خوزستان/
تحمل کن، همیشه راهي هست
هر روز باید مسیر خانه تا محل کار را بروی، هر روز صدای بوق ماشین‌هایی که حالا یا دارند به فرد جلویی می‌گویند که برود کنار یا با ماشین دیگری خوش و بش می‌کنند را بشنوی، هر روز باید توی مسیرت هزار تا آدم ببینی که بعضا درگیر می‌شوند و حتی کار از برخورد لفظی گذشته و به فیزیکی ختم می‌شود؛ هر روز باید دقیقه‌ها توی ایستگاه اتوبوس منتظر بمانی تا اینکه حرکت کند، هر روز باید توی اتوبوس حجم عظیمی از انسان‌ها راتحمل کنی، هر روز باید با آدم‌هایی برخورد کنی که هیچ میلی به دیدنشان نداری، هر روز با افرادی روبه رو می‌شوی که حرف‌های نابه جایی می‌زنند. هر روز می‌روی و مغازه‌ها را می‌بینی كه باز هم قیمت‌ها زیاد شده و هیچ قصد کاهشی هم ندارد.
به گزارش باشگاه خبرنگاران خوزستان؛ شاید برنجی، شاید ناراحت شوی، شاید حتی از کوره در بروی و چیزی هم بگویی، شاید و خیلی شایدهای دیگرند که موجب می‌شوند که این تنشها توی جامعه ما زیاد شوند. همین که کمتر می‌توانیم همدیگر را تحمل کنیم و اگر بحث آبرو نباشد شاید مشتی هم نثار فرد مقابل کنیم. هر روز تمام این اتفاقات می‌افتد و هر روز تحمل ما برای آنها کمتر می‌شود. با وجود تمام این چیزها چاره‌ای جز تحمل نیست. باید ساخت و بردبار بود یا باید کنار آمد و با این موضوعات روزمره ساخت یا بیرون بریزی و مشکلاتی برای خودت و دیگران ایجاد کنی.
با وجود همه این مشکلات و تنش‌های روانی توی جامعه باز هم یک حسی می‌گوید: "تحمل کن خدا با ماست". خداوند هم در جای‌جای قرآن بر این موضوع تاکید کرده که باید صبور بود و گفته که همراه صبرکنندگان است.
بین ایرانی‌ها نیز صبر جایگاه والایی دارد و از گذشته‌ها و در متون بسیاری می‌توان اشاره‌هایی به این موضوع را یافت مثل این شاعر که می‌گوید: "منشین تلخ از گردش ایام که صبر/ گرچه تلخ است ولیکن بر شیرین دارد" البته ضرب‌المثل‌های زیادی هم داریم مثل : "گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی!".
یونسکو نیز با نگرانی از رشد جاری کنش‌های ناشکیبایی، خشونت، تروریسم، بیگانه‌ستیزی، ملیت‌گرایی تجاوزگرانه، نژادپرستی، محروم‌سازی دیگران، به حاشیه راندن و تبعیض نشانه‌گیری شده علیه اقلیت‌های ملی، قومی، مذهبی و زبانی، پناهندگان، کارگران مهاجر، مهاجران و گروه‌های آسیب‌پذیر جامعه، همچنین کنش‌های خشونت و هراساندن که بر علیه افرادی که آزادی عقیده و بیان را به کار می‌گیرند در 16 نوامبر سال 1995 یونسکو تصمیم گرفت که 15 نوامبر را به عنوان روز بردباری معرفی کند.
حال بهتر است بدانیم که چرا اینقدر صبر و تحمل داشتن اهمیت دارد و چگونه باید این تحمل را در این دنیای صنعتی و پرتنش به دست بیاوریم.
دکتر اردشیر یاراحمدی، روانشناس و مدرس دانشگاه، می‌گوید: "در گذشته‌های دور مردم برای به دست آوردن هر چیز مجبور بودند تلاش زیادی کنند ولی مردم این دوره با صنعتی شدن خیلی راحت هر چیزی را به دست می‌آورند که به همین دلیل هم صبر و تحملشان کاهش یافته است.بهتر است جای تحمل اصطلاح خویشتن‌داری را استفاده کرد.
برای افزایش تحمل باید از کودکی این موضوع را در بچه‌ها نهادینه کرد. والدین این دوره تلاش می‌کنند که هر چیزی که کودک می‌خواهد را در اختیار او قرار دهند. کودک باید ارضا شود ولی بیش‌ارضایی نیز می‌تواند مشکلاتی را ایجاد کند. کودک عادت می‌کند که هر چیزی خواست سریع در اختیارش قرار گیرد و تحملش کم می‌شود.
