به گزارش خبرنگار مجلس گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ توحید آتشبار  کارشناس مرکز پژوهش‌های مجلس در صحن علنی مجلس شورای اسلامی در خصوص بودجه سال 97 اظهار کرد: اولویت‌های بودجه‌بندی به مسائلی بر می‌گردد که حکومت می‌خواهد به واسطه آنها کشور را اداره کند.

وی افزود: مسئله مهم این است که چرا راه پیموده شده در 15 الی 16 سال گذشته به نتیجه نرسیده و باید ببینیم که انتظار ما از بودجه‌ریزی مبتنی بر عملکرد چیست.

این کارشناس مرکز پژوهش‌های مجلس تصریح کرد: در 15 سال اخیر به صورت مکرر در اجرای شیوه اجرایی بودجه مبتنی بر عملکرد تأکید شده و در این مدت اقدامات متعددی چه در زمینه عملی و چه در زمینه نظری به عمل آمده است. اما با تمامی این مسائل، نتایج آنطور که انتظار بود پیش نرفته است و سوال این است که چرا این امر باید به این گونه باشد. آیا تلاش‌های نظری کافی صورت نگرفته و یا بودجه کافی به منظور تحقق برخی مسائل اختصاص نیافته است؟

وی افزود: عوامل بسیاری در این امر دخیل هستند اما دلیل اصلی گفته نمی‌شود. در هیچ کجای دنیا معجزه‌ای به منظور کنترل هزینه‌های جاری صورت نمی‌گیرد. اگرچه ممکن است  به مدیریت هزینه‌های دولت بینجامد اما این روش بودجه‌ریزی به صورت اصولی برای بهبود کارایی و بهره وری مطرح شده است.

آتشبار گفت: اگر تصور کنیم که بودجه‌ریزی مبتنی بر عملکرد دوای درد مشکلات کشور است دچار اشتباه شده‌ایم. تغییر هزینه‌ها نیازمند تصمیماتی سیاسی در دولت و مهمتر از آن در مجلس است و آنها هستند که باید تعیین کنند چه مقدار نیروی انسانی استخدام شود ، چه میزان یارانه پرداخت گردد و  به چه میزان بودجه طرح‌های مختلف اختصاص پیدا کند.

کارشناس مرکز پژوهش ها اذعان کرد: بدون تعارف باید گفت از آنجایی که در ایران تصمیم‌گیران در دولت و مجلس توان سیاسی کنترل هزینه‌ها را ندارند و یا مدام بر آن می‌افزایند، در حال جستجو به منظور یافتن مقصر هستند و دائم این مسئله را به دیگری ارجاع می‌دهند، غافل از آنکه درون این قبر مرده‌ای نیست که برای آن گریه کرد.

وی ادامه داد: بودجه‌ریزی مبتنی بر عملکرد در هیچ کشوری به طور کامل و موفق پیاده نشده است و چندین کشور آفریقایی و دیگر کشورها در دهه 90 میلادی که به منظور تحقق این امر تلاش کرده‌اند شکست خورده‌اند. 

آتشبار افزود: بودجه‌ریزی مبتنی بر عملکرد می‌تواند براساس انتظار منطقی که از آن می‌رود در افزایش بهره‌وری موفق باشد و تاحدودی به کنترل هزینه‌ها کمک کند اما در نهایت مشکل بودجه‌ریزی در ابزار آن نیست، بلکه در مسائل سیاسی آن خلاصه می‌شود.

انتهای پیام/