در رابطه با مرض و روزه لازم است به چند نکته توجه شود :

معیار در تشخیص مُضرّ بودن روزه خود شخص روزه گیرنده است نه دیگران؛ بله اگر خودشخص نمی تواند تشخیص دهد به پزشک مراجعه می کند و سخن پزشک برای او حجت است چه آن پزشک مسلمان باشد یا کافر.

تمارض و خود را به مریضی زدن ، مجوز خوردن روزه نیست.

اگر مریض پیش از ظهر خوب شود و کاری که روزه را باطل می کند انجام نداده باشد باید نیت روزه کند و روزه آن روز را بگیرد.

اگر شخص با این که روزه برایش ضرر دارد روزه بگیرد ، روزه اش باطل است.

مقصود فقها از مرض مجوّز خوردن روزه

مقصود فقها از مرضی که مجوز خوردن روزه است چند مورد می باشد :

ب: شخص مریض است و با گرفتن روزه ،  مرضش شدت پیدا می کند .

ج: شخص  مریض است و با گرفتن روزه ، علاجش مشکل می گردد.

د: شخص  مریض است و با گرفتن روزه دیر تر خوب می شود .

بر این اساس، چنانچه روزه گرفتن هیچ تأثیری در مرض شخص ندارد ، روزه گرفتن بر او واجب است.

انتهای پیام/ز