در تقویم کشورمان روز اول خرداد ماه، ” روز ملی بهره‌وری و بهینه سازی مصرف انرژی ” نام گذاری شده است. نامگذاری روز اول خرداد ماه با عنوان روز ملی بهره وری و بهینه سازی مصرف در واقع تاکیدی براهمیت استفاده موثر و بهینه از ظرفیت‌های موجود و بهینه سازی مصرف برای توزیع عادلانه انرژی در سطح کشور و جلوگیری از هدر رفت منابع طبیعی است. روز ملی بهره وری و بهینه سازی مصرف، بهانه‌ای برای تکرار اهمیت استفاده مؤثر و مطلوب از انرژی و زمان، امکانات، سرمایه، فرصت‌ها و نیروی انسانی در جهت تولید، بهینه سازی مصرف و در نتیجه، رسیدن به رشد و شکوفایی همه جانبه اقتصادی و اجتماعی در جامعه است.
در سایه سکوت شرم آور جامعه جهانی، رژیم صهیونیستی، همچنان از هرگونه پایبندی به قوانین بین‌المللی خودداری کرده و با هدف قرار دادن بیمارستان‌ها و مراکز درمانی، غیرنظامیان و زیرساخت‌های حیاتی، فاجعه‌انسانی در غزه را، تشدید می‌کند. به گزارش منابع خبری فلسطینی، تنها در روز جمعه گذشته ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۴ در حملات جنایتکارانه رژیم صهیونیستی به غزه، بیش از یکصد و پنجاه شهید و مفقود برجای گذاشته است.
این گزارش، برداشتی آزاد است از آثار هنرمندان و کارتونیست‌های بین المللی و ایرانی که به موضوعات گوناگونی از جمله، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی و سیاسی جامعه بشری، اشاره دارد.