صعود پدر فداکار به دنیای بخشش پس از سقوط از داربست
جوانی که قرار است قلب فرزندم را به او هدیه کنند از این قلب به خوبی مراقبت کند و همیشه رئوف و مهربان باشد، برای فرزندم نماز و قرآن بخواند و راهی را در زندگی‌اش پیش بگیرد که حضرت محمد(ص) سفارش کرده است چون ما مسلمان هستیم و باید پیرو زندگی ائمه اطهار(ع) باشیم.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، بخش پیوند بیمارستان مسیح دانشوری این بار شاهد اهدای عضو جوانی 27 ساله بود که با مرگش زندگی را به چند بیمار نیازمند هدیه کرد.
علی حسین حیدری بهمن ماه در محل کارش از داربست سقوط کرد و بعد از تأیید شدن مرگ مغزی به بیمارستان مسیح دانشوری منتقل شد. خانواده این اهدا‌کننده با دلی آکنده از غم، خوشحال بودند که بعد از مرگ فرزندشان بیماران دیگری جانی دوباره می‌گیرند و به زندگی امیدوار می‌شوند.
مرید حیدری پدر 65 ساله این اهدا‌کننده جوان از روز حادثه و سقوط فرزندش از ارتفاع گفت و در حالی که اشک در چشمانش حلقه بسته بود ادامه داد: علی حسین سومین پسرم بود و سالهای زیادی بود در تهران کار می‌کرد. 27 سال داشت و جوشکار بود و چون در شهر اراک ساخت و ساز ساختمان کم بود در تهران مشغول به کار بود. 20 روز یک بار به اراک می‌آمد و خانواده‌اش را ملاقات می‌کرد. وقتی به خانه مان زنگ زدند و گفتند او دچار حادثه و در بیمارستان بستری شده است همراه مادر، همسر و فرزندانش به تهران آمدیم. وقتی او را روی تخت ببمارستان بیهوش دیدم ناگهان دلم لرزید و نمی‌توانستم باور کنم دیگر صدایش را نخواهم شنید.
بعد از چند روز که در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان الغدیر بستری بود پزشکان گفتند پسرم مرگ مغزی شده است و پیشنهاد دادند برای نجات جان بیماران دیگر به اهدای عضو رضایت بدهیم. این موضوع را با خانواده، برادران و دیگر اقوام در میان گذاشتم و همگی به این نتیجه رسیدیم که او دیگر به زندگی بازنمی گردد اما با اهدای عضو او چند بیمار جوان به زندگی بازگشته و می‌توانند زندگی دوباره‌ای را آغاز کنند.
این اهدا‌کننده عضو که دو فرزند 7 و یک سال و نیمه دارد پدری دلسوز و فداکار بود و درس‌های زیادی برای دو فرزندش به یادگار گذاشت. مادر این دو کودک، تنها غمخوار و یار مهربان برای فرزندانش خواهد بود و از این به بعد این مادر است که باید نقش پدر و مهربانی هایش را به عهده بگیرد. یوسف پسر یک سال و نیمه این مرد جوان بهانه دستان گرم و پر محبت پدر را می‌گیرد و با زبان شیرین کودکانه‌اش در میان شلوغی و همهمه‌ای که به پا شده است می‌پرسد «بابا کی بیدار می‌شود و چشمانش را باز می‌کند». آنهایی که بــــــرای وداع آخر با علی حسین 27 ساله به بیمارستان آمده بودند در پاسخ به سؤالات این کودک سکوت کردند و هیچ کس تحمل این را نداشت که یوسف را با مرگ پدر رو به رو کند. رؤیا دختر 7 ساله این مرد نیز با نگاهی متحیرانه به پدر می‌داند قرار است پدر به سفری بی‌بازگشت برود.
مرید حیدری پدر اهدا‌کننده عضو در ادامه در پاسخ به این سؤال که چه تصویری از فرزندتان برای همیشه مثل یک درس مهم برایتان به یادگار ماند افزود: من دو پسر دیگر و 4 دختر دارم اما هر گلی بوی خودش را می‌دهد و تحمل داغ جوان برای هر پدر و مادری سخت است ولی با غم از دست دادن فرزندم این گونه تاب می‌آورم که وقتی می‌بینم قلب پسرم در سینه جوان دیگری می‌تپد احساس نمی‌کنم او را از دست داده‌ام. تا زمانی که قلبش تپش دارد مطمئن هستم فرزندم زنده است. پسرم خیلی ساده زندگی می‌کرد و به همه حتی افراد کوچکتر از خود احترام می‌گذاشت.
