باشگاه خبرنگاران جوان گزارش می‌دهد؛
بمب‌افکن‌های روسیه؛ سایه مرگ بر سر داعش
" نیروی‌هوایی " روسیه با بمب‌افکن‌های خود مراکز مهم داعش را بمباران و نابود کرد.
به گزارش خبرنگار دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ نیروهای " ارتش " و " مردمی " سوریه توانستند با پشتیبانی تجهیزات روسی ترویست‌های تکفیری را در سوریه زمین‌گیر کرده و مناطق زیادی را از دست این تروریست‌ها پس بگیرند که در این میان " نیروی‌هوایی " روسیه با بمباران مواضع داعش با بمب‌افکن‌های " TU-95 " و " TU-160 " نقش مهمی را در پشتیبانی از نیروهای سطحی سوری ایفا کرد.
ارتش روسیه در تاریخ 30 سپتامبر 2015 از طریق زمین و هوا برای مبارزه با ترویست‌های تکفیری وارد خاک کشور سوریه شد؛ این اقدام روسیه بعد از اخذ موجوزهای لازم از سوریه صورت گرفت تا پشتیبانی‌های لازم از نیروهای " مردمی " و " ارتش " سوریه صورت پذیرد. کشور روسیه تا قبل از ورود به خاک سوریه نیز با در اختیار گذاشتن سلاح‌های پیشرفته از نیروهای" مردمی " که در برابر تروریست‌های تکفیری میجنگیدند؛ پشتیبانی می‌کرد.
در حال حاضر " نیروی‌هوایی " و " نیروی‌زمینی " و " نیروی‌دریایی " ارتش روسیه با کمک " نیروی‌هوایی " و " نیروی‌زمینی " ارتش سوریه تروریست‌های تکفیری را در شرق این کشور زمین‌گیر کردند و " نیروی‌هوایی " روسیه با بمباران مواضع تروریست‌ها با بمب‌افکن‌های " TU-95 " و " TU-160 " خسارت‌های زیادی را به تروریست وارد کرد و نیروهای زمینی نیز توانستند مناطق زیادی را پس از این حملات از وجود تروریست‌های تکفیری پاک کنند.
**قدرت‌نمایی " ارتش " سوریه با کمک " نیروی‌هوایی " روسیه
" نیروی‌هوایی " روسیه از همان روزهای نخستین که ارتش این کشور با مجوز سوریه برای مقابله با تروریست‌ها وارد خاک این کشور سوریه شد مواضع داعش را مورد اصابت موشک‌ها و بمب‌های خود قرار داد. " نیروی‌هوایی " روسیه برای مقابله با تروریست‌ها از انواع جنگنده‌های " سوخو - 24 "، " سوخو - 25 "، " سوخو - 35 " و بمب‌افکن‌های " TU-95 " و " TU-160 " استفاده می‌کند و از این جنگنده‌ها در پایگاه‌های " نیروی‌هوایی " سوریه نگهداری می‌کنند.
در سال 2012 میلادی و در ابتدا تروریست‌ها تا نزدیکی شهر " دمشق " پایتخت سوریه پیش رفت ولی بعد از آن نیروهای " ارتش " این کشور با کمک نیروهای " مردمی " تروریست‌ها را وادار به عقب‌نشینی کردند و بعد از ورود نیروهای روسی به سوریه؛ یگان‌های " ارتش " سوریه و " نیروهای مردمی " با پشتیبانی " نیروی‌هوایی " روسیه توانستند در چندین عملیات ضربت محکمی به تروریست‌های تکفیری بزنند و آنها را از مناطق اشغال شده عقب رانده و در حال حاضر نیز توانستنه‌اند ترویست‌ها را تا شهر " حلب " عقب برانند و " نیروی‌هوایی " روسیه هم همزمان به بمباران مواضع و مراکز و تجهیزات مهم داعش مانند پالایشگاه‌های اشغال شده و تجهیزات و تانکرهای انتقال نفت مشغول است تا تروریست‌ها را از نفس بیندازند.
