انتظار 29 ساله در «قرار» به پایان رسید
نمایش «قرار» از انتظار 29 ساله پدر برای پسرش و رسیدن به یکدیگر می‌گوید.
مهرداد کوروش‌نیا کارگردان نمایش «قرار» در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص نمایش خود گفت: «قرار» داستان یک پدر و پسری است که سال‌ها از هم دور بوده‌اند و پدر پس از 29 سال صبر، پسرش را می‌بیند.
وی درباره مضامین نمایش‌های خود بیان کرد: چندین سال است که آثارم بر روی جنگ تمرکز دارد و این نمایش هم مستثنی از این امر نیست و تأثیرات آن را به روی مردم و جامعه نشان می‌دهد.
کوروش‌نیا در راستای ضعف این گونه نمایش‌ها اظهار داشت: متأسفانه سیاست‌گذاری‌ها اشتباه بوده و بیشتر به مسائل مفاهیم پرداخته شده تا مسائل و رویکرد انسانی که همین امر باعث می‌شود تا مخاطبانش را از دست بدهد.
وی افزود: در کنار صحبت‌های کلیشه‌ای در رابطه با بخش حماسی می‌بایست به تأثیرات آن هم اشاره شود اما نه به صورت شعاری زیرا که همین امر باعث دوری تماشاگران از این نوع نمایش می‌شود.
کارگردان نمایش «مونس» در رابطه با شیوه اجرایی نمایش خود گفت: ما سعی کرده‌ایم تا بازخوانی اساطیری داشته باشیم و برای این 29 سال انتظار یعقوب برای پسرش یوسف نشانه‌هایی را در نظر گرفته‌ایم، همچنین یک اجرای مدرنی است که بازگو می‌شود و مخاطب در یک ساعت به زمانهای زیادی سفر می‌کند.
وی درباره اجرای همزمان دو اثر خود بیان کرد: نمایش «مونس» یک اثر رئالیستی است که در آن طنز جای گرفته اما نمایش «قرار» به گونه‌ای دیگر است ولی در کل هر دو انتظار را به تصویر می‌کشید، یکی انتظار مادر و دیگری انتظار پدر. همچنین در عین شباهت موضوعی، اجرای هر دو کاملا متفاوت است. ما در «مونس» با یک فضای احساسی مواجه می‌شویم اما در «قرار» این گونه نیست زیرا که پدرهم صحبت هم تصمیم‌هایش منطقی و حکیمانه است.
کارگردان نمایش «مونس» در پایان گفت: اجرای هر دو به صورت همزمان خوبی و بدی‌هایی دارد اما در کل کار دشواریست زیرا که تمام انرژی را می‌گیرد ولی از طرفی هم به خاطر اجازه اجرا و شرایط سالن هر دو نمایش می‌بایست روی صحنه رود.
انتهای پیام/
وی درباره مضامین نمایش‌های خود بیان کرد: چندین سال است که آثارم بر روی جنگ تمرکز دارد و این نمایش هم مستثنی از این امر نیست و تأثیرات آن را به روی مردم و جامعه نشان می‌دهد.
کوروش‌نیا در راستای ضعف این گونه نمایش‌ها اظهار داشت: متأسفانه سیاست‌گذاری‌ها اشتباه بوده و بیشتر به مسائل مفاهیم پرداخته شده تا مسائل و رویکرد انسانی که همین امر باعث می‌شود تا مخاطبانش را از دست بدهد.
وی افزود: در کنار صحبت‌های کلیشه‌ای در رابطه با بخش حماسی می‌بایست به تأثیرات آن هم اشاره شود اما نه به صورت شعاری زیرا که همین امر باعث دوری تماشاگران از این نوع نمایش می‌شود.
کارگردان نمایش «مونس» در رابطه با شیوه اجرایی نمایش خود گفت: ما سعی کرده‌ایم تا بازخوانی اساطیری داشته باشیم و برای این 29 سال انتظار یعقوب برای پسرش یوسف نشانه‌هایی را در نظر گرفته‌ایم، همچنین یک اجرای مدرنی است که بازگو می‌شود و مخاطب در یک ساعت به زمانهای زیادی سفر می‌کند.
وی درباره اجرای همزمان دو اثر خود بیان کرد: نمایش «مونس» یک اثر رئالیستی است که در آن طنز جای گرفته اما نمایش «قرار» به گونه‌ای دیگر است ولی در کل هر دو انتظار را به تصویر می‌کشید، یکی انتظار مادر و دیگری انتظار پدر. همچنین در عین شباهت موضوعی، اجرای هر دو کاملا متفاوت است. ما در «مونس» با یک فضای احساسی مواجه می‌شویم اما در «قرار» این گونه نیست زیرا که پدرهم صحبت هم تصمیم‌هایش منطقی و حکیمانه است.
کارگردان نمایش «مونس» در پایان گفت: اجرای هر دو به صورت همزمان خوبی و بدی‌هایی دارد اما در کل کار دشواریست زیرا که تمام انرژی را می‌گیرد ولی از طرفی هم به خاطر اجازه اجرا و شرایط سالن هر دو نمایش می‌بایست روی صحنه رود.
برای آگاهی از آخرین اخبار و پیوستن به کانال تلگرامی باشگاه خبرنگاران جوان اینجا کلیک کنید.
انتهای پیام/
