به گزارش سرويس بين الملل به نقل از فارين پاليسي، چنانچه جهان و سياست آن را به صفحه شطرنجي شبيه كنيم، مي توان آمريكا و ايران را دو سوي اين رقابت دانست. به گونه اي كه هر حركت از سوي ‌آنان تأثير مثبت يا منفي بر ديگري دارد.

آنچه طي چند روز اخير از سوي مقامات آمريكايي، انگليسي و فرانسه براي تشديد فشارها برايران مطرح گرديد، تحريم صادرات نفت ايران و همچنين بانك مركزي اين كشور بود.

درحالي كه چندي بعد، بندي به آن افزوده شد كه براساس آن رفتار با چين بعنوان بزرگترين اقتصاد جهان و دوست ايران و درپي آن برخورد با ايران با احتياط بيشتري پيگيري شود.

انگليس و فرانسه نهايت تلاش خود را براي متقاعد كردن ديگر اعضاي اتحاديه اروپا براي تحريم واردات نفت ايران انجام داده و در اين راه تنها توانستند شل، توتال و ديگر دست اندركاران نفتي غرب را به تحريم نفت سوريه راضي نمايند.

عكس العمل ايران در مقابل اين اقدام غرب تعجب انگيز و حيرت آور بود بگونه اي كه اظهارات مقامات آن برمبناي پيشروي 30 ساله ايران در شرايط تحريم را به آنان اثبات نمود.

صادرات و واردات گسترده نفتي ايران با همسايگان خود بخشي از اين پاسخ حيرت آور به غرب به شمار مي رود.

رستم قاسمي، وزير نفت ايران اخيرا از تسريع ساخت لوله هاي انتقال نفت خبر داده و گفت: كشورهاي عربي در پروژه انتقال نفت ايران به كشورهاي مختلف مشاركت فعال داشته و از اين نظر دچار مشكل خاصي نيستيم.

علاوه براين پيروزي استراتژيك ايران در نشاندن هواپيماي بدون سرنشين و جاسوسي آمريكا در خاك ايران و آغاز رزمايش دريايي ولايت 90 در منطقه استراتژيك تنگه هرمز نشان داد كه تشديد فشارها ازسوي غرب بر ايران نه تنها هدف مورد نظر آن را تأمين نكرده بلكه موجب ايجاد بحراني دوباره در زمينه اقتصاد و سياست آمريكا در جهان شده است.

كشورهاي اروپايي، چين و هند بعنوان بزرگترين وارد كننده نفت درجهان به شمار مي روند كه بيشتر آنان مخالف سياست تحريم آمريكا عليه نفت ايران بوده و آنرا نپذيرفته اند. ايالات متحده خود يكي از مصرف كنندگان اصلي نفت كشورهاي شرقي بوده و با اين گونه اقدامات بيش از هر كشور ديگري بحران اقتصادي حاكم بر كشور خود را تشديد نموده است./ا