از زمان ورود نیروهای نظامی روسی در تاریخ 30 سپتامبر تاکنون " نیروی‌هوایی " روسیه بیش از 50 فروند جنگنده از نوع " سوخو "، چندین فروند بالگرد تهاجمی، چندین " رزم‌ناو " و تعدادی پهباد برای مقابل با تروریست‌ها را وارد خاک سوریه کرده و همزمان نیز بمب‌افکن‌های " توپولف " به بمباران مواضع داعش پرداختند.
**بمباران داعش توسط بمب‌افکن‌های روسی
طی چند هفته گذشته " نیروی‌هوایی " روسیه از انواع بمب‌افکن‌های خود نظیر " TU-95 " و " TU-160 " استفاده کرده تا مواضع داعش در شرق سوریه را از بین ببرد؛ این یگان از ارتش روسیه تاکنون توانسته بیش از 1200 مرکز مهم داعش از جمله مقرهای فرماندهی و مراکز ارتباطاتی، انبارهای سلاح و مهمات و سوخت این گروه تروریستی را در استان های " ادلب "، " حما "، " حمص "، " حلب "، " دمشق " و " لاذقیه " مورد اصابت بمب‌های خود قرار دهند.
" نیروی‌هوایی " روسیه توانسته با مورد اصابت قرار دادن بیش از 118 مرکز مهم داعش در 24 ساعت رکورد بمباران مواضع داعش را بشکند و با استفاده از انواع موشک‌های هدایت لیزری " KH-25 "؛ " KH-29L " و بمب هدایت شونده " KAB-500S " و بمب‌های سقوط آزاد سری " BetAB 500 " و " OFAB-250-270 " و انواع بمب‌های " سنگرشکن " و " بشکه‌ای " مواضع داعش را نابود کند.
**بمب‌افکن " TU-95 "
بمب‌افکن " TU-95 " یک بمب‌افکن استراتژیک دوربرد است که در شوروی پیشین طراحی و تولید گردید که تاکنون نیز در " نیروی‌هوایی " ارتش روسیه پرواز انجام داده و در " ناتو " ( سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ) این هواپیما به " خرس " معروف است. توپولف " TU-95 " در سال های 1951 و 1952 طراحی و ساخته شد و در سال 1955 نخستین پرواز خود را انجام داد؛ در سال 1356 نیز این بمب‌افکن به تولید انبوه رسید و در اختیار ناوگان هوایی ارتش روسیه قرار گرفت.
بمب افکن " Bear " یا همان " خرس " به دلیل استفاده از بال‌های به عقب برگشته و موتورهای جت انقلابی در ساخت بمب‌افکن‌های روسی به شمار می‌آید و از جهت دیگر به خاطر تقلید از نمونه‌های آمریکایی نقطه ضعفی برای صنعت هواپیماسازی محسوب می شود. بدنه " TU-95 " از بسیاری جهات به نمونه " B-29 " قدیمی آمریکایی شباهت دارد، استفاده از سطح مقطع دایره‌ای شکل برای بدنه و موارد دیگر همه و همه اشاره به تقلید روس ها از آمریکایی ها دارد.
این هواپیما مجهز به 4 موتور " توربوپراپ کوزنتسوف ان‌کی-12 " می‌باشد؛ قسمت دم هواپیما مقداری بالا کشیده شده است و بر خلاف " B-29 " که مسلسل چی‌های آن درست در پشت بال ها قرار داشتند، در " TU-95 " محفظه‌های نگهداری مسلسل چی‌ها و توپ‌های به قسمت عقب هواپیما و زیر دم منتقل شده و دماغه این هواپیما به شکلی ورم کرده طراحی شده تا بتواند مقرهای ناوبری را در خود جای دهد؛ درست در پشت این دماغه کابین پرواز قرار گرفته دارد که این کابین پرواز از نظر داشتن دو کنترل برای خلبان و کمک خلبان بسیار به کابین های امروز شباهت دارد، جز این که ظاهراً بسیار تنگ و دارای دید کم و البته کمی قدیمی است.
