تحلیلی بر فیلم سینمایی "ریدیک"
در مجموع باید بگویم که "ریدیک" اثری ضعیف به شمار می رود که علی رغم پر زرق و برق بودن‌اش، در اجرا کوچکترین دستاوری برای طرفدارانش نداشته است.
به گزارش حوزه سینمای
جهان باشگاه خبرنگاران به نقل از مووی مگ،" Pitch Black " در سال 2000 علی رغم اینکه بسیار بی سر و صدا به روی پرده رفت و در مجموع ، فیلم کم بودجه ای هم بود ( این فیلم با بودجه ای حدود 23 میلیون دلار ساخته شده بود ) ، اما توانست موفقیت بسیار خوبی را کسب کند و بازیگر نقش اصلی فیلم یعنی ون دیزل را هم که در آن زمان کمتری کسی وی را می شناخت، به شهرت برساند. موفقیت غیر منتظره " Pitch Black " سبب شد تا سازندگان به فکر ساخت دنباله ای برای این اثر بیفتند و به فاصله 4 سال پس از فیلم اول، قسمت دوم با نام " سرگذشت ریدیک " با بودجه ای 120 میلیون دلاری ساخته شد که از هر لحاظ یک عقب گرد برای این داستان محسوب می شد. " سرگذشت ریدیک " طراوت قسمت قبل را نداشت و در گیشه هم موفق ظاهر نشد و چنانچه در بخش DVD توفیقی بدست نمی آورد، حتی می توانست نام فیلم به عنوان یک شکست بزرگ برای کمپانی یونیورسال مطرح باشد.
حال پس از گذشت نزدیک به 10 سال از عرضه آخرین قسمت رسمی از این مجموعه ( در طی این مدت ، نام " ریدیک " به دنیای بازیهای کامپیوتری کشیده شد و چند قسمت از آ2ن عرضه شد ) ، قسمت سوم بصورت رسمی به سینماها آمده و دنباله ای است بر سرگذشت نه چندان خوب ریدیک!
داستان " ریدیک " دقیقاً از جایی آغاز می شود که قسمت قبل پایان یافته بود. ریدیک ( ون دیزل) پس از یک توطئه، نیرنگ خورده به جای اعزام به سیاره " فیورا " سر از یک سیاره بی در و پیکر و بیابانی در می آورد که مملوء از موجودات اهریمنی و گرسنه است. ریدیک که در این سیاره تنها و خسته است و از طرفی دلش برای گذشته تنگ شده، بجای طعمه حیوانات شدن، تصمیم به مبارزه با آنها گرفته و با کشتن هر یک از آنها، بخشی از قدرت خود را باز می یابد.
طولی نمی کشد که یک گروه از مزدوران به رهبری فردی به نام سانتانا ( جوردی مولا ) به منطقه سکونت ریدیک وارد می شوند تا او را کشته و سرش را به مرکز ببرند و جایزه ای که برای سر وی تعیین شده را دریافت نمایند، این در حالی است که یک گروه دیگر به رهبری جانز ( مت نیبل ) نیز همزمان به این سیاره آمده اند و برخلاف مزدوران، به ریدیک زنده نیاز دارد و...
متاسفانه " ریدیک " با اینکه نسبت به " سرگذشت ریدیک " به مراتب فیلم بهتری است، اما کماکان ضعف های زیادی را در خود می بیند که چشم پوشی از آنها علناً امکان پذیر نیست. " ریدیک " با یک مقدمه عالی آغاز می شود. هر آنچه که تماشاگر ( حتی تماشاگری که اصلاً قسمت های گذشته این فیلم را هم مشاهده نکرده ) نیاز به دانستن آن درباره شخصِ ریدیک و اتفاقات پیرامونش دارد را برای مخاطب بازگو می کند و به این ترتیب روزنه امیدی در دل تماشاگر ایجاد می شود تا بالاخره بتواند یک " ریدیک " خوش ساخت را شاهد باشد!
اما متاسفانه این مقدمه خوب در ادامه جایش را به سلسله اتفاقاتی می دهد که برای تماشاگر بسیار طولانی و طاقت فرساست. در واقع می توان فیلمنامه " ریدیک " را به سه دسته تقسیم کرد، دسته اول شامل مبارزه ریدیک با موجودات بیگانه و تلاش برای زنده ماندن و قوت گرفتن می باشد که وقت زیادی را هم از فیلم گرفته، قسمت دوم شامل حضور مزدوران در سیاره و موش و گربه بازی آنها با ریدیک است که در وهله اول جذاب است اما با افزایش دقایق این موش و گربه بازی، حوصله تماشاگر هم به سر می آید 4و در آخر هم بخش سوم که شامل وزیدن طوفان و حمله دسته جمعی موجودات آدمخوار به ریدیک و دار و دسته مزدوران است. شالوده فیلمنامه " ریدیک " در این 3 موردی که گفتم خلاصه شده و متاسفانه در هیچ یک از این بخشها شاهد نقطه قوت و تمرکزی از سوی سازندگان نیستیم.
