مشهد/به بهانه روز جهانی مخابرات؛
یک روز بدون مخابرات غیر قابل تصور است
فرقی نمی کند که اتوبوس سوار باشی یا ماشین مدل بالا، چرا‌که بسیاری از عادت های مشترک چنان به زندگی های امروزی رسوخ کرده اند که زندگی بدون آن‌ها را خیلی ها غیرممکن می دانند.
به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران مشهد، روزگاری برای ارتباط با دیگران چه کارهایی که افراد نمی کردند، از کبوتر نامه‌رسان گرفته تا اسب های چاپاری که در راه اطلاع‌رسانی تلف می شدند، اما امروزه تنها با فشردن یک کلید ساده می توان با تمام دنیا ارتباط برقرار کرد و تلفن همراه را می توان ساده ترین گونه ارتباطی دانست، همان امکانی که در هر جایی حضور دارد و تقریبا همه هم دارند خواه رییس جمهور باشد یا مادری تنها در یک گوشه کشور که تنها برای شنیدن صدای پسر سربازش گوشی خریده باشد، حالا بماند مدلش چگونه است می خواهد چندین میلیونی باشد یا چندده هزار تومانی، مهم اینجاست که تلفن همراه این روزها به وسیله ای تبدیل شده که در حکم خروس سحرخوان ظاهر شده و روزی نیست که با صدای زنگ آن افرادی زابه راه نشوند.
گذشته ای که کمتر یادش می کنیم
بیاید به قبل بازگردیم، البته نه کمی بلکه بیشتر از این حرف ها و به حافظه تاریخی کشورمان رجوع کنیم درست آن سال هایی که حجاج را واقعا حاجی می دانستند و کربلا رفتن و دیدن بارگاه مطهر حضرت سیدالشهدا(ع) برای همگان آرزویی بیش نبود، صحبت امروز و دیروز که نیست، صحبت از سال های ابتدایی صده 1300 است، همان سال هایی که عصر ارتباطات و مخابرات بی سیم در ایران آغاز شد و رشد لاک پشتی آن کم کم با پرواز لاک پشت کتاب های دبستانی قدیم اوج گرفت و در سال 1350 نخستین خط تلفن خودکار بین تهران، اصفهان و شیراز برقرار شد و این رشد روزافزون تر شد تا جایی که در سال 1363 سیستم دیجیتال وارد شبکه مخابراتی شد و دومین مرکز دیجیتال نیز در سال 1369 راه‌اندازی شد.
و درباره اینکه چگونه اسم مخابرات را به خود گرفت باید گفت، به دلیل افزایش جمعیت شهرها و ضرورت ایجاد ارتباط بین نقاط دور و نزدیک، بموجب قانون تاسیس و اساسنامه شرکت مخابرات ایران مصوب خردادماه ۱۳۵۰، شرکت سهامی تلفن ایران که پیش از این تاریخ ایجاد شده بود، منحل و تمامی امتیازها و کارکنان آن به شرکت جدیدالتاسیسی به نام مخابرات منتقل شد و از سال ۱۳۵۱امور تلگراف و تلفن و بی‌سیم و همه تجهیزات مخابراتی وزارت پست و تلگراف و تلفن، با شرکت سهامی در هم ادغام شدند و سازمان جدیدی به نام شرکت مخابرات ایران پدید آمد که از آن تاریخ تا امروز به همین نام و تحت نظارت وزارت پست و تلگراف و تلفن فعالیت داشته است.
مخابرات در خراسان رضوی
نخستین مركز تلفن استان خراسان رضوي در شهر مشهد با نصب 70 شماره تلفن مغناطيسي در سال 1298 مورد بهره‌برداري قرار گرفت و طي سال هاي 1298 تا 1357 تعداد مركز خودكار تلفن شهري به 9 مركز افزايش يافت. طي برنامه پنج ساله اول با راه اندازي 29 مركز، مجموع مراكز تلفن استان به 95 مركز رسيد.
