وقتی آمریکا شکنجه را «فنون بازجویی پیشرفته» می‌خواند+ عکس

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،پس از انتشار گزارش سنای آمریکا درباره شکنجه مظنونان در سازمان سیا، دولت باراک اوباما اصرار دارد هیچ یک از افرادی که در این شکنجه‌ها نقش داشته‌اند، محاکمه نخواهند شد. از سوی دیگر مقامات سازمان سیا نیز سعی دارند به انحای مختلف صورت مساله را پاک کرده و خود را مبرا از شکنجه گری نشان دهند. این در حالیست که با مرور اسناد مربوط به گزارش‌های حقوق بشری وزارت امور خارجه آمریکا به موارد فراوانی بر می‌خوریم که نشان می‌دهند آمریکایی‌ها پیش از یازده سپتامبر و همچنین پس از آن، یعنی در حین استفاده از آنچه که «فنون بازجویی پیشرفته» می‌خوانند؛ به کارگیری این روش‌ها در کشورهای دیگر را به عنوان شکنجه اعلام کرده و حتی به تقبیح چنین اعمالی نیز پرداخته اند! در زیر ضمن برشمردن انواعی از این شکنجه‌ها که حیطه اخلاق اجازه بازگویی عمومی آنها را می‌دهد مثال‌هایی از این برخورد دوگانه و سیاست همیشگی یک بام و دو هوای آمریکایی را مرور می‌کنیم.

بازی با الفاظ؛ فنون بازجویی پیشرفته

پس از اجرای سناریوی بزرگ یازده سپتامبر 2001، دولت آمریکا به ارکان اطلاعاتی و امنیتی خود اجازه داد در بازجویی از کسانی که به اتهام دست داشتن در اعمال تروریستی علیه آمریکا دستگیر شده بودند؛ از آنچه که «فنون بازجویی پیشرفته» می‌نامید استفاده کنند. ماموران امنیتی آمریکا در تمامی سال‌های گذشته با توسل به اسنادی از وزارت دادگستری این کشور که اجازه به کارگیری این «فنون» را می‌داد؛ وجود شکنجه در مجموعه‌های خود را نفی می‌کردند. اما سازمان‌های بین‌المللی و نیز دادگاه‌های آمریکا به کرات این فنون و روش‌ها که در ملایم‌ترین حالت شامل خفه کردن زندانی در آب تا نزدیک شدن به لحظه مرگ است را شکنجه دانسته و در زمره جنایات جنگی برشمرده‌اند.

 دادگاه‌های آمریکایی در موارد مشابه به کرات این اعمال را شکنجه دانسته و در زمره جنایات جنگی برشمرده‌اند

از دیگر انواع این فنون بازجویی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: قرار دادن زندانی تحت شرایط فشار و استرس آور، سرپا نگه داشتن ممتد در طی بازجویی، محروم سازی از نور و استفاده از محرک‌های صوتی (قرار دادن زندانی در تاریکی مطلق و در معرض صداهای بسیار بلند به مدت طولانی)، بهره‌گیری از ترس‌های شخصی زندانی برای اعمال فشار (مانند ترس از سگ). اعمال تمامی این روشها بر خلاف قوانین بوده و شکنجه محسوب می‌شوند به طوری که در محاکم قضایی قابلیت پیگیری دارند.

 کمیته ضد شکنجه سازمان ملل اعلام کرده است که این روش‌های بازجویی را شکنجه می‌داند

در حالی که کمیته ضد شکنجه سازمان ملل به وضوح اعلام کرده است که این روش‌ها را شکنجه می‌داند و با این که اوباما پیش از این تایید کرده است که سیا پس از یازده سپتامبر در بازجویی‌های خود از نوعی شکنجه استفاده کرده و نیز روش‌هایی مانند غرق کردن زندانی «شکنجه» محسوب می‌شوند؛ با این حال بسیاری از مقامات فعلی و پیشین آمریکا هنوز شکنجه بودن «فنون بازجویی پیشرفته» مورد نظر خود را قبول ندارند و اوباما نیز لزومی به محاکمه ماموران شکنجه‌گر سیا نمی‌بیند.

