بلومبرگ: کودتای نافرجام ترکیه چه درس‌هایی به پوتین می‌آموزد؟
بلومبرگ در مطلبی به مقایسه دو کشور روسیه و ترکیه و درس‌هایی که کودتای نافرجام اخیر برای مسکو خواهد داشت، پرداخت.
به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ بلومبرگ در مطلبی نوشت: رویدادهای کودتای نافرجام ترکیه در روسیه نیز مشتاقانه دنبال می‌شود. این تنها به دلیل وجه تشابهات رجب طیب اردوغان – رئیس جمهور ترکیه – و ولادیمیر پوتین – رئیس جمهور روسیه – نیست. بلکه بسیاری احتمال می‌دهند پوتین نیز ممکن است گرفتار یک کودتا شود.
به ادعای نویسنده این مطلب، پوتین مانند اردوغان، به ارزش‌های محافظه‌کارانه و خلاف باورهای اروپایی پایبند است. مانند اردوغان، پوتین قدرتی شخصی و طولانی به دست آورده است که به دلیل خلأهای قانون اساسی کشورش است. مانند اروغان، پوتین آزادی بیان را سرکوب کرده است و همچنین وی مانند اردوغان، با مخالفت گروه‌هایی روبرو است که از آن‌ها به عنوان عناصر خارجی یاد می‌کند.
علاوه بر این‌ها، روسیه مانند ترکیه در طول تاریخ کودتاهای زیادی را تجربه کرده است. در سال 1991، یک کودتای نافرجام انجام شد. هرچند این کودتا نتوانست دولت میخائیل گورباچف را منحل کند، اما به انحلال اتحاد جماهیر شوروی کمک کرد. در سال 1993، شورشیان چپ افراطی و ملی‌گرایان تا سرنگونی حکومت بوریس یلتسین فاصله زیادی نداشتند. اما بوریس یلتسین نیز برای سرکوب شورشیان، با تانک به ساختمان مجلس این کشور حمله کرد. در سال 1998، یکی از ژنرال‌های روسیه، متهم به برنامه‌ریزی یک کودتا علیه دولت یلتسین شد. اما وی پیش از آنکه بتواند این کودتا را به مرحله انجام برساند کشته شد. همسر وی به عنوان قاتل او معرفی شده است. اما بسیاری از ملی‌گرایان روس این اتهام را رد می‌کنند.
در اواخر سال 2014 و اوایل سال 2015، پس از سقوط بهای نفت و ارزش روبل – واحد پول روسیه – شایعاتی مبنی بر خطراتی که پوتین را از داخل حلقه همراهان خود وی را تهدید می‌کرد، به گوش می‌رسید.
شباهات بین ترکیه و روسیه، تفاوت‌های اساسی بین این دو کشور را کمتر برجسته می‌کند. وقایع جمعه گذشته ترکیه به اردوغان و پوتین درس‌های مختلفی می‌آموزد.
احتمال نگرانی پوتین از ارتش روسیه پایین است. پوتین در سال‌های اخیر، دستمزد ارتش را در سطح بسیار بالایی افزایش داده است. بر خلاف یلتسین، پوتین با ژنرال‌های ارتش روابط گرمی برقرار کرده است. این در حالی است که رابطه اردوغان و ارتش ترکیه، از هر دو سو با بی‌اعتمادی همراه بوده است. تنها نیروی پلیس به اردوغان وفادار بود و توانست این کودتا را شکست دهد. پوتین نیز احتمال نمی‌دهد نیروی پلیس و ارتش کشورش در ترتیب دادن کودتا علیه وی اقدامی انجام دهند. اما پوتین می‌کوشد تا هر دو آن‌ها را به خود وفادار نگاه دارد.
در کل، پوتین در مقایسه با اردوغان، بیشتر درباره سرویس‌های امنیتی کشورش محتاط بوده است. علاوه بر این، حس محافظه‌کاری پوتین و حس نوستالژی وی درباره دوران اتحاد جماهیر شوروی در نیروهای نظامی این کشور نیز وجود دارد.
یکی از اقداماتی که اردوغان به درستی از پس آن برآمد، اما پوتین آن را انجام نداده است، اعطای اجازه به رسانه‌های خارجی برای کار به صورت گسترده – ولی نه آزادانه – در ترکیه است. به این ترتیب، به جای تلویزیون دولتی و جانب‌دار ترکیه، این تلویزیون خارجی سی‌ان‌ان بود که سخنان اردوغان را مبنی بر مبارزه با عوامل کودتا در جهان پخش کرد. اما پوتین از این حمایت‌ها بهره‌مند نخواهد شد. سال گذشته، پوتین بسیاری از شبکه‌های خارجی را از روسیه بیرون کرد. تنها نزدیکانش و برخی از تلویزیون‌های به ظاهر خصوصی اجازه کار در این کشور را دارند. طبیعی است در صورت وقوع یک کودتا در روسیه، این رسانه‌های مطیع در خدمت افرادی درخواهند آمد که قدرت را به دست می‌گیرند.
نویسنده این مطلب در ادامه مدعی شد: پوتین سیاست روسیه را طوری مهندسی کرده است که راهی برای مخالفت نیرویی علیه وی وجود ندارد. وی یک حکومت دموکراتیک تک حزبی را اداره می‌کند. این موضوع برای اردوغان متفاوت است. ممکن است مقبولیت 52 درصدی اردوغان از محبوبیت 80 درصدی پوتین مهمتر باشد. زیرا این 52 درصد آماده اند تا از انتخاب خود در برابر گزینه‌های دیگری که درباره آن‌ها اطلاعی نداشته و به آنان اطمینان نمی‌کنند، دفاع کنند. این در حالی است که طرفداران پوتین بیشتر منفعل هستند.
کودتای نافرجام ترکیه می‌تواند برای پوتین منافع یک دموکراسی آزادانه‌تر – مانند تنوع بخشی به رسانه‌ها -- را گوشزد کند. این امر می‌تواند به نفع روسیه تمام شود. اما نخستین اقدامات اردوغان پس از انجام این کودتا – پاکسازی گسترده در ارتش و قوه قضاییه ترکیه – می‌تواند اعتماد پوتین را به سبک حکمرانی خود تقویت کند.
انتهای پیام/
