به گزارش خبرنگار حوزه توپ و تور گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان؛ سرانجام عرفان اسماعیلاگیچ سرمربی بوسنیایی تیم ملی هندبال ایران، پس از کسب نتایج ضعیف و شکست با تیم ایران در راه انتخابی المپیک ریو و جام جهانی فرانسه 2017 آنطور که گفته می‌شود «توافقی» به همکاری‌اش با فدراسیون هندبال ایران خاتمه داد.

 موضوع جدایی توافقی و  اینکه چرا او با تصمیمی ناگهانی از ایران می‌رود، خود مبحثی جداگانه می‌طلبد اما در این گزارش می‌کوشیم با مرور عملکرد چندماهه این مربی در تیم ملی هندبال، به بررسی دلایل ناکامی تیم ملی در زمان حضور عرفان در کشورمان بپردازیم. 

حضور عرفان در ایران

25 خرداد سال گذشته، خبر انتصاب عرفان اسماعیلاگیچ به سرمربیگری تیم ملی هندبال ایران روی سایت خبرگزاری‌ها قرار گرفت. این (انتخاب) با مرور کارنامه 20 مربی بین‌المللی هندبال دنیا که کارنامه حرفه‌ای خوبی هم داشتند، انجام شد. عرفان، بازیکن سرشناس هندبال یوگوسلاوی سابق که همراه این تیم به مقام قهرمانی و مدال طلای المپیک 1996 دست یافت. او پس از خداحافظی‌اش با هندبال، کار خود را به عنوان مربی در این رشته دنبال کرد. سفر عرفان به آفریقا و حضورش روی نیمکت تیم ملی مصر، نایب قهرمانی قاره آفریقارا در کارنامه این مربی ثبت کرد. اسماعیلاگیچ با این کارنامه پا به ایران گذاشت تا حرفه‌اش را در قاره کهن دنبال کند. او به تیمی آمده بود که رویای حضور در المپیک را در سر می‌پروراند و این ماموریت برعهده عرفان سنگینی می‌کرد.

ماجرای کنار گذاشتن ماچک (سرمربی سابق تیم ملی)

رویای ریو آنقدر برای بازیکنان و مسئولان هندبال ایران مهم بود که در رقابت‌های انتخابی این رویداد، تقریباً همه ظرفیت هندبال ایران به اردوی تیم ملی پیوستند تا عرفان را در این ماموریت سخت همراهی کنند. حضور برادران استکی، دانیل کومایش‌نژاد و علیرضا موسوی که ستاره‌های هندبال ایران به حساب می‌آمدند و در اروپا حضور داشتند، به تیم کشورمان چهره خوبی بخشیده بود. هرچند ایمان جمالی با حضور در تیم ملی مجارستان، عملاً تابعیت این کشور را انتخاب کرد و تلاش مسئولان هندبال ایران هم برای منصرف کردن ایمان بی‌حاصل ماند. به هرحال ایران با حضور اکثر ستاره‌های خود، گام به انتخابی المپیک گذاشت.

جایی که باید در قطر مقابل تیم (چند ملیتی )این کشور که با بازیکنان تبعه هندبال آسیا را به اختصاص در آورده و حتی در فینال جام جهانی هم حضور یافته بود، بایستد. کار ایران آنجا سخت می‌شد که سهیمه قاره اروپا در المپیک ریو تنها یک تیم بود و تیم قهرمان انتخابی به بزگترین رویداد ورزشی جهان راه می‌یافت. ایران با عرفان و لژیونرهایش به دوحه رفت و در مرحله گروهی با شکست حریفان خود و البته باخت سنگین مقابل قطر، به عنوان تیم دوم به نیمه‌نهایی رسید تا مقابل بحرین و ماچک قرار بگیرد . ماچک که پیش از حضور عرفان در ایران، روی نیمکت تیم کشورمان می‌نشست و عملکرد خوبی هم داشت، با رای کمیته فنی فدراسیون هندبال و تایید سیدابوالحسن مهدوی، رئیس این فدراسیون از کار برکنار شد.

مهدوی دلیل کنارگذاشتن ماچک را دستمزد سنگین این مربی عنوان می‌کرد و معتقد بود مربی تیم ملی نباید ماهانه 40 میلیون تومان بگیرد و در خانه بخوابد! مهدوی می‌گفت بارها به ماچک اعلام شده به شهرستان‌ها برود و استعدادیابی کند اما پاسخ سرمربی وقت تیم ملی این بود:«وظیفه مربی تیم ملی سفر به شهرستان‌ها و استعدادیابی نیست.» به هرحال حق با مهدوی بود یا ماچک، سرمربی تیم ملی تغییر کرد. ایران در نیمه‌نهایی انتخابی المپیک به سختی از سد بحرین گذشت تا دوباره در فینال به مصاف تیم چند ملیتی برود. دیدار فینال هم با دیدار گذشته این دو تیم در مقدماتی، تفاوت زیادی نداشت و قطر با برتری مقابل ایران، بلیت ریو را از آن خود کرد و ایران همراه تیم بحرین به بازی‌های انتخابی بین‌قاره‌ای المپیک راه یافت.

شادی موقت وشکست در جام ملت‌های آسیا

بازگشت تیم ملی از انتخابی المپیک در قطروکسب عنوان نایب قهرمانی و خبرهایی که از اختلافات عرفان با بازیکنان تیم ملی در اردوی این تیم ، پرده از اختلافات بین عرفان و برخی ستاره‌های هندبال ایران برداشت.در اینجا بود که کاپیتان با تجربه تیم ملی محمد رضا رجبی و تعدادی بازیکنان تیم ملی رابه دلایل نا معلومی کنار گذاشت.

