از دو و میدانی در مدرسه تا رکوردشکنی در جهان

به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شیراز؛ این قهرمان تاکنون مدال های رنگارنگی در مسابقات داخلی و بین المللی به گردن آویخته و پرچم پر افتخار جمهوری اسلامی ایران را در جهان به اهتزار درآورده است.

گروه سین جیم باشگاه خبرنگاران شیراز به منزل این قهرمان شیرازی رفته و در گفتگویی اختصاصی پای صحبت های وی نشسته است.

سین: خودتان را برای ما معرفی کنید؟

جیم: حسن عسگری هستم عضو تیم ملی دو و میدانی نابینایان و کم بینایان جمهوری اسلامی ایران، 24 سال سن دارم در شهرستان شیراز متولد شده ام و فارغ التحصیل مقطع کارشناسی ارشد رشته فیزیولوژی ورزشی هستم.

سین: چه موفقیت ها و رکوردهایی را کسب کرده اید؟

جیم: من از سال 86 بود که دو و میدانی را به صورت حرفه ای شروع کردم و عضو تیم دو و میدانی شدم و در سال 87 توانستم در مسابقات توکیو ژاپن 4 مدال طلا بگیرم و قهرمان قهرمان بازی ها شوم، سال 88 در مسابقات بین المللی جمهوری چک شرکت کردم و توانستم یک طلا و یک نقره بدست آورم و همان سال در مسابقات تونس شرکت کردم و طلای مسابقات را بدست آوردم در سال 89 در بازیهای آسیایی گوانگجو چین شرکت کردم و در آنجا به عنوان نائب قهرمانی رسیدم، سال 90 مسابقات جهانی آنتالیا بود که مدال برنز گرفتم در سال 2010 نیز در مسابقات دبی طلا گرفتم، سال 2012 در مسابقات بین المللی چین توانستم مدال طلا و نقره کسب کنم و در سال 2013 در مسابقاتی زیر نظر IPC که در کشور خودمان برگزار شد توانستم مقام قهرمانی را کسب کنم و جواز ورود به مسابقات بازیهای آسیایی اینچئون را بدست آورم و بعد از آن توانستم در مسابقات 2014 اینچئون مدال قهرمانی را کسب کنم و هم در آسیا و هم جهان رکوردشکنی کنم.

سین: در خصوص معلولیت خودتان برای ما بگویید؟

جیم: مشکل کم بینایی ام مادرزادی است و بعد از آن خیلی ها فکر می کردند که نتوانم موفقیت های زیادی کسب کنم ولی خدا کمک کرد و با تلاش و پشتکاری که داشتم و کمک پدر و مادرم توانستم به این مراحل برسم.

سین: چرا ورزش دو و میدانی را انتخاب کردید؟

جیم: دو و میدانی ورزشی است که نسبت به ورزش های دیگر کم خرج تر است و از مدارس بچه ها را برای مسابقات استعدادیابی می کردند و در همان مدارس که ما را برای مسابقات دو و میدانی بردند آقای علی اکبر فوقانی در آن زمان استعدادیابی کرد و توانستم موفق شوم.

سین: تاثیرگذارترین کسی که باعث شد به این ورزش علاقه مند شوید؟

جیم: مربی خوبم آقای علی اکبر فوقانی بودند که خیلی ما را تشویق می کردند و تمرینات دو و میدانی را به گونه ای برای ما ترتیب می دادند که ما را علاقه مند می کردند.

سین: یک جمله در مورد مربی تان ؟

جیم: فردی با اراده.

سین: مادرتان را در یک جمله توصیف کنید؟

جیم: مهربان و زحمتکش.

سین: از خانواده تان برای ما بگویید چند خواهر و برادر هستید آنها هم به این رشته علاقه مند هستند؟

جیم: من دو خواهر و یک برادر دارم خودم فرزند آخر هستم یکی از خواهرانم فوق لیسانس حسابداری است دیگری فوق لیسانس زبان است و برادرم لیسانس شیمی دارند و در صنایع الکترونیک مشغول هستند، خواهرانم علاقه مند به هندبال بودندو برادرم کشتی گیر بوده است .