تحمل نکردن چیزی و رفتار خاصی نشان دادن به دلیل کنترل نکردن احساسات و هیجانات افراد است و هر فرد یک هیجاناتی دارد که باید بیرون بریزد و وقتی نتوانست از راه درست آنها را تخلیه کند رفتار به صورت پرخاشگری بروز می‌کند. چگونگی بروز دادن این هیجانات باید توسط والدین آموزش داده شود كه اغلب آموزشی که والدین داده‌اند متناسب با تکنولوژی روز نیست و سنتی است و باید آموزشها متفاوت شوند.
بسیاری از افراد قدرت کنترل عواطف خود را ندارند و زود عصبانی می‌شوند. این مشکل به خاطر فشارهای زیادی است که در جامعه وجود دارد و هیچ راه فراری از آنها نیست. مسئولین باید این راه فرار را ایجاد کنند. در محلات اماکن ورزشی بسیار کم است. در این اماکن جوان می‌تواند ورزش کند و داد بزند و هر کاری بکند تا هیجانش تخلیه شود. مسابقه‌های ورزسی نیز می‌تواند برای این کار مفید باشد. وقتی مردم بتوانند در کانال های مربوط هیجان خود را تخلیه کنند اینقدر در جامعه تنش حس نمی‌شود.
همچنين مردم باید هوش هیجانی را بشناسند و و پیش از اینکه درگیر هیجانات ناگوار شوند علايم را تشخیص دهند.
یونسکو 10 مهارت را به عنوان پایه‌های زندگی معرفی کرده است که اگر فردی این ده مهارت را فرا گرفته و به کار ببندد می‌توان انتظار داشت که بسیاری از ناآرامی‌ها،تنشها و فشارهای روانی کاسته شود و تحمل افراد نیز افزایش یابد.
تحقیقات نشان داده که افرادی که بردبارترند و خودکنترلی بالاتری دارند در تحصیل، روابط اجتماعی و روابط شغلی موفق‌تر هستند. اینکه در زندگی‌های امروزه افت تحصیلی در دانش‌آموزان زیاد است و اختلافات خانوادگی زیاد مشاهده می‌شود به خاطر همین کاهش تحمل و صبر است که باید آموزش‌هایی در این زمینه داده شود.
انتظارات از مرد و زن در جامعه متفاوت است و جامعه نیز پذیرفته که مردها تحمل کمتری دارند در حالی که زن و مرد در این امر شبیه به هم هستند و هر دو هیجاناتی دارند ولی به خاطر این نگاه جامعه مردها راحت می‌توانند هیجانات خود را نشان دهند ولی زنان نمی‌توانند و به همین دلیل هم افسردگی در زنان دو برابر مردان است.
بهتر است مسوولین شهری برای طراحی محیط‌های انسانی از روانشناسان کمک بگیرد چرا که محیط ساخته شده باید به گونه‌ای باشد که مردم از لحاظ روانی آرامش داشته باشند."
خالی کردن هیجانات در خیابان و مجامع عمومی عمل درستی نیست و دیگران را نیز معذب می‌کند. هر کسی در زندگی مشکلاتی دارد که شاید فکر کند که خارج از تحمل هستند ولی این‌گونه نیست. هر مشکلی یک روز تمام می‌شود و اگر هم نشود باز هم تحملش پیدا می‌شود. این ماییم که سعی می‌کنیم هر چیز را خارج از تحمل جلوه دهیم و همه چیز را بزرگتر از آن چیز که هست برای خودمان ترسیم کنیم./س
با وجود همه این مشکلات و تنش‌های روانی توی جامعه باز هم یک حسی می‌گوید: "تحمل کن خدا با ماست". خداوند هم در جای‌جای قرآن بر این موضوع تاکید کرده که باید صبور بود و گفته که همراه صبرکنندگان است.
بین ایرانی‌ها نیز صبر جایگاه والایی دارد و از گذشته‌ها و در متون بسیاری می‌توان اشاره‌هایی به این موضوع را یافت مثل این شاعر که می‌گوید: "منشین تلخ از گردش ایام که صبر/ گرچه تلخ است ولیکن بر شیرین دارد" البته ضرب‌المثل‌های زیادی هم داریم مثل : "گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی!".
یونسکو نیز با نگرانی از رشد جاری کنش‌های ناشکیبایی، خشونت، تروریسم، بیگانه‌ستیزی، ملیت‌گرایی تجاوزگرانه، نژادپرستی، محروم‌سازی دیگران، به حاشیه راندن و تبعیض نشانه‌گیری شده علیه اقلیت‌های ملی، قومی، مذهبی و زبانی، پناهندگان، کارگران مهاجر، مهاجران و گروه‌های آسیب‌پذیر جامعه، همچنین کنش‌های خشونت و هراساندن که بر علیه افرادی که آزادی عقیده و بیان را به کار می‌گیرند در 16 نوامبر سال 1995 یونسکو تصمیم گرفت که 15 نوامبر را به عنوان روز بردباری معرفی کند.
