نگاهی بر وظایف پزشکان ورزشی
رشته پزشکی ورزشی، معمولاً دو هدف عمده را در بر می گیرد.
به گزارش گروه ورزش باشگاه خبرنگاران؛شاهین صالحی، متخصص پزشک ورزشی و عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی، در خصوص حیطه فعالیت های خود گفت: رشته پزشکی ورزشی، معمولاً دو هدف عمده را در بر می گیرد؛ هدف اول آن خدمات پزشکی است که به ورزشکاران داده می شود که بخش های مختلفی از جمله: آسیب ها، بازتوانی ها، عملکردی و ... را شامل می شود. هدف دوم آن، سلامت جامعه و بیماریهایی است که با ورزش بهبود پیدا می کنند؛ از جمله؛ بازتوانی های قلبی و ریوی، ورزش درمانی در بیماری های مزمن، همچنین آسیب های ورزشی که مردم عادی دچار می شوند.
وی، رزومه کاری خود را اینطور بیان کرد: من حدود 6 سال است که تخصص گرفته ام؛ البته قبل از آن، هم فعالیت ورزشی و هم پزشکی ورزشی داشته ام که در مجموع، نزدیک به 10 سال خدمت در این حوزه می شود. بنده هندبالیست بوده ام و به عنوان پزشک در تیم های مختلف ورزشی، مثل: شنا، شیرجه، واترپلو، تنیس، فوتبال و غیره فعالیت داشته ام.
صالحی، در پاسخ به این سوال که به نظر شما عمده علت مصدومیت ورزشکاران در رشته های مختلف ورزشی، چیست، اظهار داشت: با توجه به بیومکانیک ورزشی و مکانیسم هایی که دخیل است، در ورزشهای مختلف، متفاوت است؛ به طور مثال ورزشهایی که با دست هستند، آسیب های شانه، شایع ترین مصدومیت است؛ در برخی ورزشها هم مثل بسکتبال، آسیب های مچ پا بسیار مشاهده می شود.
وی، در پاسخ به این سوال که به نظر شما مهمترین وظیفه یک پزشک ورزشی، جلوگیری از آسیب دیدگی یا آگاه سازی ورزشکار و یا درمان آن است، بیان کرد: همه وظایف مطرح شده مهم است، اما مهمترین وظیفه پزشک ورزشی این است که با روشهای مختلف از آسیب دیدگی یک ورزشکار پیشگیری کند. زمانی که پیشگیری ناموفق بود، باید وارد حیطه درمان شود که درمان در این بخش، یک درمان تیمی و بین رشته ای است. اگر همه تیم پزشکی کار خود را درست انجام دهند، اما مربی که هدایت ورزشکار را بر عهده دارد، اعتقادی به نظرات آنها نداشته باشد و تمرینات ورزشکار را زودتر از موعد شروع کند یا فشار تمرین را بالا ببرد، کار این تیم اختلال پیدا خواهد کرد.
این پزشک ورزشی، انتظارات جامعه پزشکی ورزشی را به این صورت بیان کرد: انتظارات، با توجه به محیطی که فرد کار می کند، متفاوت است. در محیط های ورزشی، این انتظار است که حداقل نیازهایی که مورد نیاز یک پزشک است، مثل: کلینیک، تجهیزات معاینه، تخت و... برای او فراهم شود.
وی، رزومه کاری خود را اینطور بیان کرد: من حدود 6 سال است که تخصص گرفته ام؛ البته قبل از آن، هم فعالیت ورزشی و هم پزشکی ورزشی داشته ام که در مجموع، نزدیک به 10 سال خدمت در این حوزه می شود. بنده هندبالیست بوده ام و به عنوان پزشک در تیم های مختلف ورزشی، مثل: شنا، شیرجه، واترپلو، تنیس، فوتبال و غیره فعالیت داشته ام.
صالحی، در پاسخ به این سوال که به نظر شما عمده علت مصدومیت ورزشکاران در رشته های مختلف ورزشی، چیست، اظهار داشت: با توجه به بیومکانیک ورزشی و مکانیسم هایی که دخیل است، در ورزشهای مختلف، متفاوت است؛ به طور مثال ورزشهایی که با دست هستند، آسیب های شانه، شایع ترین مصدومیت است؛ در برخی ورزشها هم مثل بسکتبال، آسیب های مچ پا بسیار مشاهده می شود.
وی، در پاسخ به این سوال که به نظر شما مهمترین وظیفه یک پزشک ورزشی، جلوگیری از آسیب دیدگی یا آگاه سازی ورزشکار و یا درمان آن است، بیان کرد: همه وظایف مطرح شده مهم است، اما مهمترین وظیفه پزشک ورزشی این است که با روشهای مختلف از آسیب دیدگی یک ورزشکار پیشگیری کند. زمانی که پیشگیری ناموفق بود، باید وارد حیطه درمان شود که درمان در این بخش، یک درمان تیمی و بین رشته ای است. اگر همه تیم پزشکی کار خود را درست انجام دهند، اما مربی که هدایت ورزشکار را بر عهده دارد، اعتقادی به نظرات آنها نداشته باشد و تمرینات ورزشکار را زودتر از موعد شروع کند یا فشار تمرین را بالا ببرد، کار این تیم اختلال پیدا خواهد کرد.
این پزشک ورزشی، انتظارات جامعه پزشکی ورزشی را به این صورت بیان کرد: انتظارات، با توجه به محیطی که فرد کار می کند، متفاوت است. در محیط های ورزشی، این انتظار است که حداقل نیازهایی که مورد نیاز یک پزشک است، مثل: کلینیک، تجهیزات معاینه، تخت و... برای او فراهم شود.
انتهای پیام
در گفتوگو با باشگاه خبرنگاران جوان مطرح شد؛
شرافتی: رانندگی مینیبوس در «نونخ۵» برای من چالشبرانگیز بود
وزیر آموزش و پرورش خبر داد:
پرداخت معوقات حقالتدریسها تا ۲ هفته دیگر