در " ریدیک " علی رغم اینکه شخصیت ها محدود استند و در میان همین شخصیت های محدود، چندتایی افراد بدرد نخور و سیاهی لشگر هم پیدا می شود، اما با اینحال دیوید توحی ، کارگردان این فیلم که شخصاً نویسنده فیلم هم بوده ، هیچ توضیحی درباره شخصیت ها و دلیل رفتارهای بعضاً احمقانه شان ارائه نمی دهد. در فیلم چندین فلشبک به گذشته زده شده و اشارات ریزی هم به " سرگذشت ریدیک " می شود اما همه این توضیحات روی هم رفته هیچ کمکی به تماشاگر برای درک بهتر شخصیت ریدیک نمی کند و البته باید بگویم که این فیلمنامه ضعیف در یک سوم پایانی به مرز فاجعه بودن هم نزدیک می شود!
متاسفانه " ریدیک " در بخش فنی هم توفیقی بدست نیاورده و حتی در مواقعی در مقایسه با قسمت قبل، ضعیف تر عمل کرده است. همانطور که د5ر ابتدا اشاره کردم، بودجه " سرگذشت ریدیک " مبلغی نزدیک به 120 میلیون دلار برآورد شده بود اما اینبار پس از گذشت نزدیک به 10 سال از آن فیلم، بودجه ای 38 میلیون دلاری برای قسمت سوم " ریدیک " در نظر گرفته اند که مسلماً نتیجه خوشایندی برای یک فیلم تخیلی – اکشن به بار نخواهد آورد. بدون شک دیوید توحی که خود کارگردان قسمت اول و دوم ریدیک هم بوده، بهتر از هرکس دیگری می دانست که برای به تصویر کشیدن یک سیاره قرمز رنگ به شکل مریخ، نیازمند بودجه بیشتری برای تولید این فیلم است اما گویا اتفاقات قسمت دوم و فروش ناامید کننده آن، کمپانی یونیورسال را برآن داشت تا قسمت سوم را با یک سوم بودجه قسمت دوم بسازد که نتیجه کار هم ناامید کننده از آب در آمده است.
در " ریدیک " به راحتی می توان به وجود پدیده " پرده سبز " پی برد و این عدم تناسب رنگ و نورپردازی شخصیت اصلی داستان با محیط اطرافش در مواقعی ، بدجوری توی چشم می زند! به همه اینها باید کیفیت بد CGI را هم اضافه کنیم که در خلق هیولاهای بی مزه فیلم ( ترکیبی از لاشخور و سگ و عقاب و... ! ) به وضوح می توان این کم کاری را مشاهده نمود. البته " ریدیک " کماکان در مقایسه با قسمت دوم از هیجان بیشتر و ضرباهنگ مناسب تری برخوردار است اما تماشای ضعف عوامل فنی فیلم واقعاً آزار دهنده است.
خوش6بختانه در فستیوال ضعف های " ریدیک "، ون دیزل یک نقطه قوت محسوب می شود . ویزل که با قسمت اولین سری " ریدیک " به شهرت رسیده بود ( ون دیزل در همان سال به " سریع و خشمگین " پیوست ) ، پس از سالها دوری از این مجموعه ، با تجربه بیشتر ، به پروژه " ریدیک " برگشته و صدای خاص اش هم کمک بسیار زیادی به شخصیت نه چندان جذاب او در فیلم کرده است. با اینحال متاسفانه دیوید توحی نتوانسته از حضور ارزشمند ون دیزل در قسمت سوم " ریدیک " استفاده کامل را به عمل بیاورد و ون دیزل هم در " ریدیک " وضعیت ضدقهرمانی را دارد که آشفته است و بی هدف به این سو و آن سو می دود! در میان دیگر بازیگران فیلم هم اسامی آشنایی نظیر کارل اوربان پیدا می شود که هیچکدام نتوانسته اند در نقشهایشان عالی باشند.
متاسفانه در انبوه نقش آفرینی های متوسط و بعضاً سطح پائین بازیگران، بازیگری هم وجود دارد که علناً یک سر و گردن از دیگران بازیگر معمولی فیلم پائین تر است و آن کسی نیست جز جناب دیو باتیستا که از دنیای کشتی کج به عالم سینما آمده و یکی از بدترین بازیهای سال را ارائه داده است. شاید لازم باشد از دیوید توحی بابت اینکه به او فرصت چندانی برای هنرنمایی در صحنه نداده، تشکر کنیم!