ارتباطات و آنچه نباید فراموشمان شود
در آبان ماه سال 1391 بيش از دو میلیون و 200 هزار نفر در پهنه خراسان رضوی و کلانشهر مشهد توانستند ارتباطات دورادور خود با دیگران که ثمره بزرگ شدن شهرها بود، را با استفاده از تلفن ثابت تقویت کنند، در گذشته اگر فردی می خواست برای دیدن بستگان و آشنایانش در یک مسافت 10 کیلومتری اقدام کند گذشته از هزینه های گزافی که پرداخت می کرد، باید از چندین ساعت یا یک نیم روزش صرف‌نظر می کرد.
خیلی ها یادشان می آید که برای دیدن نام قبول‌شدگان دانشگاه ها باید از خوان هفتم، که مشاهده اسم افراد در روزنامه ها بود نیز می گذشتند که گاهی چندین روز به درازا می کشید، خیلی دور نشوید تا همین چندی قبل برای پرداخت صورت‌حساب هایت باید مقابل گیشه بانک ها، لحاف و تشک پهن می کردی و با چند داد و بیداد برسر کارمندان بانک که چرا یک چای اضافی خورده اند و با ازکار افتادگی نیم روزه ات صورت حساب هایت پرداخت می شد.
اما امروز در سنه 1392 با یک کارت اعتباری می توانی با تمام دنیا ارتباط مالی داشته باشی و یا اگر فرزندت را برای تحصیل به خارج کشور فرستاده ای می توانی هر شب او را ببینی و او از پیشرفت هایش و تو از دغدغه هایت برایش بگویی، امروز ارتباط با دیگران در کمتر از چند ثانیه امکان پذیر شده و این پیشرفت تمام عرصه ها را درنوردیده، اگر در گذشته دانش پژوهی برای فراگیری علم باید تا چین می رفت و یا راه ایران را پیش می گرفت تا زانوی ادب مقابل یگانه پزشک نابغه شرق ابن سینا بر زمین بگذارد، امروز با دنیایی از علم در یک قدمیش مواجه است و حتی دوران تحصیلش را نیز مجازی می گذراند.
حریم خصوصی که دیگر شخصی نیست
در گذشته درب یک منزل حریم شخصی افراد آن خانواده محسوب می شد، اگر این در باز می ماند راه نفوذ دیگران به حریم خصوصی افراد مهیا بود، اما امروزه با گسترش دنیای اطلاعات دیگر حریم خصوصی معنای خاصی ندارد البته بهتر آن است که گفته شود به درستی این حریم تعریف نشده و تنها کافی است تا کوچکترین اتفاقی رخ دهد و هنوز اتفاق کامل نشده تمام دنیا می توانند از آن باخبر شوند و این نقطه کمینگاه خطرناکی برای سودجویان و سارقان دنیای مجازی است، جایی که آنان این امکان را دارند که تنها با یک کنجکاوی به ظاهر ساده، و ربودن اطلاعاتی که تنها باید در اختیار افرادی معدود باشد اجتماع جامعه ای را به خطر بیندازند و یا فردی را به لحاظ مالی به زیر خط فقر بفرستند.
البته این تمام مشکلات نیست، بلکه با رشد خطوط ارتباط بی سیم برای خود بودن برای افراد تقریبا بی معنی شده است و دیگر افراد لحظاتی برای با خود و یا خدای خود خلوت کردن را ندارند و برای این منظور نیز باید عده ای از جریان کار با خبر باشند و تقریبا در تمام مراحل زندگیت برای دیگرانی زندگی کنی که اگر تنها به یک تماسشان که بر روی تلفن همراهت نقش می بندد پاسخ ندهی، انسانی بی فکر و یا مغرور محسوب می شوی، و در چنین شرایطی باید روز مخابرات را به یکدیگر شادباش داد، روزی که همواره در آن باید یادت باشد که صورت حساب تلفن ثابت و همراه، هزینه های ارتباط با دنیای مجازی و ... اگر به موقع پرداخت نشود به قول قدیمی ها باید کفش آهنین به پایت کنی و چند صد پله را ناخواسته طی کنی تا که شاید تنها بگویی «آقا در آن زمان مهمان داشته ام و نتوانسته ام صورت حساب هایم را بپردازم»./س
