سنندج/
کلاش، هنر ماندگار و باستانی کُردها
یوه (کلاش) پای پوشی از دیار زیبای اورامانات است که زیبائی و تنوع و طرح های متعدد آن باعث شده که کلاش هنوز هم دارای متقاضیان فراوانی باشد و استقبال‌قابل توجهی در بهار و تابستان از آن شود
به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران، گیوه یا «کلاش» پای‌افزاری راحت، مقاوم و ارزان است که در جوامع کوچ‌نشین، روستایی و شهرنشین مورد استفاده قرار می‌گیرد.
وجود نیروی کار در دسترس، موجب رواج پیشه گیوه‌کشی در کردستان به ویژه در ناحیه اورامانات شده است.
گیوه نوعی پای افزار است که رویه آن را از ریسمان و نخ پرگ یعنی ریسمان های پنبه ای بافته، و زیر یا ته آن را گاه از چرم و غالبا از لته ای به هم فشرده و درهم کشیده می‌سازند.
گیوه را باید یکی از جالب ترین و ارزنده ترین صنایع دستی روستایی ایران دانست.
گیوه کشی یکی از صنایع دستی رایج و بومی استان کردستان است و به ویژه در بخش اورامانات تولید می شود. این صنعت بومی را می توان بر مبنای نوع تولید و محل تولید به دو بخش اصلی روستایی و شهری تقسیم کرد.
بخشی از مواد مورد مصرف گیوه بافان در محل و بخشی دیگر از نقاط دیگر تهیه می شود، پوست گاو، پیه، نری گاو و نخ تابیده در محل تهیه می شود.
رنگ، پارچه نازک نخی، کتیرا و نخ تابیده(قرقره) برای گیوه های تخت زیره ای و برای گیوه های طرح جدید(تخت چرمی و پلاستیکی) میخ پوست دباغی شده، پاشنه های لاستیکی، کف های لاستیکی، چسب، پوست، نری گاو، پارچه نخی و موی بز از خارج از منطقه تهیه می شود.
کارهای مربوط به تخت‌گیوه که کاری مردانه است معمولا در کارگاه و یا مغازه‌ها با ابزار گوناگون انجام می شود./س
