اهواز؛
وقتی که گل‌ها آژیر خطر می‌کشند
اینستالیشن «وقتی که گل‌ها آژیر خطر می‌کشند» ساعت 18 سه‌شنبه 28 اردیبهشت 95 در فضای سبز روبه‌روی موزه هنرهای معاصر اهواز اجرا می‌شود.
به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، این اینستالیشن با اجرای سیامک علی‌زاده، نادیا داوری و آرزو پیری اجرا می‌شود.
هنرمندان اجراکننده اینستالیشن «وقتی که گل‌ها آژیر خطر می‌کشند» در این باره در پیامی نوشتند:
«آن چه که ما به عنوان هنرمندان معاصر علاقه‌مند به هنر مفهومی در آن شریکیم علاقه و تعهدمان به دیدگاهی گسترده‌تر از آفرینش هنری و از این طریق اعلام مواضع در رابطه با مسایل اجتماعی و فرهنگی با بیان خاص هنری است. در این اثر چیدمانی حاضر، رابطه مفهومی و نشانه‌شناسی عناصر، اولویت پیدا می‌کند.
لذا ما به سراغ عنصر آشنا، ساده، بی‌پیرایه، نمادین و همیشه فعال و تاثیرگذار در زندگی روزمره رفتیم. چیدمان فعلی نه فقط به احترام نهاد موزه، آثار هنری و هنرمندان اجرا می‌گردد بلکه جهت مطرح کردن مرثیه نمادین از یک جایگاه مظلوم و بی‌رمق که دست‌خوش نافهمی مضاعف با ترکیبی از ذهنیات سوداگرانه شده، تاکید می‌ورزد.
ما در محوطه چمن روبه‌روی موزه هنرهای معاصر اهواز، گل سرخ کاغذی را ساخته‌ایم که در مقابل آن چیده می‌گردد و بر روی سطح این سایت تنها و بی‌دفاع اما خاطره‌انگیز، نشانه‌گیری می‌شود و آن را از بقیه فضاها، نه فقط جدا می‌نماید بلکه به شکل جهت‌دار و اعتراضی با استفاده از فرم هندسی مثلث سرخ، تقابل و تهاجم برعلیه هر گونه تصمیمات نابخردانه (واگذاری موزه به بخش خصوصی) را به صورت نمادین اشاره می‌کند.
فرم هندسی مثلث، آن هم با رنگ سرخ، نوعی کشیدن آژیر و اعلام خطر محسوب می‌گردد (مانند تابلوهای آتش نشانی، رانندگی و مواد شیمیایی عمل می‌کند) و آن را نیز گوش‌زد می‌نماید. برای این کار، گل‌ها به تدریج و به صورت جداگانه و شاخه شاخه توسط گروهی از دانشجویان هنر استان، به نمایندگی از هنرمندان این استان بر روی این سایت گذاشته می‌شوند.
این اینستالیشن کاشته می‌شود تا یادآور دوران عسرت موسسات هنری بوده و تصویری به غایت قدرتمند و تاثیرگذار را خلق نماید.
انتخاب متریال این اثر و نحوه کاشت و دیدن آنها دارای ارجاعات فراوانی می‌باشد و تجربه‌ای ارزشمند و خاطره‌انگیز در فضا و مخاطبان را به همراه خواهد داشت.
از یک طرف چیدمان فراوان این گل‌ها به نوعی این هدیه به خود جایگاه موزه و هنرمندان و آثارهنری درون آن را می‌رساند و باعث زینت و شادابی محفل و فضای زیست موزه نیز می‌شود اما از طرف دیگر این کار موجب می‌شود تا موجی از نگرانی و غم و اندوه و مشکلات مربوط به موزه را مورد توجه قرار دهد.
از یک طرف گل همچون مقوله هنر لطیف است و احساس لطافت را در روح انسان‌ها دو چندان می‌کند و مشاهده آن تمام وجود فرد را دگرگون می‌سازد. اما از طرف دیگر همچون اشعار عرفانی، حسرت بلبل نسبت به گل رز به عنوان یک استعاره حکایت از اشتیاق روحمان برای جایگاه موزه به مثابه معبد و پناهگاه هنرمندان را نیز دربردارد.»