طول بمب‌افکن " TU-95 " بیش از 45 متر؛ طول باله‌ها بیش از 50 متر؛ مساحت باله‌ها بیش از 300 مترمربع؛ ارتفاع بیش از 12 متر؛ وزن خالی حدود 90 تن؛ حداکثر سرعت در ارتفاع بالا بیش از 900 کیلومتر بر ساعت و در ارتفاع پایین بیش از 600 کیلومتر بر ساعت؛ سقف پروازی بدون بار بیش از 10 هزار متر و با بار بیش از 9 هزار متر؛ برد با حداکثر سوخت حدود 15 هزار متر و این هواپیما دارای دو توپ 23 میلی‌متری در انتهای هواپیما است و قابلیت حمل انواع موشک‌های " KH-20 "؛ " KH-22 "؛ " KH-26 " و " KH-55 " و انواع بمب‌ها چه " اتمی " و چه " غیر اتمی " را دارد.
**بمب‌افکن " TU-160 "
بمب‌افکن " TU-160 " بمب‌افکن استراتژیک " مافوق‌صوت " ساخت شرکت " توپولف " در کشور روسیه بوده؛ این بمب‌افکن تا حدی از خصوصیات پنهان‌کاری شامل کاهش نیمرخ راداری و بازتاب گرمایی برخوردار شده و به طور کلی قابل مقایسه با بمب‌افکن آمریکایی " B-1 لنسر " است در حالی که ابعاد آن بزرگتر و ظرفیت حمل مهمات بیشتری را دارد. " TU-160 " دارای قابلیت حمل " بمب هسته‌ای " را دارد و آخرین بمب‌افکن استراتژیک ساخت شوروی است که لقب " بزرگترین هواپیمای جنگی "، " بزرگترین هواپیمای مافوق صوت " و " بزرگترین هواپیما با قابلیت بال متغیری " ( تغییر زاویه بال ) را دارد که تاکنون ساخته شده است. تاکنون ۳۵ فروند از این بمب‌افکن ساخته شده و تولید آن نیز که در دوران شوروی آغاز شد هنوز در روسیه ادامه دارد و در حال حاضر " نیروی‌هوایی " روسیه 16 فروند " TU-160 " را در خدمت رسمی خود دارد.
هواپیمای بمب افکن " سوپرسونیک استراتژیک TU-160 " طی سالهای 1980 تا 1992 توسط " مجتمع پژوهشی و مهندسی هواپیمایی توپولف " در " مسکو " و در مجموعه هواپیماسازی " گاربونف کازان " مستقر در " تاتارستان " در دست تولید بود اما فقط یک فروند از آن در ماه مه سال 2000 میلادی به " نیروی‌هوایی " روسیه تحویل داده شد. در آن زمان کشور اوکراین نیز چند فروند از این هواپیما را خریداری کرد ولی به دلایل نامعلومی " نیروی‌هوایی " اوکراین این هواپیما را در سال 2001 از خدمت خارج کرد. " TU-160 " توانایی انجام ماموریت‌های محوله در تمامی شرایط آب و هوایی و روز و شب را برخوردار می‌باشد و در دوران جنگ سرد به عنوان پاسخی به پروژه بمب افکن " B-1 لنسر " آمریکا و با مأموریت اصلی " شلیک موشک‌های کروز هواپایه " طراحی و تولید شد. توپولف " TU-160 " امروزه " سنگین وزن‌ترین " و از نظر توان حمل مهمات " قدرتمندترین " بمب‌افکن حال حاضر دنیاست. این هواپیما به علت توانایی مانور بالا و رنگ سفید آن به " درنای سفید " معروف شده و به دلیل تولید این هواپیما در زمان جنگ سرذ به عنوان " میراث‌های جنگ سرد " هم یاد می1شود.