مهربان بود و برای همسر و فرزندانش یک پدر و همسری واقعی بود. وقتی نگاهم به دو نوه‌ام می‌افتد که بوی فرزندم را می‌دهند دلم می‌گیرد و فقط فکر اینکه با اهدای عضو او جوانان دیگری به زندگی بازمی گردند دلم آرام می‌گیرد. هیچ وقت تصویر یوسف نوه کوچکم را فراموش نمی‌کنم که با چشمانی پر از اشک به پدرش خیره شده بود و در ذهن کودکانه‌اش تصور می‌کرد پدرش خوابیده و در حال استراحت است.
پدر اهدا‌کننده عضو ادامه داد: با اینکه دستش از مال دنیا خالی بود اما سعی می‌کرد تا حد توان به نیازمندان و افراد مستضعف کمک کند و دستگیری از دیگران را در اولویت قرار می‌داد . دلش می‌خواست فرزندانش را در زندگی به جایی برساند که خدمتگزار جامعه باشند و آرزوهای زیادی برای آنها داشت.
آنقدر در میان اقوام، فامیل و دوستان با محبت بود که همیشه از او به نیکی یاد می‌کردند. خوشحال هستم که اگر پسرم به زندگی دوباره بازنگشت حداقل دل پدران و مادران بیماران دیگری را شاد کرده‌ایم، وقتی پدران و مادران این بیماران شاد و خوشحال باشند انگار خانواده ما شاد هستند. برای من فرقی ندارد که قلب فرزندم در سینه چه کسی به تپش ادامه می‌دهد برایم این مسأله مهم است که آنها هم مثل فرزند من هستند و خوشحالم که خانواده دیگری داغدیده و عزادار جوان خود نیست. فقط یک توقع و انتظار دارم.
جوانی که قرار است قلب فرزندم را به او هدیه کنند از این قلب به خوبی مراقبت کند و همیشه رئوف و مهربان باشد، برای فرزندم نماز و قرآن بخواند و راهی را در زندگی‌اش پیش بگیرد که حضرت محمد(ص) سفارش کرده است چون ما مسلمان هستیم و باید پیرو زندگی ائمه اطهار(ع) باشیم.
علی حسین حیدری بهمن ماه در محل کارش از داربست سقوط کرد و بعد از تأیید شدن مرگ مغزی به بیمارستان مسیح دانشوری منتقل شد. خانواده این اهدا‌کننده با دلی آکنده از غم، خوشحال بودند که بعد از مرگ فرزندشان بیماران دیگری جانی دوباره می‌گیرند و به زندگی امیدوار می‌شوند.
مرید حیدری پدر 65 ساله این اهدا‌کننده جوان از روز حادثه و سقوط فرزندش از ارتفاع گفت و در حالی که اشک در چشمانش حلقه بسته بود ادامه داد: علی حسین سومین پسرم بود و سالهای زیادی بود در تهران کار می‌کرد. 27 سال داشت و جوشکار بود و چون در شهر اراک ساخت و ساز ساختمان کم بود در تهران مشغول به کار بود. 20 روز یک بار به اراک می‌آمد و خانواده‌اش را ملاقات می‌کرد. وقتی به خانه مان زنگ زدند و گفتند او دچار حادثه و در بیمارستان بستری شده است همراه مادر، همسر و فرزندانش به تهران آمدیم. وقتی او را روی تخت ببمارستان بیهوش دیدم ناگهان دلم لرزید و نمی‌توانستم باور کنم دیگر صدایش را نخواهم شنید.
بعد از چند روز که در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان الغدیر بستری بود پزشکان گفتند پسرم مرگ مغزی شده است و پیشنهاد دادند برای نجات جان بیماران دیگر به اهدای عضو رضایت بدهیم. این موضوع را با خانواده، برادران و دیگر اقوام در میان گذاشتم و همگی به این نتیجه رسیدیم که او دیگر به زندگی بازنمی گردد اما با اهدای عضو او چند بیمار جوان به زندگی بازگشته و می‌توانند زندگی دوباره‌ای را آغاز کنند.