انتهاي پیام/و
هنرمندان اجراکننده اینستالیشن «وقتی که گل‌ها آژیر خطر می‌کشند» در این باره در پیامی نوشتند:
«آن چه که ما به عنوان هنرمندان معاصر علاقه‌مند به هنر مفهومی در آن شریکیم علاقه و تعهدمان به دیدگاهی گسترده‌تر از آفرینش هنری و از این طریق اعلام مواضع در رابطه با مسایل اجتماعی و فرهنگی با بیان خاص هنری است. در این اثر چیدمانی حاضر، رابطه مفهومی و نشانه‌شناسی عناصر، اولویت پیدا می‌کند.
لذا ما به سراغ عنصر آشنا، ساده، بی‌پیرایه، نمادین و همیشه فعال و تاثیرگذار در زندگی روزمره رفتیم. چیدمان فعلی نه فقط به احترام نهاد موزه، آثار هنری و هنرمندان اجرا می‌گردد بلکه جهت مطرح کردن مرثیه نمادین از یک جایگاه مظلوم و بی‌رمق که دست‌خوش نافهمی مضاعف با ترکیبی از ذهنیات سوداگرانه شده، تاکید می‌ورزد.
ما در محوطه چمن روبه‌روی موزه هنرهای معاصر اهواز، گل سرخ کاغذی را ساخته‌ایم که در مقابل آن چیده می‌گردد و بر روی سطح این سایت تنها و بی‌دفاع اما خاطره‌انگیز، نشانه‌گیری می‌شود و آن را از بقیه فضاها، نه فقط جدا می‌نماید بلکه به شکل جهت‌دار و اعتراضی با استفاده از فرم هندسی مثلث سرخ، تقابل و تهاجم برعلیه هر گونه تصمیمات نابخردانه (واگذاری موزه به بخش خصوصی) را به صورت نمادین اشاره می‌کند.
فرم هندسی مثلث، آن هم با رنگ سرخ، نوعی کشیدن آژیر و اعلام خطر محسوب می‌گردد (مانند تابلوهای آتش نشانی، رانندگی و مواد شیمیایی عمل می‌کند) و آن را نیز گوش‌زد می‌نماید. برای این کار، گل‌ها به تدریج و به صورت جداگانه و شاخه شاخه توسط گروهی از دانشجویان هنر استان، به نمایندگی از هنرمندان این استان بر روی این سایت گذاشته می‌شوند.
این اینستالیشن کاشته می‌شود تا یادآور دوران عسرت موسسات هنری بوده و تصویری به غایت قدرتمند و تاثیرگذار را خلق نماید.
انتخاب متریال این اثر و نحوه کاشت و دیدن آنها دارای ارجاعات فراوانی می‌باشد و تجربه‌ای ارزشمند و خاطره‌انگیز در فضا و مخاطبان را به همراه خواهد داشت.
از یک طرف چیدمان فراوان این گل‌ها به نوعی این هدیه به خود جایگاه موزه و هنرمندان و آثارهنری درون آن را می‌رساند و باعث زینت و شادابی محفل و فضای زیست موزه نیز می‌شود اما از طرف دیگر این کار موجب می‌شود تا موجی از نگرانی و غم و اندوه و مشکلات مربوط به موزه را مورد توجه قرار دهد.
از یک طرف گل همچون مقوله هنر لطیف است و احساس لطافت را در روح انسان‌ها دو چندان می‌کند و مشاهده آن تمام وجود فرد را دگرگون می‌سازد. اما از طرف دیگر همچون اشعار عرفانی، حسرت بلبل نسبت به گل رز به عنوان یک استعاره حکایت از اشتیاق روحمان برای جایگاه موزه به مثابه معبد و پناهگاه هنرمندان را نیز دربردارد.»
انتهاي پیام/و
