نگاهی به انتخاب پرچمداران کاروان‌های ورزش ایران

به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، پاهایش بی‌قرار بود و چشمانش بی‌تاب رفتن. منتظر فرمان حرکت بود. کاروان کشورهای دیگر شرکت‌کننده در بازی‌های آسیایی که جلوتر از ایران ایستاده بودند یکی بعد از دیگری حرکت کردند تا این‌که نوبت به کاپیتان تیم ملی بسکتبال ایران رسید. او صمد نیکخواه‌بهرامی بود. همان روزهای قبل از به راه افتادن با پرچم ایران از او پرسیدم چه احساسی دارد که گفت امیدوار است لایق این ماموریت باشد.

پرچمدار ایران در بازی‌های آسیایی گوانگجو چین در میدان گشایش بازی‌ها دیده شد اما آسیب دیدگی مجال نداد تا بار دیگر بازی‌های آسیایی را تجربه کند. ​نیکخواه بهرامی در دوره‌ای که تیم ملی بسکتبال ایران پس از 55 سال و در سال 2006 مقام سوم بازی‌های آسیایی را در دوحه قطر تکرار کرده بود در کنار آیدین برادر مرحومش بود.

 آنها در آغاز شکوفایی بسکتبال قرار داشتند اما چند ماه بعد، آن حادثه تلخ برای آیدین اتفاق افتاد. صمد نیکخواه‌بهرامی در بازی‌های آسیایی 2010 گوانگجو، پرچمدار کاروان ورزش ایران شد. این افتخار نصیب کمتر ورزشکاری می‌شود که کاپیتان تیم ملی در کنار افتخارات بسکتبالش، به آن رسید و پرچم ایران را در بازی‌های آسیایی به دست گرفت.

پرچم پیشینه طولانی در تاریخ تمدن‌ها دارد. شرق و غرب و در تاریخ باستان و امروز در دنیا، مردم با پرچم احساس غرور می‌کنند. این احساس به کاپیتان تیم ملی بسکتبال زمانی دست داد که نماد همبستگی کشورش شد. پرچم نشانی از همبستگی در عمل و اتحاد در شعار است.

مسئولان وقت ورزش ایران برای پیداکردن پرچمدار از بین چند نامزد، سرانجام صمد نیکخواه‌بهرامی را برگزیدند تا به این ترتیب بعد از سال‌ها که پرچم بین ورزشکاران ورزش‌های انفرادی دست به دست شده بود یک بار دیگر پس از علی دایی به نماینده ورزشکاران رشته‌های گروهی برسد.

دایی نخستین کسی بود که در میان ورزش‌های تیمی، در سال 2002 پرچم ایران را در بازی‌های آسیایی پوسان کره​جنوبی حمل کرد.

از گذشته ورزشکاران وزنه‌برداری و کشتی بخت مناسب‌تری به نسبت دیگر ورزشکاران در پرچمداری داشتند. این ورزش‌ها در المپیک باستانی مورد توجه بود و چون قهرمانان بسیاری در ایران چهره جهانی داشتند بنابراین انتخاب ملی پوشان این دو ورزش برای پرچمداری پر بیراه نبود. علاوه بر این، مولفه‌های دیگری در انتخاب پرچمدار مدنظر است مانند مسئولیت‌پذیری و قابل قبول بودن از منظر اجتماعی که سبب ایجاد انگیزه بیشتر بین ورزشکاران یک کاروان می‌شود.

در دوره‌های انتخاب علی دایی یا صمد نیکخواه‌بهرامی باید به وجهه جهانی این دو ورزشکار توجه کرد. دایی آقای گل فوتبال جهان و نیکخواه‌بهرامی بازیکن بین‌المللی بسکتبال ایران با سابقه حضور در المپیک پکن بودند. بعد از چهار سال که از پرچمداری نیکخواه‌بهرامی در بازی‌های آسیایی دوره قبل گذشته است، در آستانه بازی‌های آسیایی اینچئون کره جنوبی بهداد سلیمی یکی دیگر از چهره‌های وزنه‌برداری ایران پرچمدار کاروان ایران در بازی‌های آسیایی شده است.

بهداد سلیمی مانند هر ورزشکاری که تاکنون این افتخار نصیبش شد، احساس شادمانی و غرور دارد. او در همان ابتدای شنیدن این خبر، از بزرگ‌ترهای حاضر در کاروان ورزش ایران رخصت طلبید.

سلیمی افتخار پرچمداری را به اندازه گرفتن مدال در المپیک می‌داند و می‌گوید: این عنوان برای من مانند گرفتن طلای المپیک است. پرچمدار یعنی تمام یک کشور.

بهداد سلیمی در حالی به‌عنوان پرچمدار کاروان ورزش ایران برگزیده شد که پیش از او محمود نامجو دوبار در سال‌های 1951 و 1958 و حسین رضازاده یک بار در سال 2006، در بازی‌های آسیایی پرچمدار کاروان ورزش بودند.

بهداد در بازی‌های المپیک 2012 نیز از نامزدهای پرچمداری بود. او با نام‌هایی همچون احسان حدادی، یوسف کرمی و الهه احمدی برای به‌دست آوردن این عنوان رقابت می‌کرد، اما هیچ‌کدام از این ورزشکاران نمی‌توانستند در مراسم افتتاحیه حضور داشته باشند و سرانجام علی مظاهری نخستین بوکسور ایرانی به‌عنوان پرچمدار ایران در بازی‌های المپیک ​انتخاب شد.

سلیمی علاوه بر انتخاب وزنه‌های سنگین روی تخته بازی‌های آسیایی، اکنون مسئولیت سنگین دیگری روی شانه‌هایش احساس می‌کند. می‌گوید: با انتخابم به عنوان پرچمدار، مسئولیت بیشتری روی شانه‌هایم احساس می‌کنم. می‌توانم احساس کنم پرچمی که در دستانم است چشم‌های میلیون‌ها ایرانی به آن خیره شده و من برای لحظاتی می‌خواهم حس هموطنانم را از نقطه‌ای به نقطه‌ای دیگر منتقل کنم. این حس برایم بیادماندنی خواهد بود. امیدوارم بتوانم نماینده شایسته‌ای باشم و با گرفتن مدال طلای فوق‌سنگین، مردم را بیشتر خوشحال کنم./جام جم