يادداشت// تئاتر آكادميك به دنبال يك جايگاه

، اول اسفند اولين نشست جشنواره پانزدهم تئاتر دانشگاهي برگزار شد، اين نشست طبق گفته مسئولان جلسه با تاخير برپا شد و همه به نوعي چشم انتظار روي دادن برنامه ريزي هاي تقريباً حجيم جشنواره در اين زمان كوتاه هستند.

برنامه هايي كه از سوي معاون پژوهشي و دبير جشنواره مطرح شد همگي نسبت به دوره هاي گذشته پررنگ تر تخصصي تر و جدي تر است و آينده خوشايندي را ترسيم مي‌كند اما اين كه برنامه ها به درستي و بدون تعجيل پيش رود كمي نگران كننده است.

دانشجويان رشته تئاتر هميشه آينده تئاتر را مي سازند اما اين جمله بيشتر شبيه به يك شعار است به نظر مي‌آيد دليل اين كه گاه ‌آن را شبيه شعار مي‌بينم اهميت ندادن به هنرمندان تئاتر دانشجو و ايجاد انگيزه و رغبت كردن در آن ها براي انجام فعاليت هاي بيشتر و بهتر است.

دانشجويان تئاتر به دليل درسي كه مي‌خوانند به طور حتم با انرژي به كار مي‌پردازند، اما مسئله حمايت از آن ها براي حضور در جشنواره تئاتر دانشگاهي و پس از آن معرفي به جشنواره فجر است.

پرواضح است كه منظور از اين حمايت پشتيباني مالي و تخصيص بودجه است بودجه اي كه بايد به وزارت علوم، دانشگاه تهران و تئاتر مولوي تعلق بگيرد و به طور حتم به بدنه تئاتر دانشگاهي تزريق شود اين كه دانشجويان تئاتر باوضعيتي معلق تر از هنرمندان نسل جوان غير دانشجو روبرو باشند شرم آور است البته نبايد فراموش كنيم كه هنرمندان حرفه اي و با سابقه تئاتر روز به روز مشكل دارند و معترض تر مي شوند در چنين وضعيتي چطور مي‌توان به ارتقاي تئاتر دانشگاهي كه آموزش و پژوهش را در دامن خود دارد دل خوش بود؟

آن طور كه از گفته ها در نشست جشنواره تئاتر دانشگاهي پيدا بود تلاش زيادي براي بهتر و پربار تر شدن جشنواره صورت گرفته و برنامه ريزي هاي زيادي انجام شده است اين برنامه ها در قالب نمايشنامه خواني با حضور نمايشنامه نويسان مطرح پايان نامه هاي برگزيده و كارهايي با موضوعات جديد تئاتر مثل تئاتر مستند و پرفورمنس آرت و مانند اين برپا مي شود همچنين انتشارات امسال نيز پررنگ تر و از دوره هاي گذشته است.

اما مسئله اين جاست كه اگر جشنواره تئاتر دانشگاهي با برنامه ريزي هاي درست و به موقع انجام شود، آيا خروجي مثبتي خواهد داشت؟

وقتي هنرمندان حرفه اي ما تمام وقت از وضعيت تئاتر مي‌نالند چطور مي‌توان اميدوار بود كه به دانشجويان رسيدگي كرد؟

خوب است در جشنواره امسال با برنامه ريزي هايي كه صورت گرفته همه چيز به فراموشي سپرده نشود./ي2

ياداشت از شيوا حميدخاني.