حال بهتر است بدانیم که چرا اینقدر صبر و تحمل داشتن اهمیت دارد و چگونه باید این تحمل را در این دنیای صنعتی و پرتنش به دست بیاوریم.
دکتر اردشیر یاراحمدی، روانشناس و مدرس دانشگاه، می‌گوید: "در گذشته‌های دور مردم برای به دست آوردن هر چیز مجبور بودند تلاش زیادی کنند ولی مردم این دوره با صنعتی شدن خیلی راحت هر چیزی را به دست می‌آورند که به همین دلیل هم صبر و تحملشان کاهش یافته است.بهتر است جای تحمل اصطلاح خویشتن‌داری را استفاده کرد.
برای افزایش تحمل باید از کودکی این موضوع را در بچه‌ها نهادینه کرد. والدین این دوره تلاش می‌کنند که هر چیزی که کودک می‌خواهد را در اختیار او قرار دهند. کودک باید ارضا شود ولی بیش‌ارضایی نیز می‌تواند مشکلاتی را ایجاد کند. کودک عادت می‌کند که هر چیزی خواست سریع در اختیارش قرار گیرد و تحملش کم می‌شود.
تحمل نکردن چیزی و رفتار خاصی نشان دادن به دلیل کنترل نکردن احساسات و هیجانات افراد است و هر فرد یک هیجاناتی دارد که باید بیرون بریزد و وقتی نتوانست از راه درست آنها را تخلیه کند رفتار به صورت پرخاشگری بروز می‌کند. چگونگی بروز دادن این هیجانات باید توسط والدین آموزش داده شود كه اغلب آموزشی که والدین داده‌اند متناسب با تکنولوژی روز نیست و سنتی است و باید آموزشها متفاوت شوند.
بسیاری از افراد قدرت کنترل عواطف خود را ندارند و زود عصبانی می‌شوند. این مشکل به خاطر فشارهای زیادی است که در جامعه وجود دارد و هیچ راه فراری از آنها نیست. مسئولین باید این راه فرار را ایجاد کنند. در محلات اماکن ورزشی بسیار کم است. در این اماکن جوان می‌تواند ورزش کند و داد بزند و هر کاری بکند تا هیجانش تخلیه شود. مسابقه‌های ورزسی نیز می‌تواند برای این کار مفید باشد. وقتی مردم بتوانند در کانال های مربوط هیجان خود را تخلیه کنند اینقدر در جامعه تنش حس نمی‌شود.
همچنين مردم باید هوش هیجانی را بشناسند و و پیش از اینکه درگیر هیجانات ناگوار شوند علايم را تشخیص دهند.
یونسکو 10 مهارت را به عنوان پایه‌های زندگی معرفی کرده است که اگر فردی این ده مهارت را فرا گرفته و به کار ببندد می‌توان انتظار داشت که بسیاری از ناآرامی‌ها،تنشها و فشارهای روانی کاسته شود و تحمل افراد نیز افزایش یابد.
تحقیقات نشان داده که افرادی که بردبارترند و خودکنترلی بالاتری دارند در تحصیل، روابط اجتماعی و روابط شغلی موفق‌تر هستند. اینکه در زندگی‌های امروزه افت تحصیلی در دانش‌آموزان زیاد است و اختلافات خانوادگی زیاد مشاهده می‌شود به خاطر همین کاهش تحمل و صبر است که باید آموزش‌هایی در این زمینه داده شود.
انتظارات از مرد و زن در جامعه متفاوت است و جامعه نیز پذیرفته که مردها تحمل کمتری دارند در حالی که زن و مرد در این امر شبیه به هم هستند و هر دو هیجاناتی دارند ولی به خاطر این نگاه جامعه مردها راحت می‌توانند هیجانات خود را نشان دهند ولی زنان نمی‌توانند و به همین دلیل هم افسردگی در زنان دو برابر مردان است.
بهتر است مسوولین شهری برای طراحی محیط‌های انسانی از روانشناسان کمک بگیرد چرا که محیط ساخته شده باید به گونه‌ای باشد که مردم از لحاظ روانی آرامش داشته باشند."
خالی کردن هیجانات در خیابان و مجامع عمومی عمل درستی نیست و دیگران را نیز معذب می‌کند. هر کسی در زندگی مشکلاتی دارد که شاید فکر کند که خارج از تحمل هستند ولی این‌گونه نیست. هر مشکلی یک روز تمام می‌شود و اگر هم نشود باز هم تحملش پیدا می‌شود. این ماییم که سعی می‌کنیم هر چیز را خارج از تحمل جلوه دهیم و همه چیز را بزرگتر از آن چیز که هست برای خودمان ترسیم کنیم./س
