بيرجند/
قرآن، بهار دلها
هنگامى که نسیم قرآن بر قلب ها مى وزد، بهار دل ها شروع مى شود. گل هاى اخلاق و صفات نیکو شکوفه مى کند، درختان پربار تواضع و صبر و استقامت به بار مى نشیند و یخ هاى حاصل از گناه ، کم کم آب مى شود و آثار باقى مانده از مستان گناه که بوى مرگ و نابودى قلب را مى دهد، به تدریج از بین مى رود.
به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران بیرجند
طبیعت را مرگ و حیاتی است که هر سال آن را تجربه می‌کنیم . زمستان جمود و مرگ طبیعت است و بهار حیات دوبارۀ آن . با آغاز هر بهار طبیعت مجدداً زنده می‌شود و حیاتی دوباره را شروع می کند.طبیعت خفته ی فصل زمستان ، با وزش نسیمی بهاری ، چنان با طراوت می‌شود که گویی هیچ زمستانی به خود ندیده است . بهار با آمدنش، سرود زندگی می نوازد . انگار نسیم بهاری، دمیدن روح الهی بر زمین‌های مرده است، زمین‌هایی که در پاییز و زمستان، سرسبزی‌شان را از دست داده و به گورستانی از برگ‌ها و چوب‌های خشکیده تبدیل شده بودند.
قلب ما نیز مرگ و حیات و زمستانی و بهاری دارد . اگر قلب را قساوت و ظلم فراگیرد، یا به گناه آلوده شود، مرده است. اما دلِ مرده را هم می‌توان زنده کرد . پاکی و زیبایی در ژرفای جان انسان ریشه دارد و لذا نیازمند شکوفایی و بالندگی است . از همین روست که وقتی خداوند طبیعت را زنده می‌کند ، و بهار را در آن نمایان می سازد ، دل ها به وجد می آیند و نشاط می یابند .
اولیای دین، قرآن را مهمترین عامل بالندگی انسان و صفای روح و جان او معرفی می کنند. قرآن نمایشگاهی سرشار از هنر آفرینی خداوند بزرگ است که انسان را به تعقل و تدبر در صحنه های بی مانند و تصاویر ملکوتی خود فرا می خواند تا چشم زیبابین بشری را باز کند . چنانکه خداوند در آیات 3 و 4 سوره ملک می فرماید : «... در آفرینش خداوند رحمان هیچ تضاد و عیبی نمی بینی، بار دیگر نگاه کن، آیا هیچ شکاف و خللی مشاهده میکنی ؟ بار دیگر (به عالم هستی) نگاه کن سرانجام چشمانت (در جستجوی خلل و نقصان ناکام مانده) به سوی تو باز می گردد در حالی که خسته و ناتوان است.» اعجاز بزرگ رسول اسلام (ص) به مخاطبان خود، خرد ، زندگی ، جنبش ، ایمان ، اراده ، عزت و استواری می بخشد و دنیایی از عظمت و زیبایی را در برابر انسان به نمایش می گذارد . آیات قرآن ، تابلویی زیبا از انسان و ارزشهای وجودی او را به تصویر می کشند و راههای رهایی از تاریکی های زندگی و غلبه برهواهای نفسانی را نشان می دهند. بدینگونه قرآن را بهار دلها نامیده اند .
حضرت علی (ع) در حدیثی می فرماید : «بهار دل ها و چشمه هاى دانش قرآن است و براى قلب و فکر جلایى جز قرآن نمی توان یافت.»
در فصل بهار تمام گیاهان زنده، گل ها خندان، درختان با طراوات، جنگل ها و دشت ها سرسبز، میوه ها آماده چیدن و خلاصه تمام طبیعت زنده، زیبا و پرشکوه و خرّم و باطراوت است. هنگامى که نسیم قرآن بر قلب ها مى وزد بهار دل ها شروع مى شود. گل هاى اخلاق و صفات نیکو شکوفه مى کند، درختان پربار تواضع و صبر و استقامت به بار مى نشیند، و یخ هاى حاصل از گناه ، کم کم آب مى شود، و آثار باقى مانده زمستان گناه که بوى مرگ و نابودى قلب را مى دهد به تدریج از بین مى رود. روشن است که هر چه بیش تر از قرآن بهره ببریم، بهار قلب هایمان پربارتر و پایدارتر خواهد شد . خداوند درمورد کتاب آسمانی خود می فرماید : «ای مردم! اندرزی از سوی پروردگارتان برای شما آمده است؛ و درمانی برای آنچه در سینه‌هاست؛ و برای هدایت و رحمتی است برای مؤمنان!» ( سوره یونس ، آیه 57 )
اگر به فصل بهار دقت کنیم ، دو موضوع مهم در آن دیده می شود، یکی عظمت خدا ، که بیانگر توحید است و دیگری زنده شدن مجدد طبیعت که یادآور معاد و برانگیخته شدن دوباره انسان در روز رستاخیز است. بنابراین بهار هم فصل توحید و هم فصل معاد است. قرآن نیز بهار دل ها است و انس و آشنایی با آن، اعتقاد به توحید و معاد را در وجود آدمی نهادینه می کند . قرآن کریم انسان را به تفکّر در جهانی که او را احاطه کرده است ترغیب، و او را به شناخت کلیه رموز جهان هستی رهنمون می کند و انسان را با دو موضوع مهم جهان هستی، یعنی مبدأ و معاد آشنا می‌نماید .
