ابیانه نطنز؛ موزه سرخ ایران/ لزوم تسریع در روند ثبت جهانی ابیانه

به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اصفهان ، ابیانه  روستای استثنایی است که چشم‌ هر گردشگری را می نوازد.

اگر می‌خواهید به دیدن ابیانه بروید یادتان باشد این روستا از دل تاریخ می‌آید سند این موضوع نیز ظروف سفالی است که در خانه های آن وجود دارد.

ابیانه در دامنه کوه قرار گرفته و هوای آن سرد است. مردم این روستا بیشتر به دامپروری و کشاورزی می پردازند. محصولات عمده آن غلات، میوه، بُنشَن، و لبنیات است. مردم ابیانه به تاتی، که یکی از گویش های مرکزی ایران است سخن می گویند.

ابیانه روستایی بسیار کهن است که آثار گوناگونی از دوره ساسانیان تا قاجاریان، یعنی نزدیک به هزار و پانصد سال، را مانند موزه ای در خود حفظ کرده است.

ویرانه قلعه‌های باستانی، بازمانده دو آتشکده از زمان ساسانیان، سه مسجد قدیمی و خانه هایی بازمانده از دوره صفویان تا قاجاریان، نمونه هایی از آثار کهن در این روستا هستند.

اتاق های ابيانه دارای پنجره ‏های چوبی اُرسی مانند هستند و اغلب دارای ايوان ها و طارمی های چوبی پيش آمده، مشرف بر كوچه ‏های باريک كه به صورت مناظر جالبی در آمده‏ اند.

خانه‏ های ابيانه با خاك سرخ رنگی كه در مجاورت روستا قرار دارد، پوشيده شده است 

از آنجا كه در دامنه ‏های شيب دار ابيانه فضای كافی برای ساختن خانه‏ هاي مورد نياز وجود ندارد در اين روستا چنين رسم شده كه هر خانواده، انبار غار مانندی در تپه‏ هاي يك كيلومتری روستا، در كنار جاده و نرسيده به ابيانه ايجاد نمايد. اين غارها كه در دل تپه‏ ها حفر شده‏اند و از بيرون تنها درهای كوتاه و محقر آن نمودار است برای نگهداری دام ها و نيز آذوقه زمستانی و اشيای غيرضروری مورد استفاده قرار می‏ گيرد.

اين روستا هم از طريق جاده قدیم کاشان-نطنز و هم از اتوبان کاشان- نطنز-اصفهان قابل دسترسی است. از دو راهی مسير  نطنز به کاشان تا ابيانه حدود 22 کيلومتر فاصله است که مسيری زيبا و سر سبز است. مسير کاملاً کوهستانی و دره مانند است که جای جای آن را باغ های پر درخت پوشانده است.

جمعیت این روستا در حال حاضر مقداری کم شده است و تنها تعداد معدودی از ساکنان مسن در روستا حضور دارند که اغلب مشغول فروش اجناس خود به گردشگران هستند.

مردم ابيانه به كشاورزی و باغداری و دامداری مشغول هستند كه با روش های سنتی اداره می ‏شود. بيشتر زنان در امور اقتصادی با مردان همكاری دارند. ابيانه داراي هفت رشته قنات است كه براي آبياری مزارع و باغات مورد استفاده قرار می‏ گيرد. گندم، جو، سيب‏ زميني و انواع ميوه به خصوص سيب، آلو، گلابي، زردآلو، بادام و گردو در ابيانه به دست می ‏آيد.

روستای ابيانه دارای دو زیارتگاه است: یكی مرقد شاهزاده عیسی و شاهزاده یحیی در جنوب روستا كه به گفته اهالی فرزندان امام موسی كاظم (ع) بوده‏ اند؛ و زیارتگاه دیگر ابیانه قدمگاه نامیده می‏ شود.

از مراسم مهم در ابيانه شامل مراسم مذهبی ، مراسم عيد نوروز و مراسم ازدواج   بوده که هر کدام از آنها به اختصار بدين قراراست:

  ماه محرم، نخل برداری، ماه مبارک رمضان،نماز عيد فطر،مراسم عزاداری و مراسم خاک سپاری فوت شدگان،عيد فطر و عرفه آخر سال است.

  هنرهای دستی ابیانه  جاجيم  و گليم است  

قالي وقاليچه ، جوال ، شال ، زری بافی ، طناب های موئی ، سبد بافی ، آويزهای تزئينی ، سوزن دوزی ، نوار دوزی و تکيه دوزی است  که در همه اين هنرها دست انسان هنرمند در بوجود آوردن آن نقش اصلی ايفا کرده است که با مواد اوليه ای که در روستا يافت می شود اين فعالیت های اقتصادی _ هنری انجام می پذيرد.

مدیرکل میراث فرهنگی استان اصفهان، در خصوص این روستای تاریخی گفت : روستای ابیانه یکی از شاخص‌ترین روستاهای تاریخی کشور است که سالانه در حدود 300 هزار گردشگر از آن بازدید می کنند ، بنابراین لزوم حفظ و حراست از میراث فرهنگی ملموس و ناملموس آن از یکسو و تسریع در روند تهیۀ پروندۀ این روستا برای ثبت جهانی آن بیش از گذشته احساس می‌شود.

فریدون الهیاری تأکید کرد: با ارتقاء پایگاه استانی حفاظت این روستا به پایگاه ملی، امیدوار هستیم تا بتوانیم چه در حوزه مالی و چه در حوزه پژوهشی با یاری دوستداران میراث فرهنگی این روستا هر چه سریع‌تر مقدمات ثبت جهانی این روستا فراهم شود.

گزارش  از سید امیر مهدی ساب چیان

انتهای پیام/س