 

غرق مصنوعی

در گزارش‌های حقوق بشری مربوط به سال‌های 2003 تا 2007 وزارت امور خارجه آمریکا درباره سریلانکا، قرار دادن زندانی در حالت نزدیک به «خفگی در آب» در زمره «روش‌های شکنجه» معرفی شده است. همچنین در گزارش‌های سال‌های 1996 تا 2004 نیز «غرق مصنوعی» نوعی «شکنجه» قلمداد می‌شود. در حالی که دولت آمریکا به طور رسمی قبول کرده است که زندانیانی همچون خالد شیخ محمد، ابوزبیده و عبدالرحمن الناشری به ترتیب 183، 83 و دو بار تحت شکنجه غرق مصنوعی قرار گرفته‌اند.

در گزارش‌های حقوق بشری وزارت امور خارجه آمریکا «غرق مصنوعی» نوعی «شکنجه» قلمداد می‌شود

دیدبان حقوق بشر در گزارش سال 2012 از قول محمد شروعیه می‌نویسد که او بارها طی بازجویی‌هایی که در افغانستان می‌شده، خفه شدن در آب را تجربه کرده است. زندانی دیگری به نام شریف در همان گزارش شرح می‌دهد که با روش مشابهی شکنجه شده است. او را مجبور می‌کردند بر روی یک صفحه پلاستیکی که پر از آب و یخ بود دراز بکشد در حالی که یک کلاهک پر از آب و یخ نیز بر سرش کرده بودند به طوری که تمام دهان و بینی‌اش پر از آب بوده است. توصیفات این قربانیان شکنجه با دعاوی ماموران امنیتی آمریکا همچون رئیس سابق سیا مایکل هیدن که در سنا شهادت داده بود که سازمان تحت مدیریتش شکنجه با آب را فقط برای سه نفر انجام داده است هم‌خوانی ندارد.

تقبیح بین‌المللی شکنجه‌گری سازمان سیا

گزارش سال 2011 دیدبان حقوق بشر با جزئیات توضیح می‌دهد که دادگاه‌های آمریکا به کرات غرق کردن در آب و هر نوعی از این کار را «شکنجه و جنایت جنگی» قلمداد کرده‌اند. یکی از نمونه‌ها تحقیقات کنگره درباره رفتار نیروهای نظامی آمریکا در طی اشغال فیلیپین است که موجب محکومیت چندین سرباز شد. همچنین اسناد مربوط به کمیسیون‌های نظامی متعددی که درباره جنگ جهانی دوم تشکیل شده نیز نشان می‌دهند که سازمان قضایی آمریکا غرق کردن زندانیان در آب را شکنجه می‌شناسد.

موقعیت‌های استرس آور، سرپا نگه داشتن و عریانی اجباری

گزارش حقوق بشری سال 2006 وزارت امور خارجه آمریکا در بخش مربوط به اردن از «سرپا نگه داشتن در وضعیت دردناک برای «مــــــدت‌های طولانی» با لفظ «شکنجه» یاد کرده است. در گزارش‌های سال 2000، 2001 و 2002 در بخش مربوط به ایران نیز «نگهداری به حالت پیچ خورده به مدت طولانی» شکنجه قلمداد شده است.