سین: خانواده تان چقدر در رسیدن به موفقیت های شما موثر بوده اند؟

جیم: بسیار موثر بوده اند اگر خانواده ام نبودند من نمی توانستم به این مراحل برسم پدرم جانباز هستند و با شرایطی که داشته اند به من کمک کرده اند. مادرم هم زحمت زیادی برایم کشیده اند دستشان را می بوسم .

سین: متاهل هستید یا مجرد؟

جیم: به زودی ازدواج می کنم.

سین: خانم هم با شما همکاری می کنند وقتی به اردو می روید؟

جیم: از آنجایی که همسرم نیز ورزشی هستند و همکلاسی بودیم در زمینه ورزش با هم همفکر بودیم به همین دلیل هم ایشان خیلی به من کمک می کنند و در همن جا از وی تشکر می کنم که در این مدت کمک کردند.

سین: شهرت را دوست دارید؟

جیم: شهرت تا یک حدی خوب است ولی بیشتر از آن که بخواهد استفاده ای از آن شود خوب نیست.

سین: بهترین خاطره زندگیتان؟

جیم: قهرمانی و رکوردشکنی در بازی های آسیایی اینچئون بود که توانستم مدال طلا را برای کشورم به ارمغان بیاورم.

سین: بدترین خاطره زندگیتان؟

جیم: مصدومیت در مسابقات بین المللی بود.

سین: نگاهتان به زندگی؟

جیم: هر چقدر در زندگی پر تلاش باشی به آن چیزهایی که می خواهی می رسی.

سین: بزرگترین هدفتان در زندگی؟

جیم: قهرمانی در بازیهای پارالمپیک.

سین: چقدر برای رسیدن به هدفتان تلاش کردید؟

جیم: من حتی جوری بود که روزی سه جلسه تمرین می کردم صحرانوردی، شیب و وزنه و دو. خدا کمک کرد و توانستم با تلاش و کوشش به این مرحله برسم.

سین: شده تا حالا در زندگی ناامید شده باشید در آن مواقع چه کار کرده اید؟

جیم: بله چون من زمانی که همسترینگ راستم پارگی داشت خیلی از دکترها می گفتند دو و میدانی را باید قبل از بازی های آسیایی کنار بگذارم ولی خانواده و همسرم کمک کردند خودم هم تلاش کردم و خدا هم خواست به ورزش برگشتم.

سین: شما با وجود اینکه کم بینا هستید فعالیت در این رشته برایتان سخت نبود؟

جیم: چرا، به هر حال بچه های کم بینا یکسری مشکلاتی دارند از لحاظ مشکلات شهری( مثلا رد شدن از خیابان)، امیدوارم بسترسازی شهر به گونه ای شود که برای افراد معلول بهتر شود.

سین: دوست دارید مثل چه گروهی از اجتماع زندگی کنید؟

جیم: چون من قبل از قهرمانی ام هم به صورت عادی زندگی می کردم دوست دارم مثل مردم عادی زندگی کنم.

سین: بیشتر با کدام یک از گروه های جامعه ارتباط راحت تری دارید؟

جیم: با ورزشکارها ارتباط راحت تری دارم چون همدیگر را می فهمیم.

سین: چه توصیه ای به افراد معلول دارید؟

جیم: می خواستم از آنها بخواهم که این جمله را داشته باشند که هیچ موقع معلولیت محدودیت نیست و همیشه با پشتکار و تلاش به آن موفقیتی که می خواهند می رسند و نا امید نشوند.

سین: حسن عسگری کیست؟

جیم: یک فرد عادی، از مردم شهر شیراز.

سین: برداشت تان از کلمات زیر:

خدا، دو و میدانی، معلولیت، امید و ایران

 خدا: خداوند بزرگ و بخشنده است.

دو و میدانی: ورزشی سخت، افراد صبور را می طلبد.

معلولیت: محدودیت نیست.

امید: تو زندگی همیشه کمک می کند.

ایران: همیشه سربلند.

گزارشی از: مژده عینی

انتهای پیام/ ا