حقوق شهروندی وسیله‌ای برای اعمال قدرت دولت است/قانون مطبوعات کشورکارآیی لازم را ندارد

به گزارش  خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ همایش نسبت لایحه نظام رسانه‌ای جمهوری اسلامی ایران با حقوق شهروندی در سلسله نشست‌های کمک به حل مشکلات کشور در سالن شهید بهشتی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد.

دولت بزرگترین شاکی روزنامه نگاران است

وحید آگاه عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی در سخنانی به نقد لایحه نظام رسانه ای پرداخت.

وی با اشاره به این مطلب که دولت بیشترین شکایت را از روزنامه نگاران دارد؛ گفت: اصحاب رسانه نیازی به دولت ندارند این در حالی است که روزنامه نگاران بیش از هر صنف دیگری نیاز به آزادی دارند. 

آگاه با طرح این سوال که واقعا چه خلایی در نظام اجرایی داشتیم که به نظام رسانه ای نیاز پیدا کردیم؟ گفت:  نظام رسانه ای یک سامانه واحد برای کنترل مدیر مسئول، سردبیر و خبرنگار طراحی کرده است اما آیا ماده 131 قانون کار که به انجن های صنفی، کارفرمایی و کارگری می پردازد و برای حل مشکلات اصحاب رسانه کافی نبود؟

تیراژ روزنامه ها بسیار غم انگیز است 

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به اینکه، امروزه تیراژ روزنامه ها و مطبوعات بسیار غم انگیز است افزود: چرا باید انرژی و زمان بسیار زیادی برای تشکیل یک اداره و در بوروکراسی اداری هدر داده شود؟ 

بهروز رضوی فر عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به لایحه نظام رسانه و در دفع از آن گفت: اصحاب رسانه باید بتوانند در برابر حاکمیت از حقوق خود دفاع کنند و در برابر آن پاسخگو باشند. 

رضوی فر با اشاره به اینکه در دولت دهم در تدوین یک لایحه برای دفاع از حقوق اصحاب رسانه مشارکت داشته است، گفت: مقدمه لایحه اخیر و متنی که امروز می بینیم از لحاظ حقوقی قابل نقد است. با این وجود قانون مطبوعات کشور، مانند اتوبوس های دهه 40 است و کارآیی لازم را ندارد. 

 عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی  با اشاره به اینکه در ماده 23 لایحه نظام رسانه ای گذشته، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تنها می توانست در جلسات شورا شرکت کند گفت: در لایحه ای که اخیرا دولت ارائه کرده است، بایدجلسات شورای نظام رسانه ای با اجازه وزیر برگزار شود. 

 رضوی فر عنوان کرد: همه ی دولت ها سعی دارند حاکمیت خود را با قدرت اعمال کنند. دولت یازدهم و دوازدهم نیز اعمال قدرت خود را با تبلیغ حقوق شهروندی انجام داد . 

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی با طرح این سوال که آیا روزنامه و روزنامه نگاری مورد توجه مردم است؛ گفت: متاسفانه سرانه مطالعه در ایران بسیار پایین است و فضای مجازی نیز باعث شده است تا مطالعه در ایران کمتر شود. 

گیتا علی آبادی رییس دفتر مطالعات و برنامه ریزی رسانه های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با اشاره به اینکه لایحه نظام رسانه ای موافقان و مخالفان زیادی دارد گفت: موافقان به حمایت دولت از روزنامه نگاران و اصحاب رسانه اشاره می کنند اما مخالفان، این لایحه را عاملی در اختیار حکومت می دانند که به وسیله آن محدودیت هایی را برای اصحاب رسانه ایجاد خواهند کرد. 

 محمد ناصر حقیقت معاون اداره کل رسانه های خارجی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز پیرامون فلسفه لایحه نظام رسانه ای گفت: وجود یک لایحه می تواند جهت گیری مشخصی را برای مسئولان تعیین کند. 

حقیقت با اشاره به اینکه هزاران نفر در رسانه های نوشتاری، روزنامه ها و مجلات فعالیت می کنند، گفت: با وجود مشکلاتی نظیر افت تیراژ در مطبوعات، باید نهادی برای رسیدگی به مشکلات اصحاب رسانه ایجاد شود. 

کسی مسئولیت لایحه نظام رسانه ای را به عهده نمی گیرد

وحید آگاه عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی در ادامه این نشست با اشاره به اینکه لایحه نظام رسانه ای به کودک سر راهی می ماند که کسی مسئولیتش را به عهده نمی گیرد؛ گفت: قوه قضاییه به عنوان نهادی مستقل فعالیت می کند؛ اگر یک خبرنگار به دلیلی متهم یا بازداشت شود، این لایحه چگونه می تواند به حمایت از خبرنگار بپردازد؟ 

آگاه با اشاره به اینکه نظام سراسر دولتی نمیتواند لایحه ای برای خبرنگاران آماده کند گفت: با تصویب این لایحه، اگر خبرنگاری که در بندعباس شاغل است، بخواهد در تهران فعالیت کند، نیازمند  مجوز انتقال است. در حقیقت با این لایحه، خبرنگار را درگیر محدودیت های قانونی کرده‌ایم. 

وی در ادامه با اشاره به افزایش کنترل و نظارت ها بر عملکرد خبرنگاران و روزنامه نگاران گفت: در این لایحه، هیئت صدور پروانه پیش بینی شده است. هیئت برگزاری آزمون، هیئت رسیدگی به تخلفات، هیئت نظارت استانی بر انتخابات، هیئت مرکزی نظارت بر انتخابات. آیا این روند به آزادی می انجامد؟ 

استاد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به تعدد سازمان ها در لایحه نظام رسانه ای گفت: یک ساختار فربه و فرسوده که برای موسیقی، تئاتر  و سینما  ناکارآمد بوده است؛ چگونه می تواند آزادی را به خبرنگاران بدهد؟ 

انتهای پیام/