طرح تفکیک جنسیتی: بازهم پسرها عقب کلاس دخترها جلو و حالا برعکس

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ، در 2 مکان آموزشی دختر ها وپسرها ی ما ممکن است باهم همکلاس شوند. اولی مهد کودک است و دومی همین دانشگاه . سنگ بزرگ هم علامت نزدن است .در روزهای اخیر در باره طرح تفکیک جنسیتی صحبت های زیادی شده است.بنا بر سنت و سابقه ،شروع سال جدید تحصیلی مهمترین زمان برای پیش کشانیدن بحث جدایی آقاپسرها و دخترخانم ها از یکدیگر از محیط دانشگاهی است. طبیعی است که در این ایام هم متولیان امور دانشگاهی و هم مدیران وزارت علوم گفتگوهای فراوانی از این دست داشتند و به خط و نشان کشیدن پرداختند و از امتیازات این طرح سخن گفتند و از آن سو برخی حقوقدانان و اساتید جامعه شناس وارد گود شدند تا مضرات این طرح را یادآوری کنند.باری هرچه باشد مردم شریف نظرشان در باره طرح تفکیک جنسیتی چیز دیگری است.

الان پدری که در سال 65 فرزند دخترش را به دانشگاه فرستاده در زمان کنونی درگیر همین قضیه طرح تفکیک جنسیتی برای نوه اش شده ودور نیست که بیست سال دیگر ماجرای این طرح را از زبان نتیجه اش بشنود.

سه سال پیش در یادداشتی متفاوت ؛ این طرح تفکیک جنسیتی را با بیان خاطرات خود در سالهای میانی دهه 60 در همین جا تقدیم کردم که با اضافات در ذیل می توانید بخوانید:
اولین راهکار برای جدا کردن وختر و پسر ها در دانشگاه های خودمان آخرین راهکار هم به حساب می آید. در واقع از همان سال 61 تا بحال که این تفکیک جنسیتی اعمال شده تاکنون هیچ فرقی در چینش آن بوجود نیامده است. در تمام این سال ها دختر خانم ها جلوی کلاس می نشستند و سهم آقا پسرهای دسته گل صندلی های عقبی بود. البته در دهه 70 در بعضی جاها آمدند کلاس ها را 2 شقه کردند و دختر هاو پسرها کمی تا قسمتی مدرن تر در کنار هم قرار گرفتند.

با گذشت یک ربع قرن از این تجربه و با توجه به مدارک مستدل و تحقیقات میدانی و چیزهای دیگر ، به نظر می رسد این طرح هیچ فایده ای نداشته و باید سراغ دیوار کشی از نوع برزنتی و یا آجری رفت. به زعم طراحان تفکیک جنسیتی و فعالان این عرصه در دولت نهم و دهم و حتی دولتهای قبلی ،اینگونه دیگر حواس هیچ کسی پرت نمی شود، در دانشگاه دانشجوی مشروطی وجود نخواهد داشت و رتبه علمی مراکز آموزشی ما نیز بالاتر خواهد رفت. ضمن اینکه از همان معدود و تک وتوک ازدواج های درون دانشگاهی جلوگیری می شود و به روال سابق پدر و مادر ها باید جور پسر یا دخترشان را بکشند و بروند خواستگاری یا منتظر خواستگار بمانند.

زمان ما بعضی از مسئولین از اساتید می خواستند که زاویه دیدشان را حفظ کنند و نگاهشان به آقا پسرهای دسته گل باشد و زمانی هم که مشغول پاسخگویی به دختران دانشجو هستند یا بازهم به دانشجوی ها ی پسر نگاه کنند و یا به در و دیوار و سقف و کف زمین. یادم نمی رود ما یک استاددرس شیمی - فیزیک داشتیم در دانشکده علوم دانشگاه شهید بهشتی در سال 67 که طفلک بد جوری این داستان و شرایط زاویه دید را رعایت می کرد و اگر همه مان آن سر دنیا هم که بودیم به هر ضرب و زوری که بود و با اشتیاق کامل سر وقت سرکلاس حاضر می شدیم و کل این 3ساعت در س را به واسطه رعایت زاویه دید آقای استاد می مردیم از خنده . دختر خانمهای کلاس هم سنگ تمام می گذاشتند و مدام سئوال می پرسیدند و استاد نازنین بیشتر به زحمت می افتاد .

البته ما از اینکه او به زحمت می افتاد ، سروکله اش را می چرخاند ، و سر آخر گیج و منگ از کلاس بیرون می رفت ؛ کیف می کردیم و می خندیدیم ؛اما خب خدا ما را ببخشد . به تنها چیزی که فکر نمی کردیم این بود که او در حقیقت بخشی از این طرح تفکیک بود و این مهم را با همه خنده دار بودنش پذیرفته بود.یا مجبور بود . البته استاد از نوع سرخود زاویه دید اصلاح کن هم موجود بود. بودند کم سواد ها یی که به سان یک معلم پرورشی دبیرستانی یقه پسرها را و عمدتا به اشتباه می گرفتند که چرا سر کلاس زاویه دیدت را اصلاح نکردی...

 این از ما بچه های قدیم ؛ جوان ها و دانشجوی ها امروزی احتیاج به تنوع در این گونه طرحها دارند؛ اگر بیایند و قبل از دیوار کشی جای دختر خانم ها و پسرهای دسته گل را بعد از 25 سال عوض کنند راه دوری نمی رود ومهم تر اینکه هزینه بر نیست . بیایند و اجازه دهند که دختر ها به صندلی های عقبی و پسر ها به جلوی کلاس نقل مکان کنند . زاویه دید اساتید البته اینجا مشکل ایجاد می کند که آنهم می شود رفع عیب شود . باید در این طرح استاد همواره در جلوی کلاس اطراق کند و حوزه تردد میدانی اش دقیقا تا شروع اولین ردیف صندلی دختر ها باشد. برای ورود به کلاس هم استاد باید اولین نفر باشد یا همراه پسرهای دسته گل وارد شود و گرنه زاویه دیدش تعطیل می شود. و اصلا یکی از شرایط ترفیع اساتید را نیز همین رعایت زاویه دید در حین دوران خدمت بدانند.

در 2 مکان آموزشی دختر ها وپسرها ی ما ممکن است باهم همکلاس شوند. اولی مهد کودک است و دومی همین دانشگاه . سنگ بزرگ هم علامت نزدن است . بد نیست بیائیم طرحی برای تفکیک جنسیتی در مهد کودک ها بعنوان اولین مرکز آموزشی مختلط بچه هایمان اجرا کنیم و نتایجش را بعدا در گرید بزرگتر و بالاتر یعنی در دانشگاه تجربه نماییم.