سیزدهم فروردین روز طبیعت
سیزدهمین روز فروردین به عنوان روز طییعت نامگذاری شده است که با اتمام این روز جشن های نوروزی به پایان می رسد.
به
گزارش گروه استان های
باشگاه خبرنگاران
جوان از شیراز؛ در تاریخ نقل شده است که ایرانیان باستان در آغاز سال نو پس از 12 روز شادی و جشن به یاد دوازده ماه سال، در روز 13 فروردین به باغ و صحرا می رفتند و به تفریح می پرداختند.
جمال زیانی پژوهشگر فرهنگ عامه شیراز گفت: در روز طبیعت که به سیزده به در معروف است، مردم با انجام آداب و رسوم محلی خود همچون گره زدن و انداختن سبزه به آب، نوروز را به پایان می رساندند.
وی ادامه داد: مادر و دختر های خانواده از چند روز قبل برای این روز تدارک می دیدند و وسایل پخت و پز برای ناهار روز سیزده که اغلب آش رشته، کوفته هلو و تاس کباب بود را آماده می کردند.
زیانی بیان کرد: پسرها طناب مخصوص بستن آبرک(تاب) و وسایل بازی را آماده و برای روز سیزده نقشه می کشیدند و از شوق این روز خوابشان نمی برد.
وی افزود: صبح سیزدهم فروردین پتو ها و زیر انداز ها را برمی داشتند و هر یک بقچه ای (بسته) از خوراکی و وسایل بر سر می گذاشتند و راهی دشت و صحرا می شدند.
پژوهشگر فرهنگ عامه شیراز اظهار کرد: بعضی ها بچه های کوچک و وسایل را سوار چهارپایان می کردند(چرا که اتومبیل در شهر انگشت شمار و مخصوص اعیان بود).
زیانی تصریح کرد: کنار جوی آب و زیر سایه درختی فرش پهن می کردند و می نشستند. مردها با سنگ اجاق می ساختند و بچه ها مشغول جمع آوری خرده چوب برای روشن کردن آتش برای پختن ناهار می شدند.
وی اضافه کرد: یکی از جوانان زرنگ از درختی بالا می رفت و طناب آبرک را به شاخه محکمی گره می زد.
پژوهشگر فرهنگ عامه شیراز گفت: از بازی های آن روز به جز تاب خوردن، چلوک و مسه (الک دولک) و امثال آن بود.
زیانی افزود: دختر ها علف و سبزه بلندی پیدا می کردند و حبه ای قند در کنار آن می گذاشتند و در دل نیت می کردند و نیاز می خواستند، آن ها باور داشتند به تدریج که سبزه و علف رشد می کند و بزرگ می شود، گره آن هم باز می شود.
پایان روز سیزدهم نوروز، به معنای پایان جشن های نوروزی و شروع شدن سال جدید به طور رسمی در میان مردم است.
انتهای پیام/س