در گزارش سال 2002 حقوق بشری وزارت امور خارجه، مربوط به سریلانکا از «آویختن از مچ یا پا در وضعیت‌های پیچ خورده» و نگه داشتن افراد در «وضعیت‌های غیر طبیعی برای مدت طولانی» به عنوان «روش‌های شکنجه» یاد شده است. در گزارش سال 2005 مربوط به کره شمالی «اجبار به زانو زدن و یا بی حرکت نشستن برای مدت طولانی، آویخته شدن از یکی از مچ‌ها، اجبار به نشستن و برخاستن تا جایی که فرد از حال برود» در زمره روش‌های شکنجه ذکر شده است. در گزارش‌های سال 2005 ‌ وزارت امور خارجه آمریکا درباره مصر «عریان کردن و چشم بند زدن به زندانیان» به صورت «روش‌های اصلی شکنجه» معرفی میشوند.

 در گزارش‌های حقوق بشری وزارت امور خارجه آمریکا «عریان کردن و چشم بند زدن به زندانیان» از «روش‌های اصلی شکنجه» معرفی می‌شوند

با توجه به گزارش صلیب سرخ جهانی بعضی از بازداشت شدگان در آمریکا شرایط بسیار اسفناکی را متحمل شده‌اند که بر اساس اسناد وزارت امورخارجه آمریکا این شرایط چیزی غیر از شکنجه نمی‌توانند نام بگیرند و بازی با کلمات و ابداع عبارت ابلهانه‌ای همچون «فنون بازجویی پیشرفته» در اصل موضوع تفاوتی ایجاد نمی کند. اسناد نشان میدهند که زندانیان تحت بازجویی سیا به مدت‌های طولانی به صورت عریان و در وضعیت استرس آور سر پا نگه داشته شده‌اند. بازوهای آنها به سمت بالا کشیده و بسته شده بوده و به مدت دو یا سه روز متوالی در این حالت نگه داشته می‌شده‌اند. این شکنجه برای دو یا سه ماه متوالی به نوبت برای افراد اجرا می‌شده است. در طی این شکنجه زندانی اکثرا از استفاده از توالت محروم بوده و در همان وضعیت ادرار و عمل دفع را انجام می‌داده است. برخی از بازجویی شدگان از عریان نگه داشته شدن طولانی به مدت چندین هفته و گاه چندین ماه نیز خبر می‌دهند.

پس از 11 سپتامبر سازمان سیا شکنجه‌گری را با نام «فنون بازجویی پیشرفته» در دستور کار خود قرار داده است.

افراد مصاحبه شده در گزارش‌های دیدبان حقوق بشر گفته‌اند که در طی بازجویی به دست ماموران سیا به طور عریان به دیوار زنجیر شده و گاهی هم در گونی‌هایی به حالت قنداقی پیچیده شده بوده‌اند. نگهداری در سلول‌های تاریک محض بدون وجود هیچ منفذی به مدت هفته‌ها و ماه‌ها، قرار دادن در وضعیت‌های شدیدا استرس آور و نیز چپاندن افراد در فضاهای بسیار کوچک از جمله دیگر گزارش‌هایی هستند که قربانیان ارائه می‌دهند. تمامی این کارها از دیدگاه دیدبان حقوق بشر و نیز به اذعان خود دستگاه قضایی آمریکا شکنجه محسوب می‌شوند که به دستور دولت بوش به کارگیری آنها توسط ماموران سیا مجاز بوده است.

تهدید به آزار و اذیت خانواده و نزدیکان

در گزارش سال 2006 مربوط به ترکیه «تهدید بازداشت شدگان و یا اعضای خانواده آنها» و «شبیه سازی اعدام» به عنوان «شکنجه» معرفی شده است. در گزارش سال 2006 مربوط به اردن «تهدید به اعمال خشونت شدید یا آسیب فیزیکی یا جنسی به اعضای خانواده» به عنوان «شکنجه» تقبیح شده است. در گزارش سال 2002 مربوط به عراق «تهدید به تجاوز و یا آسیب به اعضای خانواده و بستگان» شکنجه عنوان شده است.

 سازمان سیا صرفا با بازی با کلمات شکنجه‌های خود را قانونی میداند!