سازه بدنه بر مبنای یک " تیر تیتانیومی" طراحی شده که بطور کل همه اعضای اصلی این پرنده به این تیر تیتانیومی متصل شده. " TU-160 " آخرین هواپیمای دارای سیستم بال متغیر است که تاکنون ساخته شده که این ویژگی برای پرواز بهتر در سرعتهای مختلف در آن به کار رفته و سیستم کامپیوتری هواپیما بنابر سرعت موجود میزان به عقب رفتگی بال را تنظیم می‌کند. بال‌های متغیر این هواپیما کلاً می‌تواند در سه حالت " 20 درجه برای فرود "، " 35 درجه برای پرواز کروز یا گشت زنی‌عادی در آسمان و " 65 درجه برای پرواز در سرعتهای مافوق صوت " قرار گیرد و در حالتی که بالها کاملاً به عقب برگشته‌اند، از سطح داخلی بالها " فلپ‌هایی " به صورت عمودی روی هر بال بلند می‌شوند که نقش ایجاد ثبات را در سرعتهای بالا ایفا می‌کنند؛ همچنین در امتداد جلو و عقب چرخ‌ها محفظه‌های حمل تسلیحات در خط میانی و در وسط هواپیما تعبیه شده و در انتهای مخروطی دم هواپیما، چترهای فرود آن قرار داده شده‌اند که به کاهش سرعت در هنگام فرود کمک می‌کنند. برد عملیاتی هواپیما بیش از 14 هزار کیلومتر؛ سقف پرواز آن در ارتفاع بیش از 16 هزار متر؛ حداکثر سرعت این هواپیما در ارتفاع بالا حدود 2 هزار کیلومتر بر ساعت و در ارتفاع پایین بیش از 1 هزار کیلومتر می‌باشد. این بمب‌افکن مجهز به سیستم سوختگیری هوایی است که برای انجام عملیات سوخت گیری هوا به هوا با دقت بیشتر، لوله سوخت گیری در جلوی شیشه خلبانان قرار گرفته که عمل سوخت گیری را به مراتب ساده تر می‌سازد که در شرایط عادی لوله سوخت گیری در نوک بدنه در جلوی کابین خلبان جمع می‌شود. ظرفیت سوخت گیری این هواپیما بیش از 150 تن بوده و " TU-160 " برای برخاستن به یک باند با طول بیش از 3 هزار متر نیاز دارد.
خدمه پروازی " TU-160 " شامل 4 نفر است یک خلبان؛ یک کمک خلبان؛ یک مهندس پرواز و یک مسئول تسلیحات است که هر چهار نفر به صندلی‌های پرتاب شونده " صفر/صفر " (سرعت صفر/ارتفاع صفر) مجهز هستند که می‌توانند با ایمنی کامل در همه ارتفاعات و سرعتهای پروازی حتی در زمان استقرار هواپیما بر روی باند اقدام به خروج اضطراری یا همان " ایجکت " نمایند و بر خلاف سایر بمب‌افکن‌های سنگین دیگر که از " یوک و فرمان " استفاده می‌کنند، این بمب‌افکن همچون جنگنده‌ها یک دسته فرمان برای کنترل هواپیما توسط خلبان دارد.
