3 ضرورت پيش‌برنده پرونده هسته‌اي ايران در ژنو

هر کدام از دولت‌های همسایه یا هم‌طراز ایران را نگاه کنید، در منشور حکومتی خود، موضوعی را به عنوان «مسائل ملی» دارند.

در همسایگی ایران، در پاکستان، تمامی دولت‌های بعد از استقلال این کشور، درباره موضوع کشمیر موضعی واحد اتخاذ کرده‌اند و در سال‌های اخیر نیز دو موضوع بمب اتم و روابط پاکستان و افغانستان فارغ از جناح‌بندی‌های داخلی، به عنوان یک موضوع ملی مورد توجه بوده است.

در سایر کشورهای مهم دنیا نیز می‌توان از این دست موضوعات را سراغ گرفت که با هویت درون سرزمینی یا امنیت ملی آن کشورها یا تلاش برای اظهار استقلال ملی عجین بوده است.

این روزها دولت جدید ایران با اتخاذ رویکردی تازه، به سمت کاهش نگرانی محافل غرب علیه جمهوری اسلامی معطوف شده است.

صرف‌نظر از انتقادهای تاکتیکی نسبت به روش‌های مذاکره باید بپذیریم که اولاً، تلاش جدی نظام سیاسی کشور همواره مبتنی بر دفاع عقلانی و اصولی از استفاده انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز بوده است و تبیین استراتژی نظام در این زمینه وظیفه اصلی مذاکره‌کنندگان است.

ثانیاً، در دنیای امروز تغییر تاکتیک مذاکره امری ضروری برای رسیدن به سطحی از توافق است تا همه اطراف مذاکره را راضی نگه دارد.

از سوی دیگر، اکنون این باور در میان افکار عمومی داخلی و خارجی به کرسی نشسته است که نظر رهبر معظم انقلاب مبنی بر حرام بودن استفاده غیرصلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای یک امر مسلم، قطعی و پذیرفته شده است و مذاکرات در موضوع انرژی هسته‌ای با اخذ نظر از مقامات عالی نظام انجام می‌پذیرد.

بنابراین، با نگاه به تحرکات جدید دیپلماسی دولت جمهوری اسلامی ایران، ضروری است که ضمن اعتماد به مذاکره‌کنندگان، بر پیگیری این بخش از مسائل ملی فارغ از مناقشات داخلی و جبهه‌گیری‌های سیاسی اهتمام بورزیم.

اعتماد به مذاکره‌کنندگان، حفظ انسجام ملی و پرهیز از مناقشات داخلی، ضرورت‌های سه‌گانه پیش برنده این پرونده در مذاکرات حساس آتی خواهد بود.

انتهاي پيام/