ائمه معصومین علیهم‌السلام از نخستین امام تا امام دوازدهم، هر یک در عصر امامت خویش در تبیین حقیقت اسلام و شیعه‌شناسی، گام‌های بلندی برداشته و معارف شیعه را گسترش داده‌اند.
با اندکی دقت درمخلوقات زیبای الهی که مظهر اسماء وصفات خداوند به حساب می‌آیند، به روشنی در می‌یابیم که هرکدام از این مخلوقات شکل و ویژگی منحصر به فرد خود را دارند و هیچ کدام از این مخلوقات عین دیگری نیست.
پیامبر (ص) به امام علی (ع) وصیت کرده بودند هرجا از دنیا رفتند در همانجا ایشان را دفن کنند. به این دلیل آن حضرت را در یکی از حجره‌های خانه خود دفن کردند.
دعوت پیامبر (ص) را بشنوی و بپذیری و در زمان پیامبر (ص) زندگی کنی، ولی در تمام عمرت رسول الله (ص) را یک‌بار هم زیارت نکنی؟! باید «دلیل» خوبی برای این کار داشته باشی.
بزرگ‌ترین و بالاترین شجاعت «امام حسن مجتبی (ع)» این بود که ایشان برای دفاع از حریم اسلام حاضر شدند ناسزای اطرافیان را بشنوند، اما در بعد سیاسی، سیاست و کیاست به خرج بدهند.
یکی از مهمترین چیز‌هایی که ما را در بند می‌کند، زبان است. این عضو صورتی رنگ به طرز عجیبی ما را در اسارتش دارد که اگر از قدرتش غافل شویم، بر بادمان می‌دهد.
امام سجاد (ع) به دلیل شرایط دشوار سیاسی زمان خود قطعا نمی‌توانست وارد میدان نبرد شود، ایشان بهترین سلاح مبارزه را دعا و سوگواری بر سیدالشهداء می‌دانستند.
قرن‌ها از واقعه دردناک کربلا و شهادت مظلومانه سیدالشهدا و یاران با وفایش می‌گذرد، اما هنوز هم این جبهه حق در عصر کنونی روشن است و ندای امام به گوش می‌رسد.