این هواپیما از سیستم کنترل با فرامین الکتریکی " FBW " استفاده می‌کند؛ در " TU-160 " از کامپیوتر استفاده بسیاری شده و این بمب‌افکن از یک سیستم " هدفگیری یکپارچه "؛ " سیستم ضد جنگ الکترونیکی " و " کنترل خودکار " سود می‌برد. در دماغه این هواپیما، سیستم رادارای " آبزور K " قرار گرفته که از آن هم برای اسکن آسمان و همینطور برای بررسی و مطالعه اهداف زمینی استفاده می‌شود؛ همچنین در دماغه " رادار سپوکا " نیز برای بررسی سطح زمین هنگام پرواز " سینه مال " ( پرواز بسیار نزدیک به زمین و در ارتفاعات پایین ) نیز تدارک دیده شده است. برای هدایت موشک‌ها، از سیستم پیشرفته راداری ناوبری " حمله اختاپوس " که هم برای هدایت هواپیما و هم به منظور هدایت سلاح‌ها به کار برده می‌شود، استفاده شده که این سیستم اطلاعات و مختصات محوری لازم را برای موشک‌های کروز شلیک شده به خوبی فراهم می‌کند؛ همچنین این سیستم نقشه‌ای دیجیتالی را از سطح زمین قبل از پرتاب موشک به آن تحویل می‌دهد که عمل هدایت را دقیق‌تر می‌کند. با انجام عملیات ارتقاء بر روی این هواپیما، انتظار می‌رود که تا سال 2020 تا 2025 در خدمت باقی‌مانده و پرواز نماید.
در حال حاضر از این بمب‌افکن‌ها برای بمباران مواضع داعش در شرق سوریه و شمال‌غربی عراق استفاده می‌شود و با ورود این هواپیماها به صحنه نبرد موازنه قدرت در جبهه‌ها به سود نیروهای " ارتش " سوریه برگشته و تروریست‌های داعش نیز با بمباران این بمب‌افکن‌ها زمین‌گیر شده و مراکز مهم و مسیرهای موصلاتی این گروه تروریستی با این بمباران‌ها نابود شده و این گروه تروریستی خسارت زیادی هم در زمینه تسلیحاتی هم در زمینه نیروی انسانی را متحمل شده است.
**قدرت‌نمایی " ارتش " سوریه با کمک " نیروی‌هوایی " روسیه
" نیروی‌هوایی " روسیه از همان روزهای نخستین که ارتش این کشور با مجوز سوریه برای مقابله با تروریست‌ها وارد خاک این کشور سوریه شد مواضع داعش را مورد اصابت موشک‌ها و بمب‌های خود قرار داد. " نیروی‌هوایی " روسیه برای مقابله با تروریست‌ها از انواع جنگنده‌های " سوخو - 24 "، " سوخو - 25 "، " سوخو - 35 " و بمب‌افکن‌های " TU-95 " و " TU-160 " استفاده می‌کند و از این جنگنده‌ها در پایگاه‌های " نیروی‌هوایی " سوریه نگهداری می‌کنند.
**بمباران داعش توسط بمب‌افکن‌های روسی
طی چند هفته گذشته " نیروی‌هوایی " روسیه از انواع بمب‌افکن‌های خود نظیر " TU-95 " و " TU-160 " استفاده کرده تا مواضع داعش در شرق سوریه را از بین ببرد؛ این یگان از ارتش روسیه تاکنون توانسته بیش از 1200 مرکز مهم داعش از جمله مقرهای فرماندهی و مراکز ارتباطاتی، انبارهای سلاح و مهمات و سوخت این گروه تروریستی را در استان های " ادلب "، " حما "، " حمص "، " حلب "، " دمشق " و " لاذقیه " مورد اصابت بمب‌های خود قرار دهند.
" نیروی‌هوایی " روسیه توانسته با مورد اصابت قرار دادن بیش از 118 مرکز مهم داعش در 24 ساعت رکورد بمباران مواضع داعش را بشکند و با استفاده از انواع موشک‌های هدایت لیزری " KH-25 "؛ " KH-29L " و بمب هدایت شونده " KAB-500S " و بمب‌های سقوط آزاد سری " BetAB 500 " و " OFAB-250-270 " و انواع بمب‌های " سنگرشکن " و " بشکه‌ای " مواضع داعش را نابود کند.
