آینده ادبیات شاید غول هنری نداشته باشد اما رنگارنگ است

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ لیلا کردبچه شاعر و پژوهشگر ادبیات که علاوه بر شعر دستی در نقد و تحلیل تاریخ ادبیات نیز دارد که یکی از برجسته ترین آثار او (کلاغمرگی )است و از مجموعه آثار وی می‌توان به مجموعه‌های: «حرفی بزرگ‌تر از دهان» «پنجره» و «چراکه نبودی» اشاره کرد در ادامه گفتگوی ما را با این شاعر عزیز می‌خوانید:

من درخانواده ای بزرگ شدم که پدرم علاقه زیادی به ادبیات وشعر داشت واز بچگی تو این محیط بودم که خیام وحافظ وشاهنامه رو همیشه میشنیدم و به همت پدرم یک کتابخوانه غنی داشتیم که همیشه بهترین اثار رو در دسترس داشتم و این باعث شد من به سمت ادیات و شعر کشیده بشم.

کتاب‌های که من رو تحت تاثیر قرار داده‌اند زیاد‌اند به همین علت نمی‌توانم از یک یا چندتایی از اون‌ها نام ببرم اما می‌تونم بگم نویسنده‌هایی مثل سلین، البریکامو ویا عباس معروفی توانسته‌اند با آثار خود تاثیر بسزایی رو من بگذارند از بیشتر شاعر‌ها شعر خوانده‌ام و می‌توانم بگویم سعدی کسی است که علاقه چندانی به او دارم. 

 حوزه شعر ما به چند بخش مختلف تقسیم می‌شود کلاسیک سپید ...

که شامل اتفاقات مشترک می‌شوند اما شعر سپید با تعدد روز افزون کسانی که وارد این حوزه می‌شوند در حال ضربه خوردن است به علت اینکه هر شخصی برای ورود به حوزه شعر اولین کارش چاپ کتاب است چون چاپ کتاب خیلی راحت شده اما در گذشته مثلا شعرای بزگی مثل سپهری،  شاملو و غیره یک چهار چوبی داشتن که مثلا کسی وقتی می‌خواست شعری رو در اختیار عموم قرار بده ازطریق این شعرا داوری می‌شد، غربال می‌شد بعد به سمت چاپ کتاب می‌رفت اما در حال حاضر به علت گسترده شدن امکانات نشر این اتفاق رو نمی‌بینیم‌همه می‌توانند همه چیز را به چاپ برسانند.

فضای مجازی فاصله هنرمند ومخاطب رو به صفر رسونده و این اتفاق خوبی است اما مخاطب‌های ما صدا‌های مختلف روبه‌رو می‌شن و خودشون انتخاب می‌کنند اما به این علت که در فضای مجازی هرکسی برای خود تیربون شخصی دارد به نوعی ادبیات را به قهقرا کشانده است و شاعرها به نوعی جدال برای جذب مخاطب بیشتر دارند حالا یا با لایک بیشتر با فالور بیشتر  که این رقابت سالم نیست، در گذشته شعرا انقدر تحت تاثیر هم بودن که مثلا اگر شاعری یک روزنه جدیدی در شعر پیدا می‌کرد شعرای دیگر سعی می‌کرند اون روزنه رو به بهترین نحو نشونش بدن که این یک رقابت سالمه اما در حال حاضر مخاطب وقتی تنذل پیدا می‌کند شاعر نمیاد دستش و بگیره و به یکی دو پله بالاتر ببرتش بلکه شاعر هم با مخاطب تنذل پیدا می‌کند که این امر اصلا خوشایند نیست .

از اونجایی که فضای مجازی باعث داشتن تریبون‌های جداگانه برای شعرا شده ما ادبیات رنگارنگی داریم که اتفاق خوشایندی است، شاید اغوا ادبی یا هنری پیدا نکنیم قهرمان نداشته باشیم اما ادبیات رنگارنگی داریم.

تا سال 85 که غزل می‌گفتم و وقتی وارد شعر سپید شدم دنبال سوژه بودم، به سوژه خیلی اهمیت می‌دادم، براش تصویر سازی می‌کردم اما اینکار رو رها کردم و دیگه هرچیزی که سراغ ذهنم می‌ومد رو نمی‌نوشتم معتقد بودم اگر این موضوع دغدغه من باشه تو ذهنم ته نشین می‌شه و وقتی می‌نوشتم که غنی شده باشه.

دغدغه اصلیم شعر سپید است اما خب ترجمه هم می‌کنم به نظر خودم هم ترجمه‌های خوبی دارم البته بگم که به فکر چاپش نیستم اما در قبالش داستان نویسی خودم رو قبول ندارم یک زمان هم برای رادیو نمایش نمایشنامه‌های رادیویی می‌نوشتم.

راستش من برای کلمات خیلی ارزش قائلم حتی در گفتگو‌های دوستانه خودم سعی می‌کنم بهترین کلمه‌رو انتخاب کنم در حال حاضر موسیقی سطر برایم اهمیت چندانی پیدا کرده است و چینش آهنگین کلمات برایم قابل ارزش است شعر شعرای گذشته رو تجزیه تحلیل می‌کنم  که چرا مثلا بیهقی این کلمه رو اینجا به کار برده و علتشو پیدا می‌کنم که این تجزیه و تحلیل خیلی در نوشتن به من کمک کرده.

نه، زیرا اهمیت خاصی برای کار کاغذی قائلم و فکر می‌کنم کار روی کاغذ یک جان دیگری دارد هیچ چیز جایگزین لذت به دست گرفتن کتاب نمی‌شود.

آثاری که می‌خونم اگر تاثیر گذار باشه واقعا چند وقتی من رو درگیر خودش می‌کند مثلا یک کتاب خوندم که نگاه من رو به معقوله عق و خیانت واقعا تغییر داد چیزی که ز ادبیات گرفتم دنیای اندوهگین اون بود و شادی زندگی نبود.

گفتگو از سعیده سادات احمدی

برای آگاهی از آخرین اخبار و پیوستن به کانال تلگرامی باشگاه خبرنگاران جوان اینجا کلیک کنید.  

انتهای پیام/