پرچم خریدنی نیست،فروشی هم نیست مثل غیرت...
تیر برخی ها به سنگ خورد وقتی از پناهندگی محسن حاجی پور به آمریکا نا امید شدند و لبخند روی لبشان خشک شد.
به گزارش گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، محسن حاجی پور امروز آب پاکی را روی دست آنهایی ریخت که فکر می کردند، این جوان با تعصب ایرانی پرچم کشورش را به آسانی می فروشد.
دلاوران زیادی در ورزش با این چالش ها روبرو شدند اما میلیارد ها دلار هم نتوانست در کفه ترازوی غیرتشان سنگینی کند اما...زمانی که در مورد پناهندگی بحث می شود ناخود آگاه ذهن انسان به یک اقدام با میل باطنی سوق داده می شود.
در چند سال اخیر در کشور هایی که معمولا ورزشکاران زیادی را در رشته ای مختلف دارد این یک معضل محسوب شده و البته این یکی از دلایل است و دلیل اصلی شاید نوع برخورد و مدیریت ناصحیح در مواجهه با ورزشکاران است.
ایران شاید به نسبت دیگر کشور ها از این بابت کمتر متضرر شده است و این نه به دلیل مدیریت صحیح در ورزش بلکه به دلیل تعصب به ایران و آب و خاک وطن است که مهمترین عامل بازدارنده در این باب محسوب می شود و باعث شده هر از گاهی اگر ورزشکاری اقدام به پناهنگی کند عجیب به نظر برسد .
در کشور های حاشیه خلیج فارس از جمله امارات و قطر این موضوع مشهود تر است و آنها به دلیل کمبود هایی که در ورزش دارند دست به دامن دیگر کشورها می شوند و با انواع و انحاء مختلف از جمله تطمیع مالی ورزشکاران دیگر کشور ها را وادار می کنند تا برای آنها به میدان بروند و در ازای آن تابعیت کشور متبوع و در بحث مالی منتفع شوند.
این نیز خود یک معضل رد چارچوب ورزش مدرن در دنیای مدرنیته است به شکلی که ورزشکار هیچگونه عرقی به پرچم کشورش ندارد و نا خواسته دلش با کشور موطنش است.
در سال های اخیر برخی ورزشکاران ما در رشته ای مختلف تصمیم گرفتند به دیگر کشور ها بروند ادامه عمر حرفه ای ورزششان را در یک فضای دیگر بسنجند.
آنهایی که از رقابت می ترسند و در ایران به دلیل وفور استعداد های در خشان ورزش انگیزه ای برای رقابت ندارند یک دسته از آنهایی هستند که به نوعی فرار را بر مبارزه ترجیح می دهند.
و اما دسته دیگر آنهایی هستند که تحت تاثیر تطمیع مالی قرار می گیرند و به خاطر پول ملیت خود را می فروشند که البته در این دسته از ورزشکاران ایران سهم کمی دارد و بارها بزرگان ورزش ما با پیشنهاد های مالی بسیار خوب هم افتخار زیر پرچم سه رنگ ایران ماندن را از دست ندادند .
و دسته ای دیگر که بعضا در ایران زیاد دیده می شوند بحث آنهایی است که از مدیریت نا صحیح در ورزش ایران به سنوه آمده اند و علی رغم میل باطنی مجبور می شوند کشور خود را ترک کنند و ...
قایقرانی ،تکواندو، کشتی ،جودو...
هیچ کدام در این باره مصون نبوده اند و باید در این راه ریشه یابی شود و آسیب شناسی که مشکل ورزشکارانی که می روند به کجا بر می گردد.
قهرمانانی که در برخی رشته ها به جز فوتبال برای امرار معاش باید حتی دستفروشی کنند ...
و این بار یک وزشکار دیگر برای سیاحت در آمریکا باقی ماند تا این بار در مورد انتخاب ها دقت کنیم و حساسیت به خرج بدهیم.
پرچم فروشی نیست، پرچم خریدنی هم نیست، درست مثل غیرت و هیچ توجیهی برای این کار حد اقل در فرهنگ ایرانی و اسلامی ما وجود ندارد حتی اگر پول نباشد ....
اما بهتر است در مدیریتمان کمی تجدید نظر کنیم و گاهی بر حسب شرایط تصمیم بگیریم .
اکبر باقری
انتهای پیام/