بمب‌افکن " TU-95 " یک بمب‌افکن استراتژیک دوربرد است که در شوروی پیشین طراحی و تولید گردید که تاکنون نیز در " نیروی‌هوایی " ارتش روسیه پرواز انجام داده و در " ناتو " ( سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ) این هواپیما به " خرس " معروف است. توپولف " TU-95 " در سال های 1951 و 1952 طراحی و ساخته شد و در سال 1955 نخستین پرواز خود را انجام داد؛ در سال 1356 نیز این بمب‌افکن به تولید انبوه رسید و در اختیار ناوگان هوایی ارتش روسیه قرار گرفت.
بمب‌افکن " TU-160 " بمب‌افکن استراتژیک " مافوق‌صوت " ساخت شرکت " توپولف " در کشور روسیه بوده؛ این بمب‌افکن تا حدی از خصوصیات پنهان‌کاری شامل کاهش نیمرخ راداری و بازتاب گرمایی برخوردار شده و به طور کلی قابل مقایسه با بمب‌افکن آمریکایی " B-1 لنسر " است در حالی که ابعاد آن بزرگتر و ظرفیت حمل مهمات بیشتری را دارد. " TU-160 " دارای قابلیت حمل " بمب هسته‌ای " را دارد و آخرین بمب‌افکن استراتژیک ساخت شوروی است که لقب " بزرگترین هواپیمای جنگی "، " بزرگترین هواپیمای مافوق صوت " و " بزرگترین هواپیما با قابلیت بال متغیری " ( تغییر زاویه بال ) را دارد که تاکنون ساخته شده است. تاکنون ۳۵ فروند از این بمب‌افکن ساخته شده و تولید آن نیز که در دوران شوروی آغاز شد هنوز در روسیه ادامه دارد و در حال حاضر " نیروی‌هوایی " روسیه 16 فروند " TU-160 " را در خدمت رسمی خود دارد.
هواپیمای بمب افکن " سوپرسونیک استراتژیک TU-160 " طی سالهای 1980 تا 1992 توسط " مجتمع پژوهشی و مهندسی هواپیمایی توپولف " در " مسکو " و در مجموعه هواپیماسازی " گاربونف کازان " مستقر در " تاتارستان " در دست تولید بود اما فقط یک فروند از آن در ماه مه سال 2000 میلادی به " نیروی‌هوایی " روسیه تحویل داده شد. در آن زمان کشور اوکراین نیز چند فروند از این هواپیما را خریداری کرد ولی به دلایل نامعلومی " نیروی‌هوایی " اوکراین این هواپیما را در سال 2001 از خدمت خارج کرد. " TU-160 " توانایی انجام ماموریت‌های محوله در تمامی شرایط آب و هوایی و روز و شب را برخوردار می‌باشد و در دوران جنگ سرد به عنوان پاسخی به پروژه بمب افکن " B-1 لنسر " آمریکا و با مأموریت اصلی " شلیک موشک‌های کروز هواپایه " طراحی و تولید شد. توپولف " TU-160 " امروزه " سنگین وزن‌ترین " و از نظر توان حمل مهمات " قدرتمندترین " بمب‌افکن حال حاضر دنیاست. این هواپیما به علت توانایی مانور بالا و رنگ سفید آن به " درنای سفید " معروف شده و به دلیل تولید این هواپیما در زمان جنگ سرذ به عنوان " میراث‌های جنگ سرد " هم یاد می1شود.
خدمه پروازی " TU-160 " شامل 4 نفر است یک خلبان؛ یک کمک خلبان؛ یک مهندس پرواز و یک مسئول تسلیحات است که هر چهار نفر به صندلی‌های پرتاب شونده " صفر/صفر " (سرعت صفر/ارتفاع صفر) مجهز هستند که می‌توانند با ایمنی کامل در همه ارتفاعات و سرعتهای پروازی حتی در زمان استقرار هواپیما بر روی باند اقدام به خروج اضطراری یا همان " ایجکت " نمایند و بر خلاف سایر بمب‌افکن‌های سنگین دیگر که از " یوک و فرمان " استفاده می‌کنند، این بمب‌افکن همچون جنگنده‌ها یک دسته فرمان برای کنترل هواپیما توسط خلبان دارد.
