۴ هم سلولی باند سرقت از خانهها را تشکیل دادند؛
از سرقت زعفران و برنج تا کت و شلوار صاحبخانه
مرصاد، گرداب مرگ برای گروهک نفاق
سه روز پس از قطعنامه 598 مجدداً با حمله از دو محور کوشک و شلمچه به داخل خاک ایران پیشروی کرد و مجدداً همچون روزهای اول جنگ حدود 30 کیلومتر از جاده اهواز – خرمشهر را متصرف و خرمشهر را محاصره کرد.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، با آنکه جمهوری اسلامی ایران در پذیرش قطعنامه 598 جدی بود و امام خمینی(ره) در نامه‌ای خطاب به فرماندهان جنگ بر آن تأکید کرده و نوشته بود: «ما در سیاست خود برای رسیدن به صلح در چارچوب قطعنامه شورای امنیت جدی هستیم و هرگز پیشقدم در تضعیف آن نخواهیم بود...» ولی رژیم عراق به تصور این‌که ایران به دلیل ضعف نظامی در جبهه‌ها و شرایط نابسامان اقتصادی، حاضر به قبول قطعنامه شده است، حملات گسترده خود علیه مراکز صنعتی ایران را پی گرفت و شدت بخشید، طوری که تنها در یک نوبت با 12 جنگنده به نیروگاه اتمی بوشهر حمله کرد و به این مرکز اقتصادی آسیب‌های زیادی رساند.
همچنین سه روز پس از قطعنامه 598 مجدداً با حمله از دو محور کوشک و شلمچه به داخل خاک ایران پیشروی کرد و مجدداً همچون روزهای اول جنگ حدود 30 کیلومتر از جاده اهواز – خرمشهر را متصرف و خرمشهر را محاصره کرد و از محور کوشک خود را تا پادگان حمید رساند و اهواز را در معرض تهدید قرار داد.
گیلانغرب در جبهه‌های میانی اشغال و حتی پادگان ابوذر که در روزهای اول جنگ از دسترس دشمن دور مانده بود به اشغال بعثی‌ها درآمد.
عراق با حمله شیمیایی به روستاهای اسلام‌آباد که در سایه حمایت‌های کشورهای مدعی حقوق بشر به طور گسترده در اواخر جنگ بدان متوسل شده بود، آسیب جسمی و روحی زیادی به مردم وارد کرد تا آنجا که اهالی روستاهای زرده، نسار دیره، شاه مار، شیخ صله و دودان از توابع
اسلام‌آباد و گیلانغرب و روستای باباجانی از توابع دالاهو هنوز با مشکل شیمیایی درگیر هستند و سالانه چند نفر بر اثر لطمات شیمیایی جان خود را از دست می‌دهند.
منافقین با اغتنام فرصت و در سایه حمایت‌های تسلیحاتی و نظامی ارتش عراق به قصد تصرف تهران از طریق جاده آسفالته عازم مرکز کشور شدند. پیش از این اقدام رجوی، سرکرده گروهک نفاق، با صدام در کاخ ریاست جمهوری عراق دیدار کرد. در این دیدار که سرلشکر فاضل البراک رئیس سرویس اطلاعاتی عراق و سپهبد صابر الدوری نیز حضور داشتند طرح عملیاتی نفوذ از منطقه خانقین ریخته شد و قرار شد منافقین با همراهی ارتش عراق وارد خاک ایران شده و از حمایت هوایی و زمینی آنان حداقل تا 50 کیلومتری عمق خاک ایران برخوردار شوند.
رجوی خائن در این جلسه به صدام اطمینان داد که افرادش ظرف چند ساعت وارد همدان در 250 کیلومتری مرز خواهند شد. این طرح با وجود مخالفت سرلشکر فاضل البراک که از توان نظامی افراد رجوی باخبر بود تصویب شد.
طرح این عملیات از قبل آماده بود و قرار بود در هفته اول مهر همزمان با هفته دفاع مقدس اجرا شود ولی قبول قطعنامه 598 از سوی ایران موجب شد تا صدام به رجوی دستور دهد تا اجرای آن را جلو بیندازد.