در مجموع باید بگویم که "ریدیک" اثری ضعیف به شمار می رود که علی رغم پر زرق و برق بودن‌اش، در اجرا کوچکترین دستاوری برای طرفدارانش نداشته است. " ریدیک " فیلمنامه ای سطحی و آشفته دارد و اگر از آن چشم پوشی کنیم، به اکشن فیلم می رسیم که این یکی هم با توجه به کیفیت پائین تیم جلوه های ویژه این فیلم و هیولاهای زشتی که ترسیم کرده اند، جای هیچ دلیلی برای لذت بردن کافی از این فیلم بر جای نمی گذارد.
انتهای پیام/ص
حال پس از گذشت نزدیک به 10 سال از عرضه آخرین قسمت رسمی از این مجموعه ( در طی این مدت ، نام " ریدیک " به دنیای بازیهای کامپیوتری کشیده شد و چند قسمت از آ2ن عرضه شد ) ، قسمت سوم بصورت رسمی به سینماها آمده و دنباله ای است بر سرگذشت نه چندان خوب ریدیک!
داستان " ریدیک " دقیقاً از جایی آغاز می شود که قسمت قبل پایان یافته بود. ریدیک ( ون دیزل) پس از یک توطئه، نیرنگ خورده به جای اعزام به سیاره " فیورا " سر از یک سیاره بی در و پیکر و بیابانی در می آورد که مملوء از موجودات اهریمنی و گرسنه است. ریدیک که در این سیاره تنها و خسته است و از طرفی دلش برای گذشته تنگ شده، بجای طعمه حیوانات شدن، تصمیم به مبارزه با آنها گرفته و با کشتن هر یک از آنها، بخشی از قدرت خود را باز می یابد.
طولی نمی کشد که یک گروه از مزدوران به رهبری فردی به نام سانتانا ( جوردی مولا ) به منطقه سکونت ریدیک وارد می شوند تا او را کشته و سرش را به مرکز ببرند و جایزه ای که برای سر وی تعیین شده را دریافت نمایند، این در حالی است که یک گروه دیگر به رهبری جانز ( مت نیبل ) نیز همزمان به این سیاره آمده اند و برخلاف مزدوران، به ریدیک زنده نیاز دارد و...
متاسفانه " ریدیک " با اینکه نسبت به " سرگذشت ریدیک " به مراتب فیلم بهتری است، اما کماکان ضعف های زیادی را در خود می بیند که چشم پوشی از آنها علناً امکان پذیر نیست. " ریدیک " با یک مقدمه عالی آغاز می شود. هر آنچه که تماشاگر ( حتی تماشاگری که اصلاً قسمت های گذشته این فیلم را هم مشاهده نکرده ) نیاز به دانستن آن درباره شخصِ ریدیک و اتفاقات پیرامونش دارد را برای مخاطب بازگو می کند و به این ترتیب روزنه امیدی در دل تماشاگر ایجاد می شود تا بالاخره بتواند یک " ریدیک " خوش ساخت را شاهد باشد!
اما متاسفانه این مقدمه خوب در ادامه جایش را به سلسله اتفاقاتی می دهد که برای تماشاگر بسیار طولانی و طاقت فرساست. در واقع می توان فیلمنامه " ریدیک " را به سه دسته تقسیم کرد، دسته اول شامل مبارزه ریدیک با موجودات بیگانه و تلاش برای زنده ماندن و قوت گرفتن می باشد که وقت زیادی را هم از فیلم گرفته، قسمت دوم شامل حضور مزدوران در سیاره و موش و گربه بازی آنها با ریدیک است که در وهله اول جذاب است اما با افزایش دقایق این موش و گربه بازی، حوصله تماشاگر هم به سر می آید 4و در آخر هم بخش سوم که شامل وزیدن طوفان و حمله دسته جمعی موجودات آدمخوار به ریدیک و دار و دسته مزدوران است. شالوده فیلمنامه " ریدیک " در این 3 موردی که گفتم خلاصه شده و متاسفانه در هیچ یک از این بخشها شاهد نقطه قوت و تمرکزی از سوی سازندگان نیستیم.