این هواپیما برای تامین قدرت خود از چهار موتور توربوفن " NK-۳۲ " مجهز به پس‌سوز بهره می‌برد که هرکدام از این موتورها رانشی بیش از 25 هزار کیلوگرم تولید می‌کند و موتورها در دو غلاف زیر بالها قرار گرفته‌اند و دارای ورودی‌های هوای متغیر هستند. این هواپیما قابلیت حمل 12 ( در هر محفظه 6 عدد ) موشک " کروز استراتژیک KH-55 " با برد بیش از ۳ هزار کیلومتر (که در غرب و ناتو به " AS-15 کنت ' معروف است) را دارد؛ " TU-160 " می‌تواند جنگ‌افزارهای " هسته‌ای " و متعارف شامل " موشک‌های دوربرد هسته‌ای " را حمل نماید؛ این هواپیما برای دفاع از خود به " موشک‌های حرارت‌یاب " و " سیستم‌های مغشوش کننده رادار و پرتاب‌کننده شراره‌های گمراه‌کننده موشک حرارتی " مجهز شده و همچنین امکان حمل موشک " KH-15P " ( نام ناتو: " AS-16 " ) با برد بیش از 150 کیلومتر را دارد که می‌توان آن را به یک " کلاهک اتمی یا متعارف ۲۵۰ کیلوگرمی " مجهز کرد و ظرفیت نهایی این بمب‌افکن بیش از 35 تن بمب یا موشک است.
این هواپیما از سیستم کنترل با فرامین الکتریکی " FBW " استفاده می‌کند؛ در " TU-160 " از کامپیوتر استفاده بسیاری شده و این بمب‌افکن از یک سیستم " هدفگیری یکپارچه "؛ " سیستم ضد جنگ الکترونیکی " و " کنترل خودکار " سود می‌برد. در دماغه این هواپیما، سیستم رادارای " آبزور K " قرار گرفته که از آن هم برای اسکن آسمان و همینطور برای بررسی و مطالعه اهداف زمینی استفاده می‌شود؛ همچنین در دماغه " رادار سپوکا " نیز برای بررسی سطح زمین هنگام پرواز " سینه مال " ( پرواز بسیار نزدیک به زمین و در ارتفاعات پایین ) نیز تدارک دیده شده است. برای هدایت موشک‌ها، از سیستم پیشرفته راداری ناوبری " حمله اختاپوس " که هم برای هدایت هواپیما و هم به منظور هدایت سلاح‌ها به کار برده می‌شود، استفاده شده که این سیستم اطلاعات و مختصات محوری لازم را برای موشک‌های کروز شلیک شده به خوبی فراهم می‌کند؛ همچنین این سیستم نقشه‌ای دیجیتالی را از سطح زمین قبل از پرتاب موشک به آن تحویل می‌دهد که عمل هدایت را دقیق‌تر می‌کند. با انجام عملیات ارتقاء بر روی این هواپیما، انتظار می‌رود که تا سال 2020 تا 2025 در خدمت باقی‌مانده و پرواز نماید.
در حال حاضر از این بمب‌افکن‌ها برای بمباران مواضع داعش در شرق سوریه و شمال‌غربی عراق استفاده می‌شود و با ورود این هواپیماها به صحنه نبرد موازنه قدرت در جبهه‌ها به سود نیروهای " ارتش " سوریه برگشته و تروریست‌های داعش نیز با بمباران این بمب‌افکن‌ها زمین‌گیر شده و مراکز مهم و مسیرهای موصلاتی این گروه تروریستی با این بمباران‌ها نابود شده و این گروه تروریستی خسارت زیادی هم در زمینه تسلیحاتی هم در زمینه نیروی انسانی را متحمل شده است.
برای دیدن فیلم بمباران مواضع داعش توسط جنگنده‌های روسیه اینجا کلیک کنید
گزارش از امین ملکیان
انتهای پیام/