 پس از آن شاگردان عرفان از اخلاق تند ، نگاه بالا به پایین سرمربی تیم ملی به بازیکنان و دلزدگی تیم ملی و رفتارهای تند وی پرده برداشتند.از سوی دیگر عرفان که نه تنها با بازیکنان تیم ملی، بلکه با خبرنگاران رسانه‌ها هم رابطه چندان خوبی نداشت، پاسخ روشنی به آنها نمی‌داد. آ یا عرفان مربی بزرگی بود که سعی داشت باکلاس کاری خاص خود، نظم را بر اردوها حاکم کند؟ یابا تکبر سعی در آزار بازیکنان، به ویژه لژیونرها داشت؟!

 او برای همیشه از ایران رفت تا هندبال‌دوستان پاسخ را خودشان در ذهن ترسیم کنند.به هر صورت پس از رقابت‌های انتخابی المپیک، هندبال ایران به جام ملت‌ها رفت که این بار به میزبانی منامه بحرین برگزار می‌شد. برخلاف حضور ستارگان هندبال ایران در انتخابی المپیک، این بار همه چیز تغییر کرد. برادران استکی که یکی در مون‌پلیه فرانسه اجازه همراهی تیم ملی را نیافت و دیگری به دلایلی که مشکلات شخصی ذکر می‌شد از همراهی ایران در بحرین بازماند (هرچند سجاد از میانه بازی‌ها و پس از دو شکست ایران مقابل عربستان و بحرین به تیم ملی اضافه شد) دانیل کومایش‌نژاد هم به دلیل اختلافاتش با سرمربی، ازحضور در بحرین خودرداری کرد. غیبت این سه بازیکن تاثیرگذار به تیم اتفاق خوشایندی به حساب نمی آمد.

در ادامه سعید حیدری‌راد و پویا نوروزی‌نژاد هم در بحرین مصدوم شدند و قدرت تیم ملی بیش از پیش کم شد. ایران در گام نخست با شکست مقابل عربستان ،غافلگیر شد و پس دو پیروزی مقابل میزبان ایستاد اما بحرین هم مقابل تیم کامل نشده ایران مشکلی نداشت و به یک پیروزی قاطع رسید. این برد بحرینی‌ها با کارشکنی آن‌ها در صدور ویزای سجاد برای همراهی تیم ملی در شب بازی با میزبان به دست آمد. به گفته مسئولان فدراسیون هندبال 5 تیم از آسیا در جام جهانی 2017 فرانسه حضور می‌یافتند، صعود به نیمه‌نهایی با قرار گرفتن بر سکوی پنجم آسیا !!!!!!

کاهش سهمیه آسیا واز دست دادن جام جهانی فرانسه

در حالی که ایران با شکست تیم‌ امارات خود را برای کسب مقام پنجم آسیا و حضور در جام جهانی آماده می‌کرد، خبر رسید آسیا تنها 3 نماینده به علاوه قطر (نایب قهرمان جهان در دوره گذشته) در جام جهانی خواهد داشت. این خبر فدراسیون جهانی هندبال با نامه‌ای به کنفدراسیون هندبال آسیا این موضوع را اعلام کرده بود. هرچند مسئولان فدراسیون هندبال معتقد بودند این نامه هیچ گونه صورت قانونی ندارد و ایران با اعتراض به فدراسیون جهانی حق خود را خواهد گرفت هرچند از ابتدامشخص بود جام جهانی فرانسه از دست رفته است. همینطور هم شد و ایران عملاً از صعود به جام جهانی فرانسه بازماند تا پس از شکست در راهیابی مستقیم به المپیک ریو، هندبال ایران و عرفان دومین ناکامی خود را هم تجربه کنند.

تیم ایران پس از این ناکامی باید خود را برای حضور در انتخابی بین‌قاره‌ای المپیک که در مالموی سوئد برگزار می‌شد آماده می کرد. شاگردان عرفان باید در این تورنمنت به مصاف قدرت‌های بزرگ هندبال می رفتند. سوئد، اسلوونی و اسپانیا. تیم‌هایی صاحب سبک در هندبال دنیا که ایران فاصله زیادی با آن‌ها داشت. ایران همانطور که پیش از ورود به این مسابقات هم هیچ امیدی برای صعود نداشت، بازهم با تیم جوان ،عازم این رویداد مهم شد.

وضعیت تیم ایران به گونه‌ای بود که برخی بازیکنان تیم ملی مانند برادران کرمیان، محسن هنزایی، امین یوسف‌نژاد و امین کاظمی تازه در لیست اسامی بازیکنان قرار گرفتند. ایران مطابق انتظارها نتوانست نمایش خوبی مقابل این تیم‌های قدرتمند داشته باشد و با سه شکست سنگین در قعر گروه خود ایستاد تا آخرین حضور عرفان در تیم ملی هندبال هم، یک ناکامی دیگر همراه خود داشته باشد.

عرفان اسماعیلاگیچ سرانجام هشتم اردیبهشت 1395 و کمتراز یک سال از حضورش در ایران، چمدان‌هایش را بست و از ایران رفت. حالا تیم ملی ایران با رویاهای برباد رفته خود باید فکر دیگری برای نیمکتش در آینده باشد.

انتهای پیام/