گزارش‌های تحقیق از سیا نشان می‌دهد که بازجویان این سازمان برای مثال درباره عبدالرحیم الناشری تمامی این کارها را به صورت آزار دهنده‌ای انجام دادهاند. ماموران بارها بر سر او اسلحه گذاشته و او را تهدید کرده‌اند. هنگامی که او را عریان کرده و سرش را پوشانده بودند با روشن و خاموش کردن یک دریل و نزدیک کردن آن به بدن زندانی او را شدیدا ترسانده‌اند. بازجوها همچنین درباره خانواده نیز زندانی را تهدید کرده‌اند. به او گفته‌اند «ما می‌توانیم خانواده تو را اینجا بیاوریم» و نیز «ما می‌توانیم مادرت را اینجا بیاوریم.» همچنین این زندانی گزارش داده است که ماموران سیا او را تهدید به تجاوز جنسی کرده و گفته‌اند به اعضای خانواده‌اش نیز تجاوز خواهند کرد. گزارش همچنین حاکی از آن است که زندانیان با تهدید به کشتن اعضای خانواده نیز شکنجه می‌شده‌اند. برای مثال به خالد شیخ محمد گفته شده است که کودکانش را خواهند کشت.

 شکنجه زندانیان برای نیروهای نظامی و ماموران سازمان سیا تفریح محسوب می‌شود

محرومیت از خواب و استفاده از اصوات بلند

در گزارش های سال های 2005 و 2006 درباره اندونزی، ایران، اردن، لیبی، عربستان و ترکیه محروم کردن از خواب شکنجه عنوان شده است. همچنین در گزارش سال 2002 درباره پاکستان، از بی‌خوابی دادن به زندانیان به صورت «روش عادی شکنجه» یاد شده است. گزارش سال 2002 درباره ترکیه نیز استفاده از اصوات و موسیقی با صدای بلند را «روش شکنجه» می‌داند.

دیدبان حقوق بشر در گزارش خود از زندانیانی نام می‌برد که به دیت ماموران سیا به طور مداوم از خواب محروم شده و بیدار نگه داشته شده‌اند و صداهای بسیار بلند موسیقی آزار دهنده وسترن از بلندگوهایی که درست در کنار گوش آنها نصب شده بوده پخش می‌شده است. روش‌های متنوعی برای بی خوابی دادن به زندانیان به کار گرفته شده‌اند ازجمله استفاده از موسیقی‌های بلند، اصوات آزار دهنده که به مدت طولانی در محیــــط پخش میشده و نیز قرار دادن در شرایط استرس آور. یکی از زندانیان می‌گوید در طول بازجویی هرگاه خوابش می‌برده با پاشیدن آب به رویش او را از خوابیدن باز میداشتند.

زندانیان چندین شبانه روز در چنین وضعیتی نگه داشته می‌شدند

زندان انفرادی و قرار دادن فرد در فضاهای کوچک

در گزارش‌های سالهای 2005 و 2006 مربوط به اردن «سلول انفرادی طولانی مدت» در فهرست «شکنجه» قرار داده شده است. همچنین گزارش سال 2002 درباره عراق «زندانی کردن در سلول انفرادی تاریک و بسیار کوچک به مدت طولانی» را شکنجه دانسته است. در گزارش سال 2002 وزارت امور خارجه آمریکا مربوط به چین «سلول انفرادی به مدت طولانی» و «بازداشت بدون حق برقراری ارتباط با دیگران» شکنجه معرفی شده‌اند.

 بانیان این رفتارهای غیر انسانی در پناه کاخ سفید از پیگیری مصون خواهند بود

گزارش تحقیق از سیا شرح می‌دهد که زندانیان به مدت‌های طولانی در سلول‌های انفرادی و بدون داشتن هرگونه حق ارتباط با دیگران نگه داشته شده‌اند. این مدت ازشانزده ماه تا چندین سال را شامل می‌شده است. در یکی از موارد زندانی به مدت چهار سال و نیم در سلول انفرادی نگه داشته شده است.