این اهدا‌کننده عضو که دو فرزند 7 و یک سال و نیمه دارد پدری دلسوز و فداکار بود و درس‌های زیادی برای دو فرزندش به یادگار گذاشت. مادر این دو کودک، تنها غمخوار و یار مهربان برای فرزندانش خواهد بود و از این به بعد این مادر است که باید نقش پدر و مهربانی هایش را به عهده بگیرد. یوسف پسر یک سال و نیمه این مرد جوان بهانه دستان گرم و پر محبت پدر را می‌گیرد و با زبان شیرین کودکانه‌اش در میان شلوغی و همهمه‌ای که به پا شده است می‌پرسد «بابا کی بیدار می‌شود و چشمانش را باز می‌کند». آنهایی که بــــــرای وداع آخر با علی حسین 27 ساله به بیمارستان آمده بودند در پاسخ به سؤالات این کودک سکوت کردند و هیچ کس تحمل این را نداشت که یوسف را با مرگ پدر رو به رو کند. رؤیا دختر 7 ساله این مرد نیز با نگاهی متحیرانه به پدر می‌داند قرار است پدر به سفری بی‌بازگشت برود.
مرید حیدری پدر اهدا‌کننده عضو در ادامه در پاسخ به این سؤال که چه تصویری از فرزندتان برای همیشه مثل یک درس مهم برایتان به یادگار ماند افزود: من دو پسر دیگر و 4 دختر دارم اما هر گلی بوی خودش را می‌دهد و تحمل داغ جوان برای هر پدر و مادری سخت است ولی با غم از دست دادن فرزندم این گونه تاب می‌آورم که وقتی می‌بینم قلب پسرم در سینه جوان دیگری می‌تپد احساس نمی‌کنم او را از دست داده‌ام. تا زمانی که قلبش تپش دارد مطمئن هستم فرزندم زنده است. پسرم خیلی ساده زندگی می‌کرد و به همه حتی افراد کوچکتر از خود احترام می‌گذاشت.
مهربان بود و برای همسر و فرزندانش یک پدر و همسری واقعی بود. وقتی نگاهم به دو نوه‌ام می‌افتد که بوی فرزندم را می‌دهند دلم می‌گیرد و فقط فکر اینکه با اهدای عضو او جوانان دیگری به زندگی بازمی گردند دلم آرام می‌گیرد. هیچ وقت تصویر یوسف نوه کوچکم را فراموش نمی‌کنم که با چشمانی پر از اشک به پدرش خیره شده بود و در ذهن کودکانه‌اش تصور می‌کرد پدرش خوابیده و در حال استراحت است.
پدر اهدا‌کننده عضو ادامه داد: با اینکه دستش از مال دنیا خالی بود اما سعی می‌کرد تا حد توان به نیازمندان و افراد مستضعف کمک کند و دستگیری از دیگران را در اولویت قرار می‌داد . دلش می‌خواست فرزندانش را در زندگی به جایی برساند که خدمتگزار جامعه باشند و آرزوهای زیادی برای آنها داشت.
آنقدر در میان اقوام، فامیل و دوستان با محبت بود که همیشه از او به نیکی یاد می‌کردند. خوشحال هستم که اگر پسرم به زندگی دوباره بازنگشت حداقل دل پدران و مادران بیماران دیگری را شاد کرده‌ایم، وقتی پدران و مادران این بیماران شاد و خوشحال باشند انگار خانواده ما شاد هستند. برای من فرقی ندارد که قلب فرزندم در سینه چه کسی به تپش ادامه می‌دهد برایم این مسأله مهم است که آنها هم مثل فرزند من هستند و خوشحالم که خانواده دیگری داغدیده و عزادار جوان خود نیست. فقط یک توقع و انتظار دارم.
جوانی که قرار است قلب فرزندم را به او هدیه کنند از این قلب به خوبی مراقبت کند و همیشه رئوف و مهربان باشد، برای فرزندم نماز و قرآن بخواند و راهی را در زندگی‌اش پیش بگیرد که حضرت محمد(ص) سفارش کرده است چون ما مسلمان هستیم و باید پیرو زندگی ائمه اطهار(ع) باشیم.
