به گزارش

این عامل به دنبال ملاحظات خاص غذایی و رژیم درمانی (محدودیت مصرف نمک و آب و برخی فلزات سنگین) برطرف خواهد شد یا به علت شیوه زندگی غلط و الگوی غذایی نامناسب و ناپرهیزی‌های افراطی و دفعی غذایی رخ می‌دهد.

استراحت کم و مصرف غذاهای سنگین و زیاد به‌خصوص موادغذایی شور مانند خیارشور یا غذاهای با پروتئین بالا مانند انواع کباب یا گوشت می‌توانند باعث بروز این حالت شوند. این نوع موادغذایی نیتروژن بالایی تولید می‌کنند که مدت‌ها در بدن باقی می‌ماند و تا زمانی که دفع شود، در نسوج نرم بدن انباشته خواهد شد. کسانی که استعداد ابتلا به پف و سیاهی دور چشم دارند، بهتر است از خوردن پروتئین‌های سنگین یا با حجم بالا و غذاهای شور پرهیز کنند.

برخی کمبودهای ویتامینی و اختلال‌های عروقی از جمله کمبود ویتامین C نیز می‌تواند باعث فشار به مویرگ‌های زیر چشم و سیاهی موضعی ‌شود. اگر سیاهی زیرچشم ارثی باشد و فرد مشکل کلسترول نداشته باشد، می‌توان از منابع ژلاتین غضروفی نیز برای برطرف‌شدن مشکل استفاده‌کرد.

کمبود برخی آنتی‌اکسیدان‌ها نیز می‌تواند باعث کبودی زیرچشم شود. خستگی، نور زیاد یا آلودگی هوا به اکسیدان‌هایی که در بدن وجود دارند، کمک می‌کنند تا باعث تخریب سلول‌ها و از کنترل خارج شدن تنظیمات سلولی و ملانوسیت‌ها شوند. به دنبال این موضوع ترکیب‌های آهن در موضع از بین می‌رود و فرد دچار کبودی زیر چشم می‌شود. در این موارد علاوه بر استراحت کافی و استفاده از کرم‌های مناسب آنتی‌اکسیدانی، باید از ترکیب‌های آنتی‌اکسیدان مانند ویتامین E که در جوانه گندم، روغن‌ها و ویتامین‌ C که در میوه و سبزی‌های تازه وجود دارد و ترکیب‌های کیوتین موجود در برخی میوه‌ها و جلبک‌ها، نیز استفاده کرد./س