حدیث امام علی (ع) درباره شیوه برخورد پیامبر(ص)

به گزارشحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛اهمیت حدیث در میان مسلمانان از آن روست که از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب می‌شود. همچنین احادیث از منابع اولیه پژوهش‌های تاریخی است.

به دلیل آشنایی بیشتر و تلمذ در پیشگاه پروردگار الهی و ائمه معصومین، هر روز یک حدیث از معصومین (ع) با مضامین دینی و اخلاقی در بخش قرآن و عترت منتشر می‌شود.

امام علی (ع) می فرمایند:

فى صِفَةِ النَّبىِّ (ص) ـ طَبيبٌ دَوّارٌ بِطِبِّهِ قَد اَحكَمَ مَراهِمَهُ وَ اَحمى (اَمضى) مَواسِمَهُ يَضَعُ ذلِكَ حَيثُ الحَاجَةُ اِلَيهِ مِن قُلوبٍ عَمىٍ وَ آذانٍ صُمٍّ وَ اَلسِنَةٍ بُكمٍ مُتَتَبِّعٌ بِدَوائِهِ مَواضِعَ الغَفلَةِ وَ مَواطِنَ الحَيرَةِ...

پيامبر (ص) پزشكى بودند كه با دانش خود، همواره در ميان مردم مى‏ گشتند، مرهم‏هايشان را به خوبى فراهم و ابزار كارشان را آماده مى ‏ساختند و آنها را هرجا كه لازم بود، مى‏ گذاردند، در دل‏هاى كور و گوش‏هاى كر و زبان‏هاى گنگ. غفلتگاه‏ها و جايگاه‏هاى حيرت را جستجو و با داروى خود، آنها را درمان مى ‏كردند

نهج البلاغه، از خطبه 108

انتهای پیام/