در " ریدیک " علی رغم اینکه شخصیت ها محدود استند و در میان همین شخصیت های محدود، چندتایی افراد بدرد نخور و سیاهی لشگر هم پیدا می شود، اما با اینحال دیوید توحی ، کارگردان این فیلم که شخصاً نویسنده فیلم هم بوده ، هیچ توضیحی درباره شخصیت ها و دلیل رفتارهای بعضاً احمقانه شان ارائه نمی دهد. در فیلم چندین فلشبک به گذشته زده شده و اشارات ریزی هم به " سرگذشت ریدیک " می شود اما همه این توضیحات روی هم رفته هیچ کمکی به تماشاگر برای درک بهتر شخصیت ریدیک نمی کند و البته باید بگویم که این فیلمنامه ضعیف در یک سوم پایانی به مرز فاجعه بودن هم نزدیک می شود!
متاسفانه " ریدیک " در بخش فنی هم توفیقی بدست نیاورده و حتی در مواقعی در مقایسه با قسمت قبل، ضعیف تر عمل کرده است. همانطور که د5ر ابتدا اشاره کردم، بودجه " سرگذشت ریدیک " مبلغی نزدیک به 120 میلیون دلار برآورد شده بود اما اینبار پس از گذشت نزدیک به 10 سال از آن فیلم، بودجه ای 38 میلیون دلاری برای قسمت سوم " ریدیک " در نظر گرفته اند که مسلماً نتیجه خوشایندی برای یک فیلم تخیلی – اکشن به بار نخواهد آورد. بدون شک دیوید توحی که خود کارگردان قسمت اول و دوم ریدیک هم بوده، بهتر از هرکس دیگری می دانست که برای به تصویر کشیدن یک سیاره قرمز رنگ به شکل مریخ، نیازمند بودجه بیشتری برای تولید این فیلم است اما گویا اتفاقات قسمت دوم و فروش ناامید کننده آن، کمپانی یونیورسال را برآن داشت تا قسمت سوم را با یک سوم بودجه قسمت دوم بسازد که نتیجه کار هم ناامید کننده از آب در آمده است.
در " ریدیک " به راحتی می توان به وجود پدیده " پرده سبز " پی برد و این عدم تناسب رنگ و نورپردازی شخصیت اصلی داستان با محیط اطرافش در مواقعی ، بدجوری توی چشم می زند! به همه اینها باید کیفیت بد CGI را هم اضافه کنیم که در خلق هیولاهای بی مزه فیلم ( ترکیبی از لاشخور و سگ و عقاب و... ! ) به وضوح می توان این کم کاری را مشاهده نمود. البته " ریدیک " کماکان در مقایسه با قسمت دوم از هیجان بیشتر و ضرباهنگ مناسب تری برخوردار است اما تماشای ضعف عوامل فنی فیلم واقعاً آزار دهنده است.
خوش6بختانه در فستیوال ضعف های " ریدیک "، ون دیزل یک نقطه قوت محسوب می شود . ویزل که با قسمت اولین سری " ریدیک " به شهرت رسیده بود ( ون دیزل در همان سال به " سریع و خشمگین " پیوست ) ، پس از سالها دوری از این مجموعه ، با تجربه بیشتر ، به پروژه " ریدیک " برگشته و صدای خاص اش هم کمک بسیار زیادی به شخصیت نه چندان جذاب او در فیلم کرده است. با اینحال متاسفانه دیوید توحی نتوانسته از حضور ارزشمند ون دیزل در قسمت سوم " ریدیک " استفاده کامل را به عمل بیاورد و ون دیزل هم در " ریدیک " وضعیت ضدقهرمانی را دارد که آشفته است و بی هدف به این سو و آن سو می دود! در میان دیگر بازیگران فیلم هم اسامی آشنایی نظیر کارل اوربان پیدا می شود که هیچکدام نتوانسته اند در نقشهایشان عالی باشند.
متاسفانه در انبوه نقش آفرینی های متوسط و بعضاً سطح پائین بازیگران، بازیگری هم وجود دارد که علناً یک سر و گردن از دیگران بازیگر معمولی فیلم پائین تر است و آن کسی نیست جز جناب دیو باتیستا که از دنیای کشتی کج به عالم سینما آمده و یکی از بدترین بازیهای سال را ارائه داده است. شاید لازم باشد از دیوید توحی بابت اینکه به او فرصت چندانی برای هنرنمایی در صحنه نداده، تشکر کنیم!
در مجموع باید بگویم که "ریدیک" اثری ضعیف به شمار می رود که علی رغم پر زرق و برق بودن‌اش، در اجرا کوچکترین دستاوری برای طرفدارانش نداشته است. " ریدیک " فیلمنامه ای سطحی و آشفته دارد و اگر از آن چشم پوشی کنیم، به اکشن فیلم می رسیم که این یکی هم با توجه به کیفیت پائین تیم جلوه های ویژه این فیلم و هیولاهای زشتی که ترسیم کرده اند، جای هیچ دلیلی برای لذت بردن کافی از این فیلم بر جای نمی گذارد.
انتهای پیام/ص