عطر دل انگیز آیات قرآن ، مشام جان را زنده میسازد و دلی که به قرآن زنده شود ، هرگز افسرده نمی گردد . قرآن سفره گسترده و پر نعمت الهی است. آوای دلنشین تلاوت آیاتش، روح بخش و صفا دهنده ضمیرهای پاکِ پرهیزکاران است و زمزم زلال معارف قرآن، صفای دلها و حیات جانها است .
یکى از وجوه اعجاز قرآن «اعجاز تأثیرى» آن است. بدین معنا که قرآن از جهت شدت تأثیرگذارى و جذّابیت دارای ویژگی خارق العاده ای است. تأثیر شگفت قرآن مجید بى تردید از ابعاد اعجاز آن است و هیچ بشر معمولى قادر نیست کتابى تا این اندازه مؤثر بیاورد. «ساوراى» شرق شناس فرانسوى مى گوید: « قرآن داراى تأثیرى خاص و جذابیتى مخصوص است که مانند آن براى هیچ یک از کتابها نیست.»
در باره تأثیر قرآن داستان جالبی از صدر اسلام نقل شده است : اخنس بن قیس، ابوجمل و ولیدبن مغیره از بزرگان عرب و مخالفان پیامبر بودند . با این حال آنها شب هنگام از کوچه هاى تاریک مکه مى گذشتند و پشت دیوار خانه حضرت رسول(ص) مى ایستادند و تا بامداد به آواى خوش قرآن گوش مى دادند. ولیدبن مغیره در این باره مى گوید: « به خدا قسم این سخن شیرینى خاصى دارد و زیبائى مخصوصى از آن مى درخشد. درختى است که شاخه آن پرمیوه و تنه آن پربرکت است. این سخنى است که بشر نمى تواند آن را به زبان آورد.»
" کنت گریک "، محقق انگلیسی در کتاب " قرآن را چگونه شناختم " نوشته است : « تاثیری که قرآن در یک زن یا مرد مسلمان می گذارد ، ناشی از اعتقادی است که هر مسلمان به قرآن دارد و این تاثیر ، طبیعی است . اما یک فرد غیرمسلمان مثل من ، بدون اعتقاد به قرآن ، آن را می گشاید . با این حال ، همین که شروع به خواندن می کند ، تحت تاثیر قرار می گیرد و به هر نسبت که در خواندن قرآن جلو می رود ، تاثیر کتاب بر او بیشتر می شود و این تاثیر امری استثنایی است . » وی افزوده است : « ما انگلیسی ها ، زبانی را که چهارده قرن پیش در بریتانیا و سایر جزایر انگلستان بدان تکلم می کردند ، نمی فهمیم . دانشمندان فرانسوی که استاد زبان هستند ، نیز نمی توانند زبان فرانسه چهارده قرن قبل را درک کنند . ولی مرور زمان ، اثری در مطرود نمودن زبان قرآن نداشته است . هنگامی که ما قرآن را می خوانیم ، مثل این است که در یکی از کشورهای عرب زبان ، روزنامه ها و کتابهای امروزی را مطالعه می کنیم . »
حضرت علی (ع) در روایتی زیبا فرموده اند : « خداوند (قرآن) را فرونشاننده عطش دانشمندان و بهار دل‌های فقیهان قرار داده است.» آیت الله ناصر مکارم شیرازی از مراجع تقلید ایران با اشاره به این جمله امام علی (ع) ، اظهار می دارد : «سه چهارم کره زمین آب و یک چهارم آن خشکی است، همچنین تقریبا سه چهارم بدن انسان نیز آب است؛ بنابراین نیاز انسان به آب ضروری است و بدون آن دوام نمی آورد، بر این اساس روح انسان نیز به آب نیاز دارد؛ آب روحانی ما قرآن مجید است. »
قرآن کریم، کلام پروردگار مهربان و نسخه شفابخش بشریت در همۀ دورانهاست. خواندن آیات آن، زنگار از دل می‌زداید و انسان با تلاوت هر آیه، پله‌ای از نردبان معنویت را طی می‌کند. شخصی به نام سعید بن یسار، خدمت امام صادق (ع) رسید و از آن حضرت برای رفع اندوهش یاری طلبید. آن حضرت به او این دعا را آموخت:
«خدای من، به همه اسم هایی که برای تو است؛ چه آنهایی که در کتابت (قرآن) نازل کردی؛ و چه آنها که به یکی از آفریدگانت آموختی، یا در علم غیب خود پنهان ساختی، از تو درخواست می کنم که بر محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله درود فرستی و قرآن را نور دیدگان و بهار قلبم و موجب زدودن اندوه و از میان رفتن غم من قرار دهی.»
قرآن ، جهانی سرشار از اندیشه ها و حکمت های متعالی است که در آن می توان حقایق و رموز هستی ، شگفتی های آفرینش و نیز بهترین برنامه های اخلاقی و تربیتی را برای انسان یافت . این کتاب الهی خود را به اوصاف پاک و زیبا از قبیل نور ، آشکار کننده حق از باطل و هدایت کننده به استوارترین راهها ، ستوده است .
خداوندا، بهار، سرچشمه رشد و جنبش و نماد دگرگونیست. ما نیز پا به پای بهار با توسل به قرآن ، به شور و تحول برخاسته‌ایم تا تو را که به جوانه زدن و حرکت سفارشمان کرد‌ه‌ای، بیشتر بشناسیم. دستمان را بگیر و سایه سنگین رخوت و گناه را از جسم و جانمان دور کن . ما را به آفتاب بهاری برسان، به نوری که هر ذره‌اش نوید پیش رفتن و جنبش باشد. ما را که از تیرگی و سرما گریزانیم به روز‌های روشن بهار متصل گردان و روح امید و پویایی و دگرگونی را در ما زنده کن، یا ارحم الراحمین ./س
