ابراهیم حسن بیگی، نویسنده در گفتگو با خبرنگار  حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ با اشاره به اینکه داستان نویسی پس از انقلاب اسلامی بالطبع ادامه مسیر نسل های قبل از انقلاب است، گفت: نویسندگان امروز مسیر داستان نویسان قبل از انقلاب اسلامی را به نوعی ادامه دادند، با این تفاوت داستان پس از انقلاب به لحاظ کمی و کیفی تغییر کرد.

وی افزود: تعداد داستان نویس ها قابل مقایسه با تعداد اندک قبل از انقلاب نیست. نویسندگان در آن زمان محدودیت هایی داشتند.  داستان نویسان پس از انقلاب اسلامی توانستند موضوعات متنوع و مختلفی را در داستان های خود بیاورند. خود واقعه انقلاب اسلامی در داستان ها  بیان شد. اما قبل از انقلاب به دلیل دیکتاتوری که وجود داشت، نویسندگان نمی توانستند درباره دوران پهلوی بنویسند. پس از انقلاب فرصتی شد که نویسندگان در این باره داستان خلق کنند.

حسن بیگی اظهار داشت: پس از انقلاب اسلامی، 8 سال دفاع مقدس را داشتیم. این موضوع دست مایه کار بسیاری از نویسندگان قرار گرفت و تا امروز ادامه دارد.کشورمان در این چهل ساله اخیر پر از اتفاقات کوچک و بزرگ بوده است. این مسئله نویسندگان را راضی می کند، اما داستان نویسی به لحاظ کمی و کیفی راه پیشرفت را نیز طی کرده است. ممکن است آثار شاخص ما کم باشد اما از نظر کمی تعداد نویسندگان ما بسیار است. در سال های قبل از انقلاب اسلامی عمده نویسندگان بزرگ ما رئال نویس بودند و تعداد اندکی مانند هوشنگ گلشیری متفاوت بودند. نویسندگان آن دوره بیشتر به فرم پرداختند و فرم گرا بودند.

این نویسنده با اشاره به اینکه طی سال های اخیر گرایش نویسندگان به رمان های رئال کم شده، بیان کرد: توجه نویسندگان به فرم در سال های اخیر زیاد شد؛ به خصوص نویسندگان جوان به فرم گرایی بیشتر بها دادند. امروز یکی از ملاک های داوری، فرم و تکنیک اثر است. بنابر این تلاش نویسندگان جوان به سمت فرم گرایی بوده است.  اگر در داستان نویسی صرفا به ساختار زیبایی و هنر   نگاه کنیم، یک امتیاز است؛ اما اگر در کنارش به محتوا و درون مایه هم توجه کنیم اثر کامل می شود. آثاری داریم که بسیار زیباست اما هیچ حرفی برای گفتن ندارد، چون در داخل آن هیچ خلاقیت و نوآوری وجود ندارد.

حسن بیگی ادامه داد: گاهی اوقات نویسنده می گوید از تکنیک و فرم در زیر سایه کمال و بصیرت استفاده می کنم تا حس را منتقل کنم. این اثر کامل است و یک آرامش و احساسی به خواننده منتقل می کند. باید بگوییم که هر کدام از دو نوع فرم گرا و محتوا گرا طرفداران خاص خود را دارد.   نویسندگانی که به شدت فرم گرا هستند، نمی گویند که به محتوا اهمیت نمی دهند، اما  در آثار خود کمتر به محتوا می‌پردازند. همه آثار با گونه های مختلف ادبی در ادبیات موثر هستند. نویسنده ای که دغدغه حفظ ارزش های دفاع مقدس برایش مطرح است با این نگاه اثر خلق می کند. داستان نویسنده افسرده یا منزوی و گوشه گیر از روحیات و شخصیت خودش متاثر است.

انتهای پیام/