نیروهای منافقین در سوم مرداد ماه سال 67 پس از تجمع در قرارگاه عملیاتی سپاه دوم عراق واقع در جاده بغداد – خانقین وارد خاک کشور شدند و مقر منصوریه الجبل برای فرماندهی عملیات در اختیار رجوی قرار گرفت. در این مقر علاوه بر رجوی مدیر شعبه ایران اطلاعات عراق و سپهبد صابر الدوری نیز مستقر بودند.
ابتدا توپخانه ارتش عراق آتش تهیه بر روی نیروهای ایرانی اجرا کردند. سپس نیروهای عراقی تا منطقه اسلام آباد غرب پیشروی کرده و سرپل ذهاب را تصرف کردند و متصرفات خود را تحویل نیروهای منافقین دادند تا آنان در ادامه عملیات عراقی‌ها به سمت کرمانشاه پیشروی کنند.
منافقین در این عملیات از هزار خودرو نفربر، 70 خودروی زرهی، 100 قبضه تفنگ 106، 300 قبضه انواع خمپاره‌انداز کماندویی ، 100 قبضه توپ پدافند هوایی- 80 قبضه مسلسل سنگین دوشکا و 50 قبضه موشک دوش پرتاب استفاده می‌کردند.
تصور سران منافقین این بود که در فرصت کوتاهی به تهران می‌رسند و در شهرهای مسیر و همچنین در تهران با استقبال روبه‌رو خواهند شد. آن‌ها حتی به نیروهای خود وعده داده بودند که سه روز دیگر جشن ورود خود را در میدان آزادی برگزار خواهند کرد. تهاجم نظامی مشترک بعثی- منافقین به دلیل غافلگیرشدن نیروهای ایرانی در عبور از مرز و تصرف شهرهای قصرشیرین، کرند، اسلام‌آباد غرب و گیلانغرب موفقیت‌آمیز بود. اما پس از آن با سیل نیروهای سپاهی، ارتشی، بسیجی و داوطلب مواجه شدند که مانع پیشروی آنان گردیدند.
نیروهای منافقین با استعداد 25 تیپ سبک مکانیزه- حدود 5100 نفر- در یک برنامه زمانبندی شده قرار بود ظرف 33 ساعت به تهران برسند و حکومت را در تهران به دست بگیرند.
در طرح عملیاتی منافقین 5 مرحله پیش‌بینی شده بود. مرحله اول عبور از مرز خسروی و تصرف شهرهای قصرشیرین، کرند و اسلام‌آباد غرب با سه تیپ، مرحله دوم تصرف کرمانشاه و از جمله پایگاه هوانیروز و استفاده از بالگردهای این پایگاه جهت حمله به تهران با 5 تیپ و مرحله سوم و چهارم حمله به پایگاه شهید نوژه همدان و تصرف آن با 2 تیپ و تصرف شهر قزوین با 2 تیپ در مرحله پنجم و آخرین مرحله عملیات قرار بود نیروهای منافقین در نیمه شب 5 مردادماه وارد تهران شده و پس از تصرف جماران و صدا و سیما اعلام حکومت کنند.
طبق این طرح عملیات در ساعات اولیه 5 مرداد به پایان رسیده و نظام جمهوری اسلامی ایران سرنگون شده بود. اما منافقین تا آنجا که عراقی‌ها آنان را بدرقه می‌کردند توانستند پیشروی کنند اما از آن به بعد در دام نیروهای نظامی و مردمی افتادند و تار و مار شدند.
دو گردان از نیروهای بدر و نیروهای تیپ 12 قائم سمنان نخستین نیروهایی بودند که در تنگه چارزبر با منافقین درگیر و مانع پیشروی آنان شدند. انبوهی از خودروهای مردم که از شهرهای گیلانغرب و اسلام‌آباد و روستاهای این شهرها به طرف کرمانشاه به راه افتاده بودند تأثیر زیادی در کندی حرکت نیروهای منافقین داشت.
در تنگه یاتاق که حدود 25 کیلومتر طول دارد درگیری شدیدی به وقوع پیوست و یک گردان از لشکر 71 روح‌الله استان مرکزی با کمک 3 بالگرد در مسیر منافقین کمین کردند و تلفات قابل توجهی به منافقین وارد کردند. قبل از فرصت هرگونه بازسازی توسط منافقین، یک گردان دیگر از نیروهای لشکر 27 محمد رسول‌الله وارد عمل شد و ارتفاعات اطراف سه راهی اسلام‌آباد را از اشغال نیروهای منافقین در آوردند. نیروهای لشکر بدر نیز به گردنه حسن‌آباد هلی‌برن شدند و با ستون نظامی منافقین وارد کارزار شدند.
نیروهای خودی که خود را یافته بودند با طراحی عملیات مرصاد و با به کارگیری رزمندگانی از یگان‌های رزمی سپاه و هوانیروز ارتش در صبح روز 5 مرداد عملیات را آغاز و ظرف چند ساعت نیروهای منافقین را تار و مار کردند و حسرت رسیدن به تهران و تشکیل حکومت را بر دلشان گذاشتند.
قبل از این عملیات و در ساعات اولیه حمله مشترک منافقین و ارتش بعث عراق و در شرایطی که اوضاع وخیم به نظر می‌رسید آیت‌الله هاشمی رفسنجانی خود را به منطقه رسانید و در پایگاه هوانیروز کرمانشاه مستقر شد و در مقابل اصرار اطرافیان برای ترک منطقه حاضر به ترک آنجا نشد و به ساماندهی و دفع تهاجم دشمن و منافقین پرداخت.
هواپیماهای عراقی برای از کار انداختن اقدامات نیروی هوایی چندین نوبت به پایگاه شهید نوژه همدان حمله کردند و با بمب لیزری اتاق عملیات رادار این پایگاه را منهدم و نفرات مستقر در آنجا را به شهادت رساندند همچنین نیروی هوایی ارتش عراق اهتمام ویژه‌ای را جهت عبور نیروهای منافقین از تنگه چارزبر به کار گرفت که بر اثر آن سه خودروی منافقین توانست تا نزدیکی کرمانشاه بیاید و در آنجا به طور اتفاقی با اتومبیل امام جمعه سمنان و محافظین ایشان مواجه شده و درگیر شدند. باقی مانده منافقین که شانسی برای ادامه عملیات نداشتند با به جا گذاشتن ادوات و سلاح‌های سنگین از طریق کوه‌ها به عراق فرار کردند.
اینگونه بود که طرح گروهک نفاق برای تصرف تهران، به همان میزان مایه تمسخر تاریخ قرار گرفت که آرزوی دیکتاتور معدوم تکریتی برای فتح سه روزه تهران، دستمایه طنز واقع شد. مرصاد به عنوان عملیاتی که در آخرین روزهای جنگ رخ داد طومار تحرکات منافقین را در هم پیچید.
همچنین سه روز پس از قطعنامه 598 مجدداً با حمله از دو محور کوشک و شلمچه به داخل خاک ایران پیشروی کرد و مجدداً همچون روزهای اول جنگ حدود 30 کیلومتر از جاده اهواز – خرمشهر را متصرف و خرمشهر را محاصره کرد و از محور کوشک خود را تا پادگان حمید رساند و اهواز را در معرض تهدید قرار داد.
گیلانغرب در جبهه‌های میانی اشغال و حتی پادگان ابوذر که در روزهای اول جنگ از دسترس دشمن دور مانده بود به اشغال بعثی‌ها درآمد.
عراق با حمله شیمیایی به روستاهای اسلام‌آباد که در سایه حمایت‌های کشورهای مدعی حقوق بشر به طور گسترده در اواخر جنگ بدان متوسل شده بود، آسیب جسمی و روحی زیادی به مردم وارد کرد تا آنجا که اهالی روستاهای زرده، نسار دیره، شاه مار، شیخ صله و دودان از توابع
اسلام‌آباد و گیلانغرب و روستای باباجانی از توابع دالاهو هنوز با مشکل شیمیایی درگیر هستند و سالانه چند نفر بر اثر لطمات شیمیایی جان خود را از دست می‌دهند.
منافقین با اغتنام فرصت و در سایه حمایت‌های تسلیحاتی و نظامی ارتش عراق به قصد تصرف تهران از طریق جاده آسفالته عازم مرکز کشور شدند. پیش از این اقدام رجوی، سرکرده گروهک نفاق، با صدام در کاخ ریاست جمهوری عراق دیدار کرد. در این دیدار که سرلشکر فاضل البراک رئیس سرویس اطلاعاتی عراق و سپهبد صابر الدوری نیز حضور داشتند طرح عملیاتی نفوذ از منطقه خانقین ریخته شد و قرار شد منافقین با همراهی ارتش عراق وارد خاک ایران شده و از حمایت هوایی و زمینی آنان حداقل تا 50 کیلومتری عمق خاک ایران برخوردار شوند.
رجوی خائن در این جلسه به صدام اطمینان داد که افرادش ظرف چند ساعت وارد همدان در 250 کیلومتری مرز خواهند شد. این طرح با وجود مخالفت سرلشکر فاضل البراک که از توان نظامی افراد رجوی باخبر بود تصویب شد.
طرح این عملیات از قبل آماده بود و قرار بود در هفته اول مهر همزمان با هفته دفاع مقدس اجرا شود ولی قبول قطعنامه 598 از سوی ایران موجب شد تا صدام به رجوی دستور دهد تا اجرای آن را جلو بیندازد.
نیروهای منافقین در سوم مرداد ماه سال 67 پس از تجمع در قرارگاه عملیاتی سپاه دوم عراق واقع در جاده بغداد – خانقین وارد خاک کشور شدند و مقر منصوریه الجبل برای فرماندهی عملیات در اختیار رجوی قرار گرفت. در این مقر علاوه بر رجوی مدیر شعبه ایران اطلاعات عراق و سپهبد صابر الدوری نیز مستقر بودند.
ابتدا توپخانه ارتش عراق آتش تهیه بر روی نیروهای ایرانی اجرا کردند. سپس نیروهای عراقی تا منطقه اسلام آباد غرب پیشروی کرده و سرپل ذهاب را تصرف کردند و متصرفات خود را تحویل نیروهای منافقین دادند تا آنان در ادامه عملیات عراقی‌ها به سمت کرمانشاه پیشروی کنند.
منافقین در این عملیات از هزار خودرو نفربر، 70 خودروی زرهی، 100 قبضه تفنگ 106، 300 قبضه انواع خمپاره‌انداز کماندویی ، 100 قبضه توپ پدافند هوایی- 80 قبضه مسلسل سنگین دوشکا و 50 قبضه موشک دوش پرتاب استفاده می‌کردند.
تصور سران منافقین این بود که در فرصت کوتاهی به تهران می‌رسند و در شهرهای مسیر و همچنین در تهران با استقبال روبه‌رو خواهند شد. آن‌ها حتی به نیروهای خود وعده داده بودند که سه روز دیگر جشن ورود خود را در میدان آزادی برگزار خواهند کرد. تهاجم نظامی مشترک بعثی- منافقین به دلیل غافلگیرشدن نیروهای ایرانی در عبور از مرز و تصرف شهرهای قصرشیرین، کرند، اسلام‌آباد غرب و گیلانغرب موفقیت‌آمیز بود. اما پس از آن با سیل نیروهای سپاهی، ارتشی، بسیجی و داوطلب مواجه شدند که مانع پیشروی آنان گردیدند.
نیروهای منافقین با استعداد 25 تیپ سبک مکانیزه- حدود 5100 نفر- در یک برنامه زمانبندی شده قرار بود ظرف 33 ساعت به تهران برسند و حکومت را در تهران به دست بگیرند.
در طرح عملیاتی منافقین 5 مرحله پیش‌بینی شده بود. مرحله اول عبور از مرز خسروی و تصرف شهرهای قصرشیرین، کرند و اسلام‌آباد غرب با سه تیپ، مرحله دوم تصرف کرمانشاه و از جمله پایگاه هوانیروز و استفاده از بالگردهای این پایگاه جهت حمله به تهران با 5 تیپ و مرحله سوم و چهارم حمله به پایگاه شهید نوژه همدان و تصرف آن با 2 تیپ و تصرف شهر قزوین با 2 تیپ در مرحله پنجم و آخرین مرحله عملیات قرار بود نیروهای منافقین در نیمه شب 5 مردادماه وارد تهران شده و پس از تصرف جماران و صدا و سیما اعلام حکومت کنند.
طبق این طرح عملیات در ساعات اولیه 5 مرداد به پایان رسیده و نظام جمهوری اسلامی ایران سرنگون شده بود. اما منافقین تا آنجا که عراقی‌ها آنان را بدرقه می‌کردند توانستند پیشروی کنند اما از آن به بعد در دام نیروهای نظامی و مردمی افتادند و تار و مار شدند.
دو گردان از نیروهای بدر و نیروهای تیپ 12 قائم سمنان نخستین نیروهایی بودند که در تنگه چارزبر با منافقین درگیر و مانع پیشروی آنان شدند. انبوهی از خودروهای مردم که از شهرهای گیلانغرب و اسلام‌آباد و روستاهای این شهرها به طرف کرمانشاه به راه افتاده بودند تأثیر زیادی در کندی حرکت نیروهای منافقین داشت.
در تنگه یاتاق که حدود 25 کیلومتر طول دارد درگیری شدیدی به وقوع پیوست و یک گردان از لشکر 71 روح‌الله استان مرکزی با کمک 3 بالگرد در مسیر منافقین کمین کردند و تلفات قابل توجهی به منافقین وارد کردند. قبل از فرصت هرگونه بازسازی توسط منافقین، یک گردان دیگر از نیروهای لشکر 27 محمد رسول‌الله وارد عمل شد و ارتفاعات اطراف سه راهی اسلام‌آباد را از اشغال نیروهای منافقین در آوردند. نیروهای لشکر بدر نیز به گردنه حسن‌آباد هلی‌برن شدند و با ستون نظامی منافقین وارد کارزار شدند.
نیروهای خودی که خود را یافته بودند با طراحی عملیات مرصاد و با به کارگیری رزمندگانی از یگان‌های رزمی سپاه و هوانیروز ارتش در صبح روز 5 مرداد عملیات را آغاز و ظرف چند ساعت نیروهای منافقین را تار و مار کردند و حسرت رسیدن به تهران و تشکیل حکومت را بر دلشان گذاشتند.
قبل از این عملیات و در ساعات اولیه حمله مشترک منافقین و ارتش بعث عراق و در شرایطی که اوضاع وخیم به نظر می‌رسید آیت‌الله هاشمی رفسنجانی خود را به منطقه رسانید و در پایگاه هوانیروز کرمانشاه مستقر شد و در مقابل اصرار اطرافیان برای ترک منطقه حاضر به ترک آنجا نشد و به ساماندهی و دفع تهاجم دشمن و منافقین پرداخت.
هواپیماهای عراقی برای از کار انداختن اقدامات نیروی هوایی چندین نوبت به پایگاه شهید نوژه همدان حمله کردند و با بمب لیزری اتاق عملیات رادار این پایگاه را منهدم و نفرات مستقر در آنجا را به شهادت رساندند همچنین نیروی هوایی ارتش عراق اهتمام ویژه‌ای را جهت عبور نیروهای منافقین از تنگه چارزبر به کار گرفت که بر اثر آن سه خودروی منافقین توانست تا نزدیکی کرمانشاه بیاید و در آنجا به طور اتفاقی با اتومبیل امام جمعه سمنان و محافظین ایشان مواجه شده و درگیر شدند. باقی مانده منافقین که شانسی برای ادامه عملیات نداشتند با به جا گذاشتن ادوات و سلاح‌های سنگین از طریق کوه‌ها به عراق فرار کردند.
اینگونه بود که طرح گروهک نفاق برای تصرف تهران، به همان میزان مایه تمسخر تاریخ قرار گرفت که آرزوی دیکتاتور معدوم تکریتی برای فتح سه روزه تهران، دستمایه طنز واقع شد. مرصاد به عنوان عملیاتی که در آخرین روزهای جنگ رخ داد طومار تحرکات منافقین را در